3 Grupa Artylerii
3 Grupa Artylerii (3 GA) – oddziały i pododdziały artylerii organicznej wielkich jednostek piechoty i kawalerii oraz artylerii Odwodu Naczelnego Wodza stacjonujące na terenie Okręgu Korpusu Nr III i podporządkowane Dowództwu 3 Grupy Artylerii.
3 Grupa Artylerii została utworzona w terminie do 15 stycznia 1929 r. na podstawie rozkazu L. 1019/Org. ministra spraw wojskowych z dnia 31 grudnia 1928 r. Proces formowania grupy zakończony został w marcu tego roku. Dowództwo grupy powstało na bazie dotychczasowego 3 Okręgowego Szefostwa Artylerii.
Organizacja 3 Grupy Artylerii w 1939
Dowództwo 3 Grupy Artylerii w Grodnie
Artyleria ONW:
- 3 pułk artylerii ciężkiej w Wilnie
- 2 bateria pomiarów artylerii w Wilnie
Artyleria wielkich jednostek:
- 1 pułk artylerii lekkiej Legionów w Wilnie
- 19 pułk artylerii lekkiej w Nowowilejce (II dywizjon w Mołodecznie, III dywizjon w Lidzie)
- 29 pułk artylerii lekkiej w Grodnie (I dywizjon w Suwałkach)
- 3 dywizjon artylerii konnej w Podbrodziu
- 4 dywizjon artylerii konnej w Suwałkach
- 14 dywizjon artylerii konnej w Białymstoku
- 33 Wileński dywizjon artylerii lekkiej w Wilnie
- bateria artylerii lekkiej KOP „Osowiec” z Centralnej Szkoły Podoficerskiej KOP w Osowcu
Dowódcy grupy
- płk art. Witold Roszkowski (III[1] – † 31 VII 1929[2])
- płk art. Karol Schrötter (od 1929)
- płk art. Rudolf Niemira (XI 1935 – VIII 1938)
- płk dypl. dr Stanisław Künstler (do VIII 1939 → dowódca artylerii Armii „Prusy”)
Przypisy
Bibliografia
- Almanach oficerski na rok 1923/24. Dział III Organizacja Wojska Polskiego, zeszyt 2, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, Warszawa 1923.
- Igor Błagowieszczański, Artyleria w II wojnie światowej. Studium historyczno-wojskowe, Warszawa 1983, ISBN 83-11-06909-3.
- Igor Błagowieszczański, Artyleria Wojska Polskiego w latach 1918-1939, Zakończenie, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (71), Warszawa 1974, ss. 203-250.
- Roman Łoś, Artyleria polska 1914-1939, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07772-X, OCLC 830057069.
- Eugeniusz Kozłowski, Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy, Wydawnictwo MON, Warszawa 1964, wyd. I.
| ||||||||||||||||