Ambasada Wielkiej Brytanii w Warszawie

Ambasada Wielkiej Brytanii w Warszawie

British Embassy in Warsaw

Budynek ambasady w Warszawie
Państwo	Polska
Data utworzenia	1919, 1945
Ambasador	Anna Louise Clunes
Zatrudnienie	27+[1]
Adres
ul. Kawalerii 12 00-468 Warszawa
Położenie na mapie Warszawy (c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5 Ambasada Wielkiej Brytanii w Warszawie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Ambasada Wielkiej Brytanii w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Ambasada Wielkiej Brytanii w Warszawie
52°13′06,15″N 21°02′25,31″E/52,218375 21,040364
Strona internetowa

Pałacyk Śleszyńskich w Al. Ujazdowskich 25, w którym w 1840 mieścił się konsulat generalny Wielkiej Brytanii

Pałac Pod Karczochem w Warszawie w Al. Ujazdowskich 14, w którym w 1870 mieścił się konsulat generalny Wielkiej Brytanii

Pałac Branickich przy ul. Nowy Świat, w którym mieściło się poselstwo/ambasada Wielkiej Brytanii w latach 1925–1939

Pałacyk Elizy Wielopolskiej w Al. Ujazdowskich/al. Róż, w którym mieściła się ambasada Wielkiej Brytanii w latach 1945–2008

Dawna siedziba konsulatu Wielkiej Brytanii w Gdańsku przy Elisabethwall (1931-1939)

Dawna siedziba Wicekonsulatu Wielkiej Brytanii w Katowicach przy ul. 3 Maja w 1938

Ambasada Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w Warszawie^[2] (ang. British Embassy in Warsaw) – brytyjska placówka dyplomatyczna znajdująca się w Warszawie przy ul. Kawalerii 12.

Podział organizacyjny

• Dział Polityczny (ang. Political Section)
• Dział Prasowy (ang. Press & Communications Section)
• Dział Konsularny (ang. Consular Section)
• Dział Wizowy (ang. Visa Section)
• Dział Handlowy (ang. Commercial Section – Department for International Trade)
• Dział Wojskowy (ang. Defence Section)
• Dział Administracyjny
• Dział Kulturalny – British Council, Warszawa, ul. Koszykowa 54
  • British Council, Kraków, w Szarej Kamienicy przy Rynku Głównym 6
• Szkoła Brytyjska (ang. The British School), Warszawa, ul. Limanowskiego 15 (1992–)

Siedziba

Do 1914

Pierwsza placówka konsularna (konsulat generalny) Wielkiej Brytanii w Polsce, na terytorium ówczesnego Cesarstwa Rosyjskiego, mieściła się w Warszawie w pałacyku Śleszyńskich w Al. Ujazdowskich 25 (1840–1869), w pałacu Pod Karczochem w Al. Ujazdowskich 10, obecnie 14 (1870), ul. Wareckiej 5 (1873–1878), ul. Widok 8 (1880), ul. Złotej 7 (1881), obecnie nie istnieje, ul. Żurawiej 3 (1883–1887), obecnie nie istnieje, ul. Smolnej 25 (1888), ul. Smolnej 3 (1893), obecnie nie istnieje, ul. Smolnej 25 (1896), obecnie nie istnieje, ul. Pięknej 16 (1900), obecnie nie istnieje, Al. Ujazdowskich 4 (1901–1902), ul. Szopena 8 (1903), obecnie nie istnieje, Al. Jerozolimskich 72 (1905), w kamienicy Tołwińskiego przy ul. Służewskiej 3 (1909), obecnie nie istnieje, Al. Jerozolimskich 70 (1910–1911) i ponownie przy ul. Służewskiej 3 (1912–1914).

Wielka Brytania utrzymywała też konsulaty

• w Gdańsku: przy Langer Markt 39, obecnie Długi Targ (1808), przy Hundegasse 63, ob. ul. Ogarna (1813–1831), Wollwebergasse 1996, ob. ul. Tkacka (1839), Langgarten 209, ob. Długie Ogrody (1844), Hundegasse 43 (1867-1874), Hundegasse 111 (1876), Jopengasse 1, ob. ul. Piwna (1878), Brotbänkergasse 36, ob. ul. Chlebnicka (1880), Sandgrube 6/8, ob. ul. Rogaczewskiego (1884), Sandgrube 23 (1888), Jopengasse 3, ob. ul. Piwna (1890-1894), Langgarten 21, ob. Długie Ogrody (1897), Hundegasse 65 (1898–1900), Röpergasse 14, ob. ul. Powroźnicza (1902-1903), Langgasse 14, ob. ul. Długa (1904–1910), Heiligenbrunnerweg 22b, ob. ul. Do Studzienki (1910), i Hundegasse 59 (1911–1914)
• we Wrocławiu (1876–1914): przy Moritzstraße 4, ob. ul. Lubuska

Po I wojnie światowej

Stosunki dyplomatyczne nawiązano w 1919, jednocześnie w tym samym roku powołując pierwszą placówkę w Warszawie – Poselstwo Angielskie (English Legation), które funkcjonowało w willi Aleksandra Kruzego przy ul. Pięknej 6 (1919–1922), obecnie budynek nie istnieje. Następnie przeniesiono się do pałacu Branickich z XVIII w. (proj. przebudowy Henryk Marconi)^[3] przy ul. Nowy Świat 18 (1923^[4]–1939). W międzyczasie, od 1929, nadano jemu rangę ambasady.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej, w sytuacji zagrożenia zajęcia Warszawy, personel poselstwa był ewakuowany okresowo (od początku sierpnia 1920) do Poznania.

W pałacu Potockich przy ul. Krakowskie Przedmieście 15 funkcjonowała Brytyjska Misja Wojskowa (1919−1924)^[4].

Wydział Handlowy zlokalizowano przy ul. Pięknej 6 (1923-1932), ul. Frascati 2 (1933–1937), ul. Wiejskiej 10a (1938) i ul. Wiejskiej 14 (1939)^[5].

Po inwazji niemieckiej na Polskę placówka przemieszczała się wraz z polskimi władzami – do Łukowa, Bukaresztu, Angers we Francji i Londynu.

Wielka Brytania utrzymywała też konsulaty:

• w Warszawie: w Al. Jerozolimskich 107 (1923)^[6], w kamienicy w al. Róż 10 (1928–1938), następnie w kamienicy Taubenhausa w Al. Ujazdowskich 18 róg ul. Matejki 9,
• Wolnym Mieście Gdańsku (1922-1940): konsulat generalny, początkowo przy Stadtgraben 14, obecnie Podwale Grodzkie (1922–1929), później z siedzibą w budynku Gdańskiego Towarzystwa Ubezpieczeń od Ognia (Danziger Feuersocietät) przy Elisabethwall 9, obecnie Wały Jagiellońskie 36 (1930-1939)^[7] W 1934 zmieniono rangę przedstawicielstwu na konsulat generalny. Konsulat pracował do października 1940,
• Katowicach: wicekonsulat przy ul. 3 Maja 33 (1924-1939),
• Wrocławiu: wicekonsulat przy Wallstraße 1, ob. ul. Pawła Włodkowica (1930-1939).

W 1938 powstała filia British Council w Warszawie przy ul. Górnośląskiej^[8].

Po II wojnie światowej

Po wyzwoleniu w 1945 reaktywowano stosunki dyplomatyczne i przez pewien okres ambasada była tymczasowo zlokalizowana w hotelu Polonia w Al. Jerozolimskich 45. Następnie w tym samym roku wynajęto pałac Elizy Wielopolskiej, zwany też „willą Róż” z 1876 (proj. Józef Huss) w al. Róż 1^[9]. Ambasador rezydował w willi Siedlanowskich z 1933 przy ul. Narbutta 10 (1948)^[10], następnie w willi przy ul. Bagatela 5 róg Flory (1966–2008), wybudowanej na miejscu zniszczonego w okresie II wojny światowej pałacu Marcello Bacciarellego^[11].

W okresie 1993–2008 działy – handlowy i konsularny mieściły się w biurowcu przy ul. Emilii Plater 28.

W 2008 otwarto nową siedzibę ambasady wraz z rezydencją ambasadora przy ul. Kawalerii 12 (proj. Tony Fretton Architects oraz Buro Happold^[12]). Zatrudnia ponad 100 osób personelu.

Po 1945 można odnotować szybki wzrost sieci placówek brytyjskiej służby konsularnej w Polsce. Wielka Brytania utrzymywała konsulaty:

• w Gdańsku: z siedzibą w Sopocie w hotelu Nadmorskim przy ul. Grunwaldzkiej 12-16 (1946-1947), w willi Patschkego przy ul. Uphagena 23 we Wrzeszczu, róg al. Grunwaldzkiej (1947-1948), w Gdyni, gdzie funkcjonował w randze wicekonsulatu w budynku Bergenske z 1937 przy ul. Portowej 15 (1949-1950), następnie w budynku z 1948 przy ul. Pułaskiego 6 (1950-1966)
• Katowicach (1945–1950)
• Łodzi (1947–1950)
• Poznaniu (1948–1951)
• Szczecinie (1947–1951).

W Polsce działalność prowadzą placówki British Council – w Warszawie, początkowo mieszcząca się w hotelu Bristol przy ul. Krakowskie Przedmieście 42-44 (1946)^[13], następnie przy ul. Górnośląskiej 39 (1947)^[14], w al. I Armii WP 11 (1948)^[15], Al. Jerozolimskich 59 (1950^[16]-2015), aktualnie przy ul. Koszykowej 54 (2015-); oraz w Krakowie, w Szarej Kamienicy przy Rynku Głównym 6 (1999-)^[8].

W latach 70. i 80. XX wieku ambasada utrzymywała Klub Dyplomatyczny w Miedzeszynie.

Zobacz też

• Ambasadorowie Wielkiej Brytanii w Polsce
• Foreign and Commonwealth Office
• Brytyjsko-Polska Izba Handlowa
• Ambasada RP w Londynie
• b. Konsulat Generalny Wielkiej Brytanii w Gdańsku
• The Polish News Bulletin

Przypisy

Bibliografia

• Karol Romer: Zagraniczny korpus dyplomatyczny w Polsce, [w:] Dziesięciolecie Polski Odrodzonej 1918–1928, IKC, Kraków/Warszawa 1928, s. 249–260
• Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ, Warszawa 1938
• Edward Józef Pałyga: Warszawski korpus dyplomatyczny w okresie międzywojennym, [w:] Warszawa II Rzeczypospolitej 1918–1939, PWN, Warszawa 1973
• Romuald Gelles: Konsulaty we Wrocławiu wczoraj i dziś, Wydawnictwo TW „Wratislavia”, Wrocław 1996, s. 192, ISBN 83-86221-07-0.
• Mieczysław Nurek (opr.): Raporty roczne Ambasady Brytyjskiej w Warszawie 1945–1970, The National Archives/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, Warszawa 2003, s. 489, ISBN 83-89115-34-4.
• Marek Masnyk, Ryszard Kaczmarek: Konsulaty na pograniczu polsko-niemieckim i polsko-czechosłowackim w latach 1918–1939, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2004, s. 206, ISBN 83-226-1334-2.
• Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Tom I. Europa 1918–2006, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Archiwum/Wydawnictwo Askon, Warszawa 2007, s. 584, ISBN 978-83-7452-019-5.
• Mirosław Golon: Radzieckie służby dyplomatyczne i konsularne w Polsce w latach 1944–1961, [w:] „Czasy Nowożytne”, Tom XX, Rok 2007, s. 199
• PatrykP. Pleskot PatrykP., Dyplomata, czyli szpieg? Działalność służb kontrwywiadowczych PRL wobec zachodnich placówek dyplomatycznych w Warszawie (1956-1989), Warszawa: IPN, 2013, s. 656, ISBN 978-83-7629-487-2 .
• Andrzej Lek: Korpus dyplomatyczny w Polonia Palace. stosunki.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)].

Linki zewnętrzne

• Bryła budynku ambasady
• Plany budynku ambasady
• Dawna siedziba ambasady na ul. Nowy Świat