Bukowiec (kraj morawsko-śląski)

Bukowiec
Bukovec
gmina
Zdjęcie przedstawia krajobraz górski Beskidów. Na pierwszym planie znajduje się pas zaoranej ziemi, za nim łąka. Dalej teren jest pagórkowaty, o łagodnie nachylonych zboczach pokrytych w większości łąkami i polami. Gdzieniegdzie znajdują się skupiska drzew i niskie domy. W tle wyższe góry pokryte lasami.
Widok na Bukowiec od strony Komorowskiego Gronia, w tle Młoda Góra (już w Polsce)
HerbFlaga
HerbFlaga
Państwo

 Czechy

Kraj

Flag of Moravian-Silesian Region.svg morawsko-śląski

Powiat

Frydek-Mistek

Kraina

Śląsk

Starosta

Monika Czepczorová

Powierzchnia

17,06 km²

Populacja (2015)
• liczba ludności


1364[1]

Numer kierunkowy

55

Kod pocztowy

739 84, 739 85

Adres urzędu:
Obecní úřad Bukovec 270
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba obrębów ewidencyjnych

2

Liczba części gminy

1

Liczba gmin katastralnych

1

Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego
Mapa konturowa kraju morawsko-śląskiego, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Bukowiec”
Położenie na mapie Czech
Ziemia49°33′N 18°49′E/49,549444 18,823611
Strona internetowa
Portal Czechy

Bukowiec (cz. Bukovec, niem. Bukowetz) – wieś i gmina w Czechach, w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Frydek-Mistek, na Śląsku Cieszyńskim. Jest najdalej wysuniętą na wschód gminą Czech.

Ludność

Według czeskiego spisu z 2001 roku w Bukowcu mieszkało 1356 osób, w tym 863 Czechów (63,64%), 455 Polaków (33,55%), 16 (1,17%) Słowaków, 13 (0,95%) Ślązaków. Osób wierzących było 1296 (95,5% populacji), z czego 1184 (87,31%) wiernych Kościoła katolickiego oraz 14 wiernych Ewangelickiego Kościoła Czeskobraterskiego[2].

Historia

Bukowiec jest najstarszą wsią beskidzkiej części Śląska Cieszyńskiego, której przywilej lokacyjny (choć w odpisach) zachował się do naszych czasów. Z jego lektury wiemy, że w 1353 książę cieszyński Kazimierz I (...) z dbałości o wszelkie dobro swej ziemi dał Piotrowi zwanemu Gros i jego potomkom las Ulgar nad potokiem Bukowcem, obejmujący 60 łanów frankońskich[3], celem założenia osady na prawie niemieckim. Przywilej ten został następnie potwierdzony w 1563 r. przez księcia Wacława III Adama i drugi raz w 1604 r. przez księcia Adama Wacława. Nazwa lasu Ulgar poszła od ustalonej w dokumencie lokacyjnym 20-letniej „ulgi” dla osadników, tj. zwolnienia z opłat na rzecz księcia. Nazwa wsi pochodzi od lasów bukowych w okolicy lub od nazwy wspomnianego potoku Bukowiec (chociaż miejscowi używali nazwy Wiestnik)[4] i wymieniana jest po raz pierwszy w roku 1523.

Większość osadników Bukowca pochodziła z północnych rejonów księstwa cieszyńskiego, choć wkrótce dołączyli do nich nowi przybysze. Sądząc po nazwiskach (Czarnohorski, Bojko, Wałach) pochodzili zapewne ze wschodnich Karpat i przybyli w ten rejon wraz z falą ludności tzw. wałaskiej. Urbarz z roku 1692 wymienia po nazwisku 20 właścicieli gruntów[4].

Wójtami Bukowca byli najczęściej Bieleszowie, wspominani już w XVI w. W XVII w. wójtostwo rozpadło się jednak na dwie części, a w 1830 r. było już podzielone na 6 części i wkrótce podupadło. Wójtowie bukowscy nie mieli karczmy (choć prawo do jej postawienia mieli zagwarantowane w przywileju lokacyjnym). Wystawił ją dopiero w 1824 r. na gruncie kupionym od Komory Cieszyńskiej Herman z Bukowca[4].

Bukowczanie zajmowali się hodowlą bydła i posiadali szałasy na Girowej: oprócz szałasu wójtowskiego wspominany jest tam szałas należący do rodziny Łysków[5].

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny

Szkolnictwo w Bukowcu ma długą historię. Według tradycji pierwszym bukowskim nauczycielem był kowal Sikora, który uczył dzieci pisać i czytać w swojej kuźni. Do pisania służyły wykute przez nauczyciela gwoździe, którymi pisano na płaskich płytkach miękkiego łupku. Pierwsza szkoła, prowadzona przez parafię katolicką w Jabłonkowie, istniała tu już zapewne w roku 1792. Bukowiec należał zresztą do nielicznych wsi Ziemi Cieszyńskiej prawie jednolitych wyznaniowo (katolickich). Budowę miejscowego kościoła rozpoczęto pod koniec lat 30. XX wieku, obecnie jest on kościołem filialnym parafii w Jabłonkowie[5]. Według austriackiego spisu ludności z roku 1910 żyły w Bukowcu 1043 osoby, z tego 1041 (99,8%) Polaków i dwóch (0,2%) Czechów[6]. Po zajęciu Zaolzia przez Polskę w 1938 r. wieś odwiedził Melchior Wańkowicz, a następnie wspomniał ją w swym reportażu pt. Fanfara Zaolziańska („Ów Bukowiec leży w całkiem pogarbionym kraju, na końcu jakichś niekończących się spirali białych dróg”).

