Aleksandr Aksinin
| Pełne imię i nazwisko | Aleksandr Timofiejewicz Aksinin | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 4 listopada 1954 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 28 lipca 2020 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 173 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Aleksandr Timofiejewicz Aksinin, ros. Александр Тимофеевич Аксинин (ur. 4 listopada 1954 w Leningradzie, zm. 28 lipca 2020 w Petersburgu[1][2]) – rosyjski lekkoatleta startujący w barwach Związku Radzieckiego, sprinter, dwukrotny medalista olimpijski i mistrz Europy.
Rozpoczął międzynarodową karierę na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie, gdzie startował w sztafecie 4 × 100 metrów, która w składzie Aleksandr Kornieluk, Aksinin, Juris Silovs i Wałerij Borzow zajęła 4. miejsce[3]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach zajął 2. miejsce w biegu na 60 metrów, przegrywając tylko z Wałerijem Borzowem[4].
Na igrzyskach olimpijskich w 1976 Aksinin odpadł w półfinale biegu na 100 metrów, ale w sztafecie 4 × 100 metrów drużyna radziecka (Aksinin, Nikołaj Kolesnikow, Silovs i Borzow) wywalczyła srebrny medal[1]. Zwyciężył w sztafecie 4 × 100 metrów na uniwersjadzie w 1977 w Sofii[5][6]. Podczas halowych mistrzostw Europy w 1978 w Mediolanie Aksinin zdobył brązowy medal w biegu na 60 metrów[7]. Na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze zajął 7. miejsce w biegu na 200 metrów, a w sztafecie 4 × 100 metrów zdobył brązowy medal (tym razem w składzie Siergiej Władimircew, Kolesnikow, Aksinin i Wołodymyr Ihnatenko)[8]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1979 w Wiedniu zajął 4. miejsce w finale biegu na 60 metrów, a w halowych mistrzostwach Europy w 1980 w Sindelfingen zdobył na tym dystansie brązowy medal[9].
Na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów (skład sztafety: Władimir Murawjow, Nikołaj Sidorow, Aleksandr Aksinin, Andriej Prokofjew). W biegu na 100 metrów zajął 4. miejsce w finale[1]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie odpadł w eliminacjach biegu na 60 metrów[10]. Na swych ostatnich wielkich zawodach, mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów (skład sztafety: Siergiej Sokołow, Aksinin, Prokofjew i Sidorow)[11].
Aleksandr Aksinin był mistrzem Związku Radzieckiego w biegu na 200 metrów w 1976 oraz w sztafecie 4 × 100 metrów w 1974, 1978 i 1980[1].
Rekordy życiowe
- Bieg na 100 metrów – 9,9 s (1980)[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e Aleksandr Aksinin, olympedia.org [dostęp 2020-07-30] (ang.).
- ↑ Соболезнования: Аксинин Александр Тимофееви, rusathletics.info, 28 lipca 2020 [dostęp 2020-07-29] (ros.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 550 [dostęp 2020-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 438 [dostęp 2020-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ All-time Men's best 4x100m relay, alltime-athletics.com [dostęp 2011-11-01] (ang.).
- ↑ World Student Games (Universiade - Men), gbrathletics [dostęp 2011-11-01] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 451 [dostęp 2020-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 553, 557–558 [dostęp 2020-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 455, 459 [dostęp 2020-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 468 [dostęp 2020-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 565–566 [dostęp 2020-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Flag of the unified Team of Germany for the Olympic Games, 1960–1968.
Flag of Jamaica. “The sunshine, the land is green, and the people are strong and bold” is the symbolism of the colours of the flag. GOLD represents the natural wealth and beauty of sunlight; GREEN represents hope and agricultural resources; BLACK represents the strength and creativity of the people. The original symbolism, however, was "Hardships there are, but the land is green, and the sun shineth", where BLACK represented the hardships being faced.
