Życie Warszawy
 | |
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres | ul. Prosta 51, |
| Wydawca | Presspublica Sp.z o.o. |
| Pierwszy numer | |
| Ostatni numer | |
| Redaktor naczelny | Tomasz Sobiecki |
| ISSN | |
| Strona internetowa | |
Życie Warszawy – dziennik ukazujący się w Warszawie od 15 października 1944 do 17 grudnia 2011.
Historia
Gazeta powstała, według jednych źródeł – z inicjatywy Polskiej Partii Robotniczej, zaś według innych – z inicjatywy Mariana Spychalskiego, pierwszego powojennego prezydenta Warszawy. „Życie Warszawy” było, obok „Trybuny Ludu”, jednym z opiniotwórczych dzienników w PRL. Nazwa gazety miała informować Polskę i świat, że Warszawa żyje[2].
Pierwszy numer gazety w niewielkim nakładzie (1,5 tys.[3][4], według innego źródła 3 tys. egz.[5]) ukazał się 15 października 1944 na Pradze[1]. „Życie Warszawy” drukowano w drukarni znajdującej się w budynku zakładu wychowawczego braci albertynów przy ul. Grochowskiej 194[3][2]. Miał objętość czterech stron[6]. Po wyczerpaniu się niewielkiego zapasu papieru, gazetę drukowano na papierze pakowym z zakładów Wedla[7]. W budynku drukarni nie było szyb, elektryczności i wody[8]. Ręczny skład gazety o formacie 34 x 24 cm zajmował 11 godzin[4]. Z powodu braku elektryczności pierwszy numer wydrukowano na maszynie pedałowej o napędzie nożnym[4]. Drukarnia pracowała pod ostrzałem artyleryjskim[4]. Wiosną 1945 druk przeniesiono do Domu Prasy przy ul. Marszałkowskiej 3/5[9].
W sprawozdawczości wykazywano wychodzenie dziennika od 17 stycznia 1945, od dnia wejścia do miasta wojsk ZSRR[10]. W 1946 r. zaczął wychodzić dodatek popołudniowy „Życie Warszawy. Wieczór”, przekształcony od 14. numeru w oddzielne pismo „Wieczór Warszawy”[10].
W pierwszych latach wydawcą gazety była Spółdzielnia Wydawniczo-Oświatowa „Czytelnik”. Nakłady gazety wynosiły wówczas ok. 167 tys. egz. Po przekształceniu Czytelnika w wydawnictwo książkowe w 1951 r. dziennik „Życie Warszawy” był wydawany przez RSW „Prasa”.
W latach 1959–1980 pismo przyznawało najlepszym warszawskim budynkom tytuł Mistera Warszawy[11].
W czasie stanu wojennego edycja dziennika została zawieszona, wznowiona od 16 stycznia 1982. Od 1991 gazeta była wydawana przez spółkę Życie Press należącą do sardyńskiego biznesmena Nicola Grauso[12]. Od 2000 r. wydawcą gazety Domem Prasowym kierował Michał Sołowow, kielecki biznesmen, wydawca lokalnej prasy: Echo Dnia i Słowo Ludu. Życie Warszawy było na początku lat 2000. jedynym dziennikiem nie należącym do dużej grupy medialnej[13].
Później dziennik należał do polskiego biznesmena Zbigniewa Jakubasa. W maju 2006 dyrektorem Domu Prasowego został Jacek Podsiadły[14]. W sierpniu 2007 została sprzedana przez spółkę Dom Prasowy Sp. z o.o. Presspublice – wydawcy m.in. „Rzeczpospolitej” i „Parkietu”.
W 2006 pismo miało zmienić formułę na dziennik opinii. W sierpniu 2007 gazeta przeszła kolejną zmianę szaty graficznej. Zrezygnowano z dodatku warszawskiego. Skoncentrowano się na wydarzeniach, przyjmując formę gazety popularnej – przypominającej miejską popołudniówkę. W sobotę 17 grudnia 2011 „Życie Warszawy” ukazało się ostatni raz jako samodzielna gazeta. Od tego dnia teksty dotyczące stolicy pojawiają się na łamach „Rzeczpospolitej” oraz w internecie na portalu www.ZycieWarszawy.pl. Od poniedziałku 19 grudnia 2011 pod nazwą „Życie Warszawy” ukazuje się warszawski dodatek do dziennika „Rzeczpospolita”.
