Boulangeryt

Boulangeryt

(c) Rob Lavinsky, iRocks.com – CC-BY-SA-3.0 Boulangeryt z kopalni Noche Buena, gmina Mazapil, Zacatecas, Meksyk (12,5 x 6,5 x 6,2 cm)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	Pb5Sb4S11
Twardość w skali Mohsa	2,5-3[1]
Łupliwość	dobra, wyraźna
Pokrój kryształu	rzadko tabliczkowy, najczęściej pryzmatyczny o silnie pionowo prążkowanych ścianach
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	5,8-6,2 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	ołowianoszara, często pokryty żółtą powłoką powstałą w procesie utleniania
Rysa	czarna do brązowej
Połysk	jedwabiście lśniący

Boulangeryt – minerał z gromady siarkosoli. Jest minerałem rozpowszechniony o wiele bardziej niż przypuszczano we wcześniejszych latach. Mianem sprężonej lub zgorzelinowej rudy określa się spilśnione masy antymonitu, boulangerytu, jamesonitu i innych minerałów. Można go znaleźć w większości rud ołowiu. Najstarsze znalezisko pochodzi z Molières we Francji. Znaleziono tam duże ilości krystalicznych skupień o włóknistym przełamie. Ładne kryształy spotykane są bardzo rzadko, najczęstsze są skupienia drobnoziarniste i włókniste, surowe zbite masy.

Minerał ten został nazwany boulangerytem w 1837 na cześć francuskiego inżyniera górnictwa Charlesa Boulange'a (1810-1849)^[2].

Występowanie

Boulangeryt powstaje w procesach hydrotermalnych w niskich i średnich temperaturach, gdzie występuje wraz z jamesonitem, od którego jest go bardzo trudno odróżnić w makroskopowy sposób. Występuje tam również z siarczanami ołowiu, węglanami, siarczkami i kwarcem.

Na świecie jego ważniejsze złoża znajdują się w:

• Czechy – Přibram
• Francji – Molières
• Niemczech – góry Harzu i Saksonia
• Rosja – góry Ural
• Szwecji – Boliden
• Ukraina – Donieck

W Polsce występuje w okolicach Wałbrzycha, Chełmca oraz Jawora^[3].

Bibliografia

• Olaf i Ulrike Medenbach: Atlas minerałów, wydawnictwo RM, str. 52, 174-175

Przypisy