W latach 1975–1990 wieś była częścią miasta Jabłonków.

Do 21 grudnia 2007 r. w miejscowości funkcjonowały przejścia graniczne Bukovec – Jasnowice oraz Bukovec – Istebna, które na mocy Układu z Schengen zostały zlikwidowane.

Turystyka

Zdjęcie przedstawia tradycyjną, drewnianą chałupę. Budynek ustawiony jest szczytem do drogi, nakryty wysokim dachem półszczytowym. Boczna połać dachu jest przedłużona na przylegające do budynku dobudówki, od strony drogi tworzy rodzaj podcienia. Chałupa jest przy asfaltowej drodze, na terenie pokrytym trawą. Za nią widoczny jest fragment drugiej, podobnej chałupy, a w tle za nimi fragment stodoły.
Tradycyjne drewniane chałupy (drzewiónki)
Zabytkowa drewniana chałupa (drzewiónka) nr 35
Tabliczki tras rowerowych

Do niedawna Bukowiec był największym skupiskiem drewnianej architektury ludowej w czeskiej części doliny Olzy. Większość budynków stanowiły tu tradycyjne drzewiónki – drewniane chałupy konstrukcji zrębowej, kryte szyndziołami, pierwotnie kurne. Dziś pozostało ich już zaledwie kilka. Cztery chałupy (o numerach 35, 62, 78 i 79) mają status zabytku[7]. Jeszcze w latach 50. XX w. było tu ponad 100 drewnianych chałup, a konserwatorzy zabytków wytypowali do objęcia ochroną duży zespół kilkunastu zagród góralskich. Pomysł założenia tu skansenu nie został jednak zrealizowany, a najcenniejsze z zachowanych obiektów, jak fojstwi (wójtostwo) i kuźnia Jochymka, przeniesiono do skansenu wałaskiego w Rożnowie pod Radgoszczem[5].

W miejscowej szkole podstawowej z polskim językiem nauczania znajduje się niewielkie Muzeum Regionalne.

W Bukowcu mieszkał jeden z ostatnich wielkich gajdoszów beskidzkich, Paweł Zogata, pochowany w sąsiedniej Herczawie. Jego synem jest Jindřich Zogata, żyjący w morawskim Brnie uznany czeski poeta, w swych utworach wracający często na czesko-słowacko-polskie pogranicze.

We wschodniej części wsi, w dolince Oleckiego Potoku, tuż przy granicy czesko-polskiej, znajduje się rezerwat przyrody „Bukovec”, który chroni tu małą populację zagrożonego wyginięciem starca górskiego z rodziny astrowatych. W pobliżu Olzy, koło domu nr 5, rośnie największy i najstarszy w Czechach wiąz górski; ma 38 m wysokości, ponad 7 m obwodu pnia, a jego wiek szacowany jest na 360 lat[8].

Przez miejscowość przebiegają następujące trasy rowerowe:

Piesze szlaki turystyczne przebiegające przez Bukowiec:

  • szlak turystyczny czerwony w masyw Stożka i dalej na Filipkę,
  • szlak turystyczny czerwony przez Girową do Mostów koło Jabłonkowa,
  • szlak turystyczny zielony byłe przejście graniczne CZ/PL – Komorovský Grúň (4 km)
  • szlak turystyczny zielony NawsieGirowa – Markov (11 km)
  • Bukovecka trasa Nordic Walking (11,5 km)
  • ścieżka edukacyjna „Ku najbardziej na wschód wysuniętemu krańcowi Republiki Czeskiej”

Przypisy

  1. Český statistický úřad: Informativní počet občanů v ČR ve všech obcích, v obcích 3. typu a v městských částech (cz.). W: Počty obyvatel v obcích [on-line]. Ministerstvo vnitra České republiky, 2015-01-01. [dostęp 2015-04-08].
  2. Název obce: Bukovec (cz.). W: Sčítaní lidu, domů a bytů 2001 [on-line]. Český statistický úřad. [dostęp 2013-10-14].
  3. Franciszek Popiołek: Historia osadnictwa w Beskidzie Śląskim, Katowice 1939, s. 15.
  4. a b c Franciszek Popiołek: Historia osadnictwa w Beskidzie Śląskim, Katowice 1939, s. 115–120.
  5. a b c Mirosław J. Barański: Beskid Śląski. Pasmo Stożka i Czantorii. Przewodnik turystyczny, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1996, ISBN 83-7005-370-X, s. 210.
  6. Stanisław Zahradnik, Struktura narodowościowa Zaolzia na podstawie spisów ludności 1880-1991, Trzyniec: s. n., 1991, OCLC 749519031 [dostęp 2020-06-07] (pol.).
  7. Národní památkový ústav: Zabytki powiatu Frydek-Mistek (cz.). [dostęp 2013-10-14].
  8. Marcin Żerański: Śląsