Aleksander Krawczuk

Aleksander Krawczuk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1922
Kraków

Minister kultury i sztuki
Okres

od 29 września 1986
do 12 września 1989

Poprzednik

Kazimierz Żygulski

Następca

Izabella Cywińska

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Aleksander Krawczuk (ur. 7 czerwca 1922 w Krakowie) – polski historyk starożytności i eseista, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1986–1989 minister kultury i sztuki, poseł na Sejm I i II kadencji.

Życiorys

Podczas II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej. Ukończył w 1949 studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i tam podjął pracę naukową w Zakładzie Historii Starożytnej UJ. Od 1957 do momentu objęcia stanowiska ministra w 1986 pracował również w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie[1]. W 1985 uzyskał tytuł naukowy profesora.

Zajmuje się historią starożytną, popularyzuje zagadnienia związane z antykiem, prowadził m.in. wraz z Arturem Janickim i Jadwigą Klinowską telewizyjny cykl dokumentalny Antyczny świat profesora Krawczuka. Opublikował liczne, tłumaczone na szereg języków, prace naukowe i książki popularnonaukowe, należy do Związku Literatów Polskich.

W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego. W tym samym okresie pełnił funkcję ministra kultury i sztuki w rządach Zbigniewa Messnera i Mieczysława Rakowskiego. Od 1991 do 1997 sprawował mandat posła na Sejm I i II kadencji z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W późniejszych latach był zaliczany do grona sympatyków związanego z Jackiem Majchrowskim stowarzyszenia Przyjazny Kraków[2].

Z okazji jego setnych urodzin w czerwcu 2022 Muzeum Historyczne Miasta Krakowa zorganizowało w Pałacu „Pod Krzysztofory” wystawę „Aleksander Krawczuk, Sto lat…”[3].

Życie prywatne

Syn Dymitra i Marii. Ojciec historyka Wojciecha Krawczuka.

Odznaczenia i wyróżnienia

Publikacje

  • Kolonizacja sullańska, Ossolineum, Wrocław 1960
  • Gajusz Juliusz Cezar, Ossolineum, Wrocław 1962
  • Cesarz August, Ossolineum, Wrocław 1964
  • Neron, Czytelnik, Warszawa 1965
  • Herod, król Judei, Wiedza Powszechna, Warszawa 1965
  • Perykles i Aspazja, Ossolineum, Wrocław 1967
  • Siedmiu przeciw Tebom, PIW, Warszawa 1968
  • Sprawa Alkibiadesa, Czytelnik, Warszawa 1968
  • Kleopatra, Ossolineum, Wrocław 1969
  • Wojna trojańska: Mit i historia, Wiedza Powszechna, Warszawa 1969
  • Konstantyn Wielki, Wiedza Powszechna, Warszawa 1970
  • Pan i jego filozof. Rzecz o Platonie, PIW, Warszawa 1970
  • Ród Konstantyna, Wiedza Powszechna, Warszawa 1972
  • Sennik Artemidora, Ossolineum, Wrocław 1972
  • Tytus i Berenika, Czytelnik, Warszawa 1972
  • Julian Apostata, Wiedza Powszechna, Warszawa 1974
  • Rzym i Jerozolima, Czytelnik, Warszawa 1974
  • Mity, mędrcy, polityka, PIW, Warszawa 1975
  • Maraton, Wiedza Powszechna, Warszawa 1976
  • Ostatnia olimpiada, Ossolineum, Wrocław 1976
  • Upadek Rzymu. Księga wojen, Ossolineum, Wrocław 1978
  • Starożytność odległa i bliska, „Pax”, Warszawa 1980
  • Mitologia starożytnej Italii, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1982
  • Ród Argeadów, Wyd. Literackie, Kraków 1982
  • Stąd do starożytności, Wydawnictwa Radia i Telewizji, Warszawa 1985
  • Poczet cesarzy rzymskich, Iskry, Warszawa 1986
  • Opowieści o zmarłych. Cmentarz Rakowicki, KAW, Kraków 1987
  • Groby Cheronei, Wyd. Poznańskie, Poznań 1988
  • Alfabet Krawczuka mitologiczny, „Cracovia”, Kraków 1991
  • Rzymianki, Polczek, Kraków 1992
  • Poczet cesarzy bizantyjskich, Iskry, Warszawa 1992
  • Kronika starożytnego Rzymu, Iskry, Warszawa 1994
  • Kronika Rzymu i Cesarstwa Rzymskiego, Iskry, Warszawa 1997
  • Poczet cesarzowych Rzymu, Iskry, Warszawa 1998
  • Rzym, Kościół, cesarze, Iskry, Warszawa 2000
  • Polska za Nerona, Iskry, Warszawa 2002
  • Spotkania z Petroniuszem, Iskry, Warszawa 2005

Przypisy

  1. Leksykon profesorów Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej 1946–2006. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, 2006, s. 265.
  2. Nowo powstałe stowarzyszenie „Przyjazny Kraków” zamierza na powrót uczynić z miasta kulturalną stolicę Polski.. wyborcza.pl, 31 stycznia 2002. [dostęp 2019-12-15].
  3. Prof. Aleksander Krawczuk świętuje setne urodziny w Pałacu Krzysztofory w Krakowie. histmag.org, 6 czerwca 2022. [dostęp 2022-09-29].
  4. M.P. z 1998 r. nr 6, poz. 110
  5. Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
  6. Laureaci o swych zamierzeniach. „Dziennik Polski”. Nr 123, s. 3, 25 maja 1972. 

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Mieczysław Rakowski na mównicy.jpg
Mieczysław F. Rakowski speaking
Aleksander Krawczuk.jpg
Autor: Ladislav Luppa, Licencja: CC0
Aleksander Krawczuk (* 7. jún 1922, Krakov, Poľsko) je poľský historik a esejista, profesor humanitných vied, bývalý minister kultúry a poslanec.
Zbigniew Messner 1988.jpg
Zbigniew Messner, Premier Polski 1985-1988