Artur Rynkiewicz

Artur Rynkiewicz
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1927
Stołowicze

Data i miejsce śmierci

15 września 2019
Londyn

Minister spraw emigracji
Okres

od 8 sierpnia 1990
do 22 grudnia 1990

Poprzednik

Zbigniew Scholtz

Prezes Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii
Okres

od 1974
do 1990

Przewodniczący Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego w Londynie
Okres

od 1999
do 2000

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP

Artur Rynkiewicz (ur. 8 grudnia 1927 w Stołowiczach, zm. 15 września 2019 w Londynie[1]) – polski inżynier, działacz polityczny, społeczny i emigracyjny. Od 1989 do 1990 minister spraw emigracji w ostatnim Rządzie RP na uchodźstwie. W latach 1974–1990 Prezes Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii. W latach 1967–2015 członek zarządu Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego w Londynie, od 1999 do 2000 w randze Przewodniczącego[2].

Życiorys

W 1940 został deportowany do ZSRR, w 1942 wydostał się z Armią Andersa do Iranu. W 1942 uczył się w Junackiej Szkole Kadetów w Kastinie, w latach 1943–1947 w brytyjskiej szkole lotniczej RAF dla małoletnich. Od 1947 do 1953 służył w RAF w służbach technicznych, w stopniu sierżanta, w latach 1953–1957 studiował elektrotechnikę w Polytechnic of North London, w latach 1957–1963 pracował jako inżynier, następnie był wykładowcą w Twickenham College of Technology (1963–1965) i Southall College of Technology (1965–1988). Następnie przeszedł na emeryturę.

Był aktywnym działaczem społeczności emigracyjnej w Londynie. W latach 1963–1974 był wiceprezesem i skarbnikiem, a w latach 1974–1990 prezesem Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii, od 1966 do 1996 należał do rady, od 1967 był członkiem zarządu Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego w Londynie (m.in. pełnił funkcje prezesa, skarbnika i wiceprezesa). W latach 1966–1968 był przewodniczącym Zrzeszenia Studentów i Absolwentów Polskich na Uchodźstwie, wiceprezesem Stowarzyszenia Techników Polskich (1974–1976).

Od 1966 do 1972 był sekretarzem w dziale kultury Egzekutywy Zjednoczenia Narodowego. W latach 1973–1991 był członkiem V (1973–1977), VI (1978–1983), VII (1983–1988) i VIII Rady Narodowej RP (1989–1991), do 1977 z ramienia Niezależnej Grupy Społecznej, następnie z wyboru. W V Radzie Narodowej zasiadał był członkiem Komisji Spraw Zagranicznych[3]. W latach 1978–1990 był członkiem Głównej Komisji Skarbu Narodowego, ponownie wybrany 21 lutego 1986[4], następnie wchodził w skład Komisji Likwidacyjnej Skarbu Narodowego.

Na początku 1989 został przewodniczącym Obywatelskiego Komitetu Wyborczego, do którego weszli działacze niepodległościowi zamieszkujący Wielką Brytanię i działający w ośrodku legalistycznym[3]. Od 8 sierpnia 1990 do 22 grudnia 1990 był ministrem spraw emigracji w drugim rządzie Edwarda Szczepanika[5].

Od śmierci Jerzego Ostoja-Koźniewskiego, który zmarł 4 września 2014[6], był ostatnim żyjącym ministrem Rządu RP na uchodźstwie[7].

Pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach (Kwatera: C 30; Rząd: K 3 - II, Grób: 5)[8].

Odznaczenia

Przypisy

  1. Wielka Brytania: Zmarł Artur Rynkiewicz, ostatni minister rządu na uchodźstwie (pol.). fakty.interia.pl. [dostęp 2019-09-20].
  2. http://www.posk.org/files/9515/6045/7296/POSK_2016_mail_4.pdf
  3. a b Romuald Turkowski, Parlamentaryzm polski na uchodźstwie 1973–1991, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2002, s. 80, 116, 118, 119, 124, 127, ISBN 83-7059-616-9, OCLC 830431062.
  4. Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 21 lutego 1986 r. o powołaniu członków Głównej Komisji Skarbu Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 9, Nr 1 z 19 marca 1986. 
  5. Dariusz Górecki, Polskie naczelne władze państwowe na uchodźstwie w latach 1939–1990, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2002, s. 240, ISBN 83-7059-579-0, OCLC 830386231.
  6. Zmarł Jerzy Ostoja-Koźniewski, minister rządu RP na uchodźstwie, rp.pl [dostęp 2014-09-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-02] (pol.).
  7. Zmarł Jerzy Ostoja-Koźniewski, minister rządu RP na uchodźstwie, wiadomosci.onet.pl [dostęp 2014-09-08] (pol.).
  8. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2022-05-24].
  9. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 97, Nr 6 z 15 grudnia 1989. 
  10. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 32, Nr 4 z 31 grudnia 1983. 
  11. M.P. z 2000 r. nr 2, poz. 27

Bibliografia

  • Agata i Zbigniew Judyccy: Polonia. Słownik biograficzny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000.,
  • Kazimierz Dopierała (red.): Encyklopedia polskiej emigracji. T. 4. Toruń: Oficyna Wydawnicza Kucharski, 2005.

Media użyte na tej stronie

POL Order Zaslugi RP kl3 BAR.svg
Autor: KarlHeintz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Krzyża Komandorskiego Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
Edward Szczepanik 1986-07-26.jpg
(c) Photo by Tadeusz Patryk Szczepanik 1986, CC BY-SA 3.0
Portrait of my father

taken at my brother's wedding.

w:pl:Licencje Creative Commons
uznanie autorstwana tych samych warunkach
Uznanie autorstwa: Photo by Tadeusz Patryk Szczepanik 1986
Wolno:
  • dzielić się – kopiować, rozpowszechniać, odtwarzać i wykonywać utwór
  • modyfikować – tworzyć utwory zależne
Na następujących warunkach:
  • uznanie autorstwa – musisz określić autorstwo utworu, podać link do licencji, a także wskazać czy utwór został zmieniony. Możesz to zrobić w każdy rozsądny sposób, o ile nie będzie to sugerować, że licencjodawca popiera Ciebie lub Twoje użycie utworu.
  • na tych samych warunkach – Jeśli zmienia się lub przekształca niniejszy utwór, lub tworzy inny na jego podstawie, można rozpowszechniać powstały w ten sposób nowy utwór tylko na podstawie tej samej lub podobnej licencji.