Andrés Escobar

Ten artykuł od 2014-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Andrés Escobar

Pełne imię i nazwisko	Andrés Escobar Saldarriaga
Data i miejsce urodzenia	13 marca 1967 Medellín
Data i miejsce śmierci	2 lipca 1994 Medellín
Wzrost	184 cm
Pozycja	środkowy obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub 1985–1986 Atlético Nacional
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1986–1989 Atlético Nacional 78 (0) 1989–1990 BSC Young Boys 1990–1994 Atlético Nacional 144 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1988–1994  Kolumbia 51 (1)

Andrés Escobar Saldarriaga (ur. 13 marca 1967, zm. 2 lipca 1994) – kolumbijski piłkarz, obrońca reprezentacji Kolumbii.

Był zawodnikiem kolumbijskiego klubu Atlético Nacional, z którym w 1989 wywalczył Copa Libertadores.

Uczestniczył w Mistrzostwach Świata 1990 we Włoszech oraz Mistrzostwach Świata 1994 w USA, podczas meczu z gospodarzami turnieju strzelając gola samobójczego.

Śmierć Escobara

Po powrocie z mundialu, 2 lipca 1994 roku Andrés Escobar wybrał się z przyjaciółmi do klubu w kolumbijskim mieście Medellín. Po opuszczeniu lokalu został otoczony przez grupę mężczyzn. Jeden z nich wyjął pistolet i wystrzelił w stronę kolumbijskiego obrońcy 6 kul. Ranny Escobar zmarł po przewiezieniu do szpitala^[1].

Motywem zbrodni był odwet za strzelonego gola samobójczego, który ostatecznie zminimalizował szanse reprezentacji na awans do fazy pucharowej Mundialu w USA^[1], choć również niektórzy doszukują się innych kwestii – także zemsty za stracone pieniądze u bukmacherów.

W pogrzebie Escobara uczestniczyło ponad 100 tysięcy osób^[1].

Zabójca Escobara, Humberto Muñoz Castro, został skazany w 1995 roku na karę 43 lat pozbawienia wolności, wyszedł po 11 latach za dobre sprawowanie^[1].

Przypisy