Siedziba redakcji
Siedziba redakcji, w której przygotowano pierwszy numer gazety datowany na dzień 15 października 1944, mieściła się w kompleksie obiektów b. Dyrekcji Kolei Państwowych przy ul. Wileńskiej 2/4[8].
Do 1992 redakcja i drukarnia mieściły się w budynku Domu Prasy przy ul. Marszałkowskiej 3/5[15], potem redakcja przeniosła się do budynku SCENY (dawnego Kina Klub) w al. Armii Ludowej, gdzie działała do 1999[16]. Następnie przeniosła się do siedziby FOTON-u przy ul. Wolskiej 45, a potem – w al. Jana Pawła II 80.
Obecnie redakcja mieści się w biurowcu przy ul. Prostej 51 wspólnie z redakcją „Rzeczpospolitej”.
Wydawcy
- 1944-1947 – Spółdzielnia Dziennikarska,
- 1947-1951 – Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”,
- 1951-1991 – RSW Prasa-Książka-Ruch,
- 1991-2007 – Dom Prasowy Sp. z o.o.
- 2007-2011 – Presspublica Sp.z o.o.
Dodatki
- 1946-1948 – „Wieczór”,
- 1949-1966 – „Dodatek Ilustrowany”,
- 1957-1958 – „Przygoda” Tygodniowy dodatek dla młodzieży,
- 1970-1981 – „Życie i Nowoczesność” (red. Stefan Bratkowski),
- 1972-1981 – „Życie Warszawy” (wersja niemiecka),
- 1987-2011 – „Historia i Życie”,
- 1988-1991 – „Kultura i Życie”,
- 1990-2011 – „Ex Libris”,
- 1994-2011 – „Femina”,
- 2002-2004 – „Stolica”,
- 2002-2005 – „Kulisy”,
- 2003-2011 – „Po Godzinach”.
Mutacje regionalne i tygodniowe edycje regionalne
Mutacje
Do 1956 ukazywały się następujące mutacje: „Życie Olsztyńskie”[17], „Życie Lubelskie”, „Życie Białostockie”, „Życie Radomskie”, „Życie Podlasia”, „Życie Mazowieckie”, „Życie Piotrkowskie”, „Życie Warszawy – Okręg Podstołeczny”. Od czerwca 1947 do lutego 1997 mutacją „Życia Warszawy” było też „Życie Częstochowy”, później funkcjonujące jako samodzielny dziennik lokalny[18].
Tygodniowe edycje regionalne
Do piątkowego „Życia Warszawy” dołączane były regionalne tygodniki, ukazujące się w 10 powiatach (nie wyodrębniając 3 powiatów grodzkich) województwa mazowieckiego oraz w powiecie łukowskim województwa lubelskiego (dawniej siedleckiego). Przedstawiały one tygodniowy przegląd lokalnych wydarzeń. Wydawane były następujące tygodniki:
- „Życie Gostynina”
- „Życie Płocka”
- „Życie Płońska”
- „Życie Radomskie”
- „Życie Siedleckie”
Do 25 maja 2007 ukazywał się tygodnik „Życie Otwocka”, natomiast do listopada 2007 „Życie Sierpca” (włączone potem do „Życia Płocka”). Inne to: „Życie Sokołowa”, „Życie Garwolina”, „Życie Łukowa”, „Życie Mińska”, „Życie Węgrowa” (włączone potem do „Życia Siedleckiego”).
Redaktorzy naczelni
- 1944 – Bohdan Skąpski,
- 1944-1951 – Wiktor Borowski
- 1951-1971 – Henryk Korotyński
- 1957 – Stanisław Bańkowski[19]
- 1972-1973 – Ryszard Wojna
- 1973-1980 – Bohdan Roliński
- 1980-1981 – Jerzy Wójcik
- 1981-1986 – Zdzisław Morawski
- 1986-1989 – Leszek Gontarski
- 1989-1990 – Artur Howzan
- 1990-1993 – Kazimierz Wóycicki
- 1993-1996 – Tomasz Wołek
- 1996-1997 – Aleksander Chećko
- 1997 – Andrzej Urbański
- 1997-1998 – Andrzej Bober
- 1999-2003 – Marek Zagórski
- 2003-2004 – Urszula Surmacz-Imienińska
- 2004-2006 – Andrzej Załucki
- 2007 – Andrzej Andrysiak
- 2007-2011 – Tomasz Sobiecki
Przypisy
- ↑ a b Władysław Bartoszewski, Bogdan Brzeziński, Leszek Moczulski: Kronika wydarzeń w Warszawie 1939–1949. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 108.
- ↑ a b Marian Spychalski: Warszawa architekta. Wspomnienia pierwszego powojennego prezydenta stolicy. Warszawa: Bellona, 2015, s. 162. ISBN 978-83-11-13416-4.
- ↑ a b Jerzy Kasprzycki: Warszawa-Praga. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, s. 26.
- ↑ a b c d Jan Górski: Drugie narodziny miasta. Warszawa 1945. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1976, s. 37.
- ↑ Aleksander Gieysztor, Janusz Durko: Warszawa. Jej dzieje i kultura. Warszawa: Arkady, 1980, s. 573. ISBN 83-213-2958-6.
- ↑ Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 39. ISBN 978-83-280-3725-0.
- ↑ Jan Górski: Drugie narodziny miasta. Warszawa 1945. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1976, s. 36–37.
- ↑ a b Jan Górski: Drugie narodziny miasta. Warszawa 1945. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1976, s. 36.
- ↑ Jan Górski: Drugie narodziny miasta. Warszawa 1945. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1976, s. 222.
- ↑ a b Mieczysław Zawadka: Z historii niektórych powojennych wydawnictw prasowych. W: Komitet Redakcyjny: Zeszyty prasoznawcze. Kraków: Krakowski Ośrodek Badań Prasoznawczych RSW PRASA, 1962, s. 62, seria: nr 1/2 R.III. [dostęp 2017-10-31].
- ↑ Barbara Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 497–498, ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 1035. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Życie Warszawy będzie jak nowe, Wirtualne Media, 30 sierpnia 2002 [dostęp 2017-10-31] (pol.).
- ↑ Nowy dyrektor Wydawnictwa Dom Prasowy. Wirtualne Media, 2006-05-22. [dostęp 2017-10-31]. (pol.).
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 146. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Michał Wojtczuk. MSZ rozbuduje się w miejscu dawnego kina. „Gazeta Stołeczna”, s. 4, 8 czerwca 2015.
- ↑ Życie Olsztyńskie – LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR, leksykonkultury.ceik.eu [dostęp 2016-11-13].
- ↑ Jolanta Dzierżyńska: "Życie Częstochowy" w latach 1989–2003. [dostęp 2017-05-08].
- ↑ Redaktorzy naczelni Życia Warszawy. zw.com.pl, 2004-11-23. [dostęp 2018-03-21].
Linki zewnętrzne
- Wydanie internetowe „Życia Warszawy”
- Wydania „Życia Warszawy” z lat 1944–1958 zdigitalizowane i opublikowane w Mazowieckiej Bibliotece Cyfrowej
- „Życie Warszawy” ukazuje się już 64 lata, w archiwum portalu www.warszawa.pl
- „Życie Warszawy” w katalogu Biblioteki Narodowej
- Michał Przeperski, „Życie Warszawy” – dyskretny urok konformizmu, 2014-10-15
Media użyte na tej stronie
Dodatek nadzwyczajny "Życia Warszawy"
Życie Warszawy : codzienne pismo dla wszystkich sfer. R. 1, 1944 nr 1 (15 X)
Konkurs rysunkowy dla dzieci zorganizowany przez redakcję "Życia Radomskiego"
Winieta tyłułowa pierwszego numeru "Życia Warszawy: