Adolfo Díaz

Adolfo Diaz

Adolfo Diaz (1912)
Pełne imię i nazwisko	Adolfo Diaz Recinos
Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1875 Alajuela, Kostaryka
Data i miejsce śmierci	29 stycznia 1964 San José, Kostaryka
Wiceprezydent Nikaragui
Okres	od sierpień 1910 do 1911
Poprzednik	Francisco Baca
Następca	Fernando Solórzano
Prezydent Nikaragui
Okres	od 9 maja 1911 do 1 stycznia 1917
Poprzednik	Juan José Estrada
Następca	Emiliano Chamorro Vargas
Prezydent Nikaragui
Okres	od 14 listopada 1926 do 31 grudnia 1928
Poprzednik	Sebastián Uriza
Następca	José María Moncada

Adolfo Díaz Recinos (ur. 15 lipca 1875 w Alajueli, zm. 29 stycznia 1964 w San José) – nikaraguański polityk konserwatywny, wiceprezydent w latach 1910–1911 i prezydent w latach 1911–1917 (do 1 stycznia 1913 tymczasowo) i 1926-1928.

Życiorys

Znany z polityki silnie proamerykańskiej, dwukrotnie (w 1912 i w 1926) poprosił o pomoc militarną Stany Zjednoczone w celu utrzymania kontroli nad krajem w trakcie walk z oddziałami zbuntowanych liberałów: za pierwszym razem na skutek konfliktu z ministrem, generałem Luisem Meną. Wykorzystał pożyczkę udzieloną mu przez banki Stanów Zjednoczonych do zakupu karabinów dla własnej armii w walce z liberałami^[1]. W 1926 miały miejsce rozmowy pokojowe między liberałami a konserwatywnym rządem Adolfa Díaza. Zakończyły się one jednak niepowodzeniem z powodu różnic w planach politycznych: Díaz miał pozostać zgodnie z życzeniami USA prezydentem Nikaragui, podczas gdy powstańcy woleli na tym stanowisku m.in. jednego ze swoich przywódców – Juana Bautistę Sacasę. Wznowienie walk towarzyszyło ponownemu wezwaniu przez Adolfa Díaza sił amerykańskich na pomoc, aż w dniu 4 maja 1927 odbyła się konferencja pokojowa w Titipapa między obiema stronami. Díaz zgodził się na pakt, według którego będzie prezydentem do końca swej kadencji^[2], po czym przekaże w sfałszowanych wyborach powszechnych urząd generałowi José Maríi Moncadzie, innemu przywódcy liberałów, co osiągnięto 31 grudnia 1928.

Przypisy