Arata Isozaki
_1.jpg) Arata Isozaki (1996) | |
| Data i miejsce urodzenia | 23 lipca 1931 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 28 grudnia 2022 |
| Narodowość | japońska |
| Alma mater | Uniwersytet Tokijski |
| Wpływy | Claude Nicolas Ledoux, Karl Friedrich Schinkel |
| Odznaczenia | |
 | |
Arata Isozaki (jap. 磯崎 新 Isozaki Arata; ur. 23 lipca 1931 w Ōita, w prefekturze Ōita, zm. 28 grudnia 2022 w Naha, w prefekturze Okinawa[1][2]) – japoński architekt, urbanista i teoretyk architektury.
Życiorys
Urodził się w Ōita na wyspie Kiusiu (Kyūshū) jako najstarszy z czworga rodzeństwa. Jego ojciec prowadził przedsiębiorstwo transportowe.
W 1954 Isozaki ukończył studia architektoniczne na Uniwersytecie Tokijskim, gdzie uczęszczał na wykłady Kenzō Tange (1913–2005). W 1961 roku uzyskał doktorat. Do 1963 roku pracował w biurze Tange, po czym otworzył własne biuro projektowe w Tokio.
Początkowo uważany był za jednego z głównych przedstawicieli metabolizmu, potem skłaniał się ku japońskiej tradycji projektowania geometrycznego, a następnie zaczął wzorować się na Ledoux (1736–1806) i Schinklu (1781–1841).
Isozaki wykonał i podarował Fundacji Kyoto-Kraków projekt Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha” w Krakowie.
Laureat Nagrody Asahi za 1987 rok[3].
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (1994)[4].
W 2019 roku Arata Isozaki otrzymał Nagrodę Pritzkera (Pritzker Architecture Prize)[5]. Jury określiło go jako „wszechstronnego, wpływowego i prawdziwie międzynarodowego architekta”. Nagroda jest znana na całym świecie jako wyraz najwyższego uznania za osiągnięcia w dziedzinie architektury.
Dzieła
- Narodowe Muzeum Sztuki (Osaka) (pierwszy budynek)
- budynek na wystawie IBA w Berlinie, 1982–1986
- hala sportowa Palau Sant Jordi w Barcelonie, 1983–1990
- Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”, 1993−1994
- Muzeum Ludzkości w A Coruña, 1994–1995
Przypisy
- ↑ 建築家の磯崎新さん死去、９１歳…代表作に群馬県立近代美術館やディズニー社屋ビル. The Yomiuri Shimbun, 2022. [dostęp 2022-12-31]. (jap.).
- ↑ Muere el arquitecto Arata Isozaki, autor del Palau Sant Jordi. lavanguardia.com. [dostęp 2022-12-29]. (hiszp.).
- ↑ The Asahi Prize, Asahi Shimbun [dostęp 2020-03-25] (ang.).
- ↑ M.P. z 1995 r. nr 6, poz. 90
- ↑ Arata Isozaki Receives the 2019 Pritzker Architecture Prize. The Hyatt Foundation, 2019. [dostęp 2019-03-06]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Arata Isozaki & Associates. isozaki.co.jp. (ang. • jap.).
- Arata Isozaki – strona w serwisie ArchINFORM (ang. • niem.)
- Arata Isozaki & Associates. c-channel. (jap.).
- ISNI: 0000 0001 2283 2068
- VIAF: 95829814
- ULAN: 500024090
- LCCN: n80037616
- GND: 118867520
- NDL: 00021984
- BnF: 12496846z
- SUDOC: 071421319
- SBN: CFIV060600
- NLA: 35411785
- NKC: xx0161561
- BNE: XX977869
- NTA: 071734015
- BIBSYS: 90158834
- CiNii: DA0037825X
- PLWABN: 9810630601605606
- NUKAT: n2006059209
- J9U: 987007271035905171
- CANTIC: a10653521
- LNB: 000223910
- NSK: 000036899
- CONOR: 54853219
- BLBNB: 000246941
- KRNLK: KAC199631232
- LIH: LNB:BZXA;=BR
- WorldCat: lccn-n80037616
Media użyte na tej stronie
Autor: GianAngelo Pistoia, Licencja: CC BY-SA 4.0
Arata Isozaki - 1996
Autor: KarlHeintz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Krzyża Komandorskiego Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej, Kraków (wejście główne)