Andrzej Kisielewicz (matematyk)

Andrzej Marian Kisielewicz
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1953
Jelenia Góra

profesor nauk matematycznych
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1979
PAN w Warszawie

Habilitacja

1992
Uniwersytet Wrocławski

Profesura

2005

Uczelnia

Politechnika Wrocławska,
Uniwersytet Opolski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Odznaka pamiątkowa "Krzyż Solidarności Walczącej"

Andrzej Marian Kisielewicz (ur. 15 maja 1953 w Jeleniej Górze) – polski matematyk, specjalizujący się w algebrze, kombinatoryce i logice; nauczyciel akademicki związany z uczelniami we Wrocławiu i w Opolu; działacz opozycyjny.

Życiorys

Urodził się w 1953 roku w Jeleniej Górze, gdzie ukończył szkołę podstawową. Następnie ukończył III Liceum Ogólnokształcące we Wrocławiu[1]. Studiował matematykę na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, które ukończył w 1976 roku. W tym samym roku pracował w Szwecji jako mechanik samochodowy[2]. W międzyczasie podjął się pisania pracy doktorskiej. Trzy lata później uzyskał stopień naukowy doktora nauk matematycznych w zakresie matematyki na podstawie pracy pt. O liczbie operacji algebraicznych w algebrach idempotentnych, napisanej pod kierunkiem doc. Jerzego Płonki w Instytucie Matematycznym PAN w Warszawie[3].

W 1979 roku został zatrudniony jako adiunkt w Instytucie Matematyki na Politechnice Wrocławskiej. W październiku 1980 roku przystąpił do NSZZ „Solidarność”. Dzień po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, 14 grudnia 1981 roku współorganizował strajk okupacyjny na politechnice, który następnie został spacyfikowany przez ZOMO. Zaangażował się później w podziemną działalność opozycyjną, w tym od 1982 roku w Solidarności Walczącej. 13 grudnia 1983 roku umożliwił studentom zorganizowanie w sali wykładowej krótkiej uroczystości poświęconej rocznicy wprowadzenia stanu wojennego, za co odsunięty od prowadzenia zajęć w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PWr oraz przeniesiony do pracy w filii w Legnicy[2].

W końcowym okresie PRL-u przebywał w Kanadzie, gdzie w latach 1989–1990 wykładał na Uniwersytecie Manitoba w Winnipeg. Następnie był do 1992 roku na stypendium naukowym w Darmstadt w Niemczech[4]. W tym samym roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk matematycznych na Uniwersytecie Wrocławskim, na podstawie rozprawy pt. Trzy problemy związane ze składaniem funkcji[5].

W 1993 roku został pracownikiem naukowym Instytutu Matematycznego Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1996 roku otrzymał tam stanowisko profesora nadzwyczajnego. Od 1999 roku również wykłada na Uniwersytecie Opolskim. W latach 1997–2001 należał do jednych z głównych organizatorów wrocławskiego „Salonu Profesora Dudka”, w tym m.in. spotkań z Leszkiem Kołakowskim, Władysławem Bartoszewskim i Lechem Wałęsą[4]. W roku akademickim 2001/2002 był stypendystą Programu Fulbrighta na Uniwersytecie Vanderbilt w Nashville w Stanach Zjednoczonych. W 2001 roku otrzymał tytuł profesora nauk matematycznych[6]. W roku 2005 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego, jednak jego wręczenie nastąpiło rok później, z powodu odmowy przyjęcia tego tytułu z rąk prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego[2].

Był kandydatem Prawa i Sprawiedliwości w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 roku[7]. W okresie rządu Beaty Szydło, pierwszego rządu Mateusza Morawieckiego i drugiego rządu Mateusza Morawieckiego był członkiem rad nadzorczych m.in. „Spedtrans”, „Teta”, PKO BP i przewodniczącym Rady Nadzorczej KGHM Polska Miedź.[8]

Publikacje

  • Wprowadzenie do informatyki. Poradnik dla ucznia i nauczyciela, Helion 2002, ISBN 83-7361-793-0
  • Sztuczna inteligencja i logika. Podsumowanie przedsięwzięcia naukowego, WNT 2011, ISBN 978-83-204-3707-2
  • Logika i argumentacja, PWN 2017, ISBN 978-83-01-19257-0

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ I. Barycka, A. Kosmulska, A. Lewańska, M. Bednarek (red.): Księga Pamiątkowa Jubileuszu 50-lecia III Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza we Wrocławiu. Wrocław: Komitet Organizacyjny Jubileuszu 50-lecia III LO, 1996, s. 213. ISBN 83-906581-5-1.
  2. ↑ a b c A. Adamski, Andrzej Kisielewicz, [w:. encysol.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-18)]. „Encyklopedia Solidarności”] [on-line] [dostęp 2012-03-29].
  3. ↑ O liczbie operacji algebraicznych w algebrach idempotentnych w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-03-30].
  4. ↑ a b Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 7, Nr 8 (65), sierpień 2001, s. 16.
  5. ↑ Trzy problemy związane ze składaniem funkcji w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-03-30].
  6. ↑ M.P. z 2001 r. nr 22, poz. 361.
  7. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-06-06].
  8. ↑ Afera e-mailowa. Porady kampanijne dla PiS: "Trzeba samemu podyktować tematykę konfliktu, zanim zrobi to przeciwnik", wiadomosci.onet.pl [dostęp 2021-09-06].
  9. ↑ Honory dla Solidarności Walczącej. prezydent.pl, 2017-06-21. [dostęp 2017-06-21].
  10. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 836.
  11. ↑ Kornel Morawiecki: Regulamin „Krzyża Solidarności Walczącej”. sw.org.pl, 2010-04-15. [dostęp 2016-07-23].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Wolności i Solidarności BAR.svg
Baretka Krzyża Wolności i Solidarności.
POL Krzyż Solidarności Walczącej BAR.png
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Baretka Krzyża Solidarności Walczącej