Bolesław Podedworny
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 listopada 1972 |
| Zawód, zajęcie | rolnik, polityk |
| Narodowość | polska |
| Stanowisko | członek Rady Państwa (1956–1971, w tym od 1957 z-ca przewodniczącego), minister lasów (1947), minister leśnictwa (1947–1954), wiceminister rolnictwa i reform rolnych (1946–1947); poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy i na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji (1945–1972) |
| Partia | PSL „Wyzwolenie” (1923–1931) |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg){kind=small}  | |
Bolesław Podedworny (ur. 7 stycznia 1898 w Pęchratce, zm. 18 listopada 1972 w Warszawie) – polski rolnik i polityk. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji. W 1947 minister lasów, a następnie do 1954 minister leśnictwa. Członek Rady Państwa w latach 1956–1971, w tym od 1957 jako zastępca przewodniczącego. Budowniczy Polski Ludowej.
Życiorys
Pochodził z rodziny chłopskiej. Był synem Józefa i Aleksandry z Morawskich. W 1908 wraz z rodziną przeniósł się do Warszawy. Rozpoczął edukację, która przerwana została w połowie 1915 w czwartej klasie carskiego gimnazjum, w związku z ofensywą niemiecką na Rosję. Wraz z rodziną wrócił do Pęchratki. W 1917 wstąpił jako ochotnik do Polskich Sił Zbrojnych. Tuż uzyskaniu niepodległości służył w 1 Warszawskim Okręgowym Pułku Piechoty, w kompanii do ochrony Zamku Królewskiego w stopniu sierżanta. Stąd w 1919 odkomenderowany został jako instruktor szkoleniowy do formującej się Legii Akademickiej, z którą wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej. Wrócił ponownie do 1. Warszawskiego okręgowego pp. i wziął w 1921 udział w III powstaniu śląskim, kierowanym przez Wojciecha Korfantego. W 1922 przeniósł się z wojska do służb granicznych na południu kraju. Na kilka lat przed wojną wrócił do rodzinnej Pęchratki, włączył się w działalność Kasy Samopomocowej Stefczyka i spółdzielni mleczarskiej. W latach 1939–1941 w trakcie okupacji radzieckiej sołtys w Pęchratce, później w konspiracji. Od 1923 członek Polskiego Stronnictwa Ludowego „Wyzwolenie”, od 1931 Stronnictwa Ludowego, od 1949 Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Należał do władz stronnictw ludowych – w latach 1944–1945 członek Tymczasowego Zarządu Głównego satelickiego wobec PPR Stronnictwa Ludowego, w latach 1945–1949 członek Rady Naczelnej i Naczelnego Komitetu Wykonawczego oraz wiceprezes NKW SL, od 1949 członek Naczelnego Komitetu ZSL, w latach 1949–1956 i (po półrocznej przerwie) 1956–1971 członek prezydium NK ZSL, a w latach 1957–1971 wiceprezes NK ZSL.
W latach 1944–1946 prezes Zarządu Wojewódzkiego SL w Białymstoku, jednocześnie zastępca pełnomocnika wojewódzkiego ds. reformy rolnej. W latach 1946–1947 podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych, w 1947 minister lasów, a następnie do 1954 minister leśnictwa. W latach 1954–1957 wiceprzewodniczący Krajowej Rady Spółdzielni Produkcyjnych.
W latach 1956–1957 członek Rady Państwa, w latach 1957–1971 jej wiceprzewodniczący. W latach 1945–1972 poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji, przewodniczący Klubu Poselskiego SL w Sejmie Ustawodawczym (1947) oraz Klubu Poselskiego ZSL w Sejmie II, III i IV kadencji (1957–1969). Wieloletni wiceprzewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu[1].
Pochowany 21 listopada 1972 w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A4-tuje-11)[2]. W pogrzebie udział wzięli m.in. członek Biura Politycznego KC PZPR Edward Babiuch, zastępcy przewodniczącego Rady Państwa Zygmunt Moskwa i prof. Janusz Groszkowski oraz przewodniczący Naczelnego Komitetu ZSL Stanisław Gucwa, który wygłosił przemówienie w imieniu władz stronnictwa[3].
Życie prywatne
Żonaty, żona Stefania Podedworna (1907–2001). Był ojcem Henryka i Lidii oraz teściem Andrzeja Werblana – sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, wicemarszałka Sejmu i czołowego ideologa partii.
Odznaczenia
- Order Budowniczych Polski Ludowej (1964)[4]
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych
- Śląski Krzyż Powstańczy
Formy upamiętnienia
- ulica w Zambrowie biegnąca od Placu Sikorskiego w kierunku Cieciork;
- ulica w Szumowie będąca przedłużeniem ul. Cmentarnej w kierunku drogi krajowej nr 8;
- 29 czerwca 1985 Zespołowi Szkół Rolniczych w Niećkowie nadano imię Bolesława Podedwornego.
Przypisy
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 4 (4350) 7 stycznia 1958, s. 2.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ Pogrzeb Bolesława Podedwornego [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 278 (8954), 22 listopada 1972, s. 2.
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 1, nr 170 z 20 lipca 1964.
Bibliografia
- Wielka Encyklopedia Powszechna, tom 8, s. 777, Państwowe Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1966
- Polski Słownik Biograficzny, tom XXVII/I, zeszyt 112, s. 79–80, Wydawnictwo PAN
- Roczniki Dziejów Ruchu Ludowego, tom 15, s. 415–416, Warszawa 1973
- Rodowody Podedwornych, Lidia Werblan, Warszawa 2004-2005
.svg)
.jpg)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie, odwołani przed końcem istnienia rządu
Media użyte na tej stronie
_BAR.svg)
Baretka Orderu Budowniczych Polski Ludowej (wzór z rozetką).
Baretka Orderu Budowniczych Polski Ludowej (wzór z rozetką).
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Baretka: Śląski Krzyż Powstańczy
Bolesław Bierut, właśc. Bolesław Biernacki, ps. Janowski, Iwaniuk, Tomasz, Bieńkowski, Rutkowski, (ur. 18 kwietnia 1892 w Rurach Jezuickich, dziś dzielnica Lublina - zm. 12 marca 1956 w Moskwie) – polski działacz komunistyczny, przewodniczący Krajowej Rady Narodowej od 1944, pierwszy przywódca Polski Ludowej, prezydent RP od 1947, Przewodniczący KC PZPR od 1948, premier PRL od 1952.
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970
Bolesław Podedworny
Bolesław Podedworny grób - Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach