Bawarowie

Bawarowie (inaczej Bajuwarowie) – jeden z ludów germańskich, zamieszkujący od V w. tereny dzisiejszej Bawarii, czyli obszary dawniejszych rzymskich prowincji Noricum i wschodniej Recji.

Bajuwarowie w VIII wieku w składzie państwa Franków

Według jednej z teorii wcześniej byli znani jako Markomanowie i zamieszkiwali Kotlinę Czeską, czyli Boiohaemum[1]. Według innej teorii do powstania Bawarów przyczyniło się kilka ludów zasiedlających od strony Czech obszar rzymskiej prowincji Recja II (Raetia Secunda), w tym podkreśla się rolę Turyngów i części Longobardów.

Władzę książęcą sprawowała dynastia Agilolfingów, która próbowała utrzymać niezależność wobec Franków, m.in. dzięki związkom z Longobardami. Pierwszym znanym władcą był Garibald I (Heribald I), panujący w latach 548(?)–590. Zamierzenia mające na celu zachowanie suwerenności zakończyły się fiaskiem w 788 roku, gdy Tassilo III zmuszony był przekazać władzę Karolowi Wielkiemu. Rekompensatą za to była możliwość ekspansji osadniczej na wschód od Anizy (w związku z likwidacją państwa Awarów).

Po tym, gdy w VIII wieku weszli w skład państwa Franków, później w wyniku traktatu w Verdun w 843 roku włączono ich do dziedziny Ludwika Niemieckiego, która rozciągała się mniej więcej między Łabą a Renem. W 907 roku władzę przejęła miejscowa dynastia Luitpoldingów (907–947 i krótko 983–985). W roku 911 kraina Bajuwarów stała się Bawarią – jednym z pięciu księstw, na które podzieliło się to państwo (oprócz niej powstały jeszcze Saksonia, Szwabia, Frankonia i Lotaryngia). W 948 roku władcą został przedstawiciel dynastii saskiej Henryk I Ludolfing, który pojął za żonę córkę Arnulfa, władcy z dynastii Luidpoldingów.

Kultura materialna Bajuwarów nie odbiegała od innych ówczesnych ludów germańskich. Wyróżniało ich częste stosowanie krótkiego miecza (sax), a w stroju kobiecym zwłaszcza w wieku VII duże znaczenie miały ozdoby głowy, a w męskim okuć pasa z przedstawieniami twarzy ludzkiej (znane i u Alamanów).

Czołową postacią życia kulturalnego Bajuwarów w VIII w. jest biskup Arbeo z Fryzyngi(niem.), autor żywotów św. Korbiniana i św. Emmerama[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Adam Ziółkowski. Historia Powszechna. Starożytność, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, s. 1030.
  2. ↑ Bawarowie – Zapytaj.onet.pl, portalwiedzy.onet.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).

Bibliografia

  • Brigitte Haas-Gebhard, Die Baiuvaren: Archäologie und Geschichte, Regensburg: Pustet, 2013, ISBN 3-7917-2482-7, OCLC 835284376.
  • Wilhelm Störmer, Die Baiuwaren, München: C. H. Beck, 2002, ISBN 3-406-47981-2, OCLC 49903677.

Media użyte na tej stronie