Atman

Atman (dewanagari आत्म ātman, sanskr. oddech, आत्मा) – w hinduizmie określenie duszy rozumianej jako indywidualna jaźń, obecna w każdej żywej istocie. Atman wciela się w kolejnych żywotach (idea reinkarnacji) w kolejne ciała, podlegając prawu karmy. Pierwsze wzmianki o atmanie znaleźć można już w Upaniszadach

Hinduizm

Atman to dusza w swej czystej postaci, w odróżnieniu od uwikłanej w świecie duszy nazywanej terminem dźiwa[1].

Mahawakja

W koncepcji wyrażonej przez sformułowania (mahawakja):

  • Aham brahma asmi („Jestem Brahmanem”) i
  • Tat twam asi („Ty jesteś Tym”),

atman jest tożsamy z całym wszechświatem, „wszystkim co jest” (Brahmanem). Jest to afirmacja boskości w człowieku (duszy), łączącej go z boskością otaczającego kosmosu. Jest to więc wyrażenie koncepcji Mikro- i Makrokosmosu na gruncie hinduizmu – wskazanie, że skoro człowiek podlega temu samemu porządkowi co wszechświat, to poznanie przez akt autorefleksji istoty samego siebie prowadzi do poznania istoty wszechświata – wyzwolenia.

Według Upaniszad atman jest więc kluczem do wyzwolenia, jedyną drogą poznania Brahmana – prawdziwej rzeczywistości i najwyższej, transcendentnej zasady bytu. Poznanie atmana-brahmana jest możliwe przez wgląd w siebie, przy czym należy posłużyć się intuicją, by obejść przesłaniające atmana osobowe, związane z bieżącą inkarnacją ego, które omamione mają ulega iluzji oddzielenia od Absolutu oraz od reszty istot.

Joga

Sposobem podążania drogą ku poznaniu atmana jest również joga – zdyscyplinowany wysiłek odwrócenia się od świata zmysłów. Nagrodą jest wyzwolenie z samsary – cyklu reinkarnacji, co wyrażone jest w Praśnopaniszad słowami:

„Szukający atmana przez prostotę życia, czystość, wiarę i wiedzę już nie wracają”.

Buddyzm

  • Według buddyzmu nie ma czegoś takiego jak atman. Buddyści nazywają tę koncepcję anatman (tzn. nie-atman).
  • Nieistniejąca dziś szkoła buddyjska Pudgalavāda, powróciła do koncepcji duszy, i określała ją terminem pudgala.
  • Ken Wilber praktykujący medytację buddyjską w nurcie buddyzmu madhjamaka, wskazuje[2] na analogię hinduistycznych i buddyjskich znaczeń terminów:
tathagatagarbha --- atman
dharmadhatu --- brahman.

Przypisy

  1. Byt szczególny – człowiek. W: Małgorzata Ruchel: Ramakriszna. Filozof – mistyk – święty. Wyd. 1. Kraków: Zakład Wydawniczy „Nomos”, 2003, s. 76–77. ISBN 83-88508-40-7.
  2. Ken Wilber, Spektrum świadomości, Ewolucja / Czas’Wieczność,Przestrzeń’Nieskończoność, s. 116, W istocie Tathagatagarbha dotyczy jednostki, lecz jest tożsama z dharmadhatu, tak samo jak w hinduizmie Atman dotyczy jednostki, lecz jest tożsamy z Brahmanem.