Bronisława Ludwichowska

Bronisława Ludwichowska
Data i miejsce urodzenia18 września 1951
Urzursowchoz, Kraj Krasnojarski
Wzrost165 cm
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata w biegach przełajowych
srebroRabat 1975bieg przełajowy indywidualnie
brązRabat 1975bieg przełajowy drużynowo

Bronisława Ludwichowska, z d. Doborzyńska (ur. 18 września 1951 w Urzursowchozie w ZSRR, Kraj Krasnojarski[1][2]) – polska lekkoatletka, specjalizująca się w biegach średnio- i długodystansowych, wicemistrzyni świata w biegu przełajowym (1975), wielokrotna mistrzyni i rekordzistka Polski.

Kariera sportowa

Była zawodniczką Zjednoczonych Olsztyn i Gwardii Olsztyn.

Jej największym sukcesem na arenie międzynarodowej było wicemistrzostwo świata w biegu przełajowym w 1975. Na tych samych zawodach zdobyła także brązowy medal drużynowo (w zespole razem z Renatą Petlinowską, Celiną Magalą, Zofią Kołakowską, Danutą Siemieniuk i Urszulą Prasek)[3]. Ponadto startowała mistrzostwach świata w przełajach w 1974 (6 m. indywidualnie i 6 m. drużynowo), 1977 (22 m. indywidualnie i 4 m. drużynowo) oraz 1980 (24 m. indywidualnie i 11 miejsce drużynowo)[4].

Reprezentowała Polskę na mistrzostwach Europy w 1971 (odpadła w eliminacjach biegu na 1500 m) oraz w mistrzostwach Europy w 1974 (6. miejsce w biegu na 3000 m, z wynikiem 9:05,14 – był to nowy rekord Polski)[5], a także zawodach Pucharu Europy w 1975 (na 1500 m – 4. miejsce w półfinale, z wynikiem 4:13,3, 6. miejsce w finale, z wynikiem 4:12,9 – oba te wyniki były rekordami Polski) oraz w 1977 (na 3000 m – 1. miejsce w półfinale, z wynikiem 9:07,3, 7. miejsce w finale, z wynikiem 9:14,40)[6].

Na mistrzostwach Polski seniorek na otwartym stadionie zdobyła 22 medale, w tym 12 złotych, 5 srebrnych i 5 brązowych: w biegu na 1500 m – złoto w 1973, 1975 i 1976, srebro w 1971 i 1977, brąz w 1972 i 1974; w biegu na 3000 m – złoto w 1973 i 1975, srebro w 1974, 1976 i 1977, w biegu przełajowym – złoto w 1972 (3 km), 1973 (4 km), 1974 (4 km), 1975 (4 km), 1977 (3 km), 1979 (5 km) i 1980 (5 km), brąz w 1970 (2 km) i 1971 (2,5 km); w sztafecie 4 × 400 m – brąz w 1975[7]. Dwukrotnie była halową mistrzynią Polski seniorek w biegu na 1500 m (1976, 1980[8].

Trzykrotnie poprawiała rekord Polski w biegu na 1500 m (4:13,3 – 12 lipca 1975 w półfinale Pucharu Europy, 4:12,9 – 17 sierpnia 1975 w finale Pucharu Europy, 4:12,2 – 8 czerwca 1976). 1 maja 1973 została pierwszą oficjalną rekordzistką Polski w biegu na 3000 m (wynikiem 9:29,2), rekord ten poprawiała następnie cztery razy (9:19,6 – 12 sierpnia 1973, 9:09,4 – 5 lipca 1974, 9:05,14 – 2 września 1974 (w finale mistrzostw Europy) i 8:58,8 – 27 czerwca 1975 – jako pierwsza Polka poniżej 9 minut)[9]. Wyniki 4:12,2 na 1500 m i 8:58,8 pozostają jej rekordami życiowymi.

Po zakończeniu kariery pracowała jako trener w Gwardii Olsztyn, a po likwidacji sekcji w 2004 – w AZS UWM Olsztyn.

Jej mężem jest trener Zbigniew Ludwichowski

Przypisy

  1. Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki 1919-1994, wyd. Warszawa 1994, s. 250
  2. Alicja Kulik, Długi dystans, Borussia, 59, 2017, s. 5-9
  3. Daniel Grinberg i inni (oprac.) 90 lat polskiej lekkoatletyki 1919-2009, wyd. Warszawa 2009, s. 116
  4. Wyniki Bronisławy Ludwichowskiej w bazie ARRS
  5. Francisco Ascorbe i inni History of the European Athletics Championship. Statistics Handbook, wyd. Barcelona 2010, s. 929
  6. Francisco Ascorbe, Félix Capilla, José Luis Hernández History of the European Cup. Statistics handbook, wyd. Malaga 2006, s. 107, 108, 125 i 127
  7. Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece, wyd. Bydgoszcz 2011, s. 332-336 i406
  8. Daniel Grinberg i inni Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014, wyd. Warszawa-Sopot 2014, s. 437
  9. Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki 1919-1994, wyd. Warszawa 1994, s. 230-231

Media użyte na tej stronie

Athletics pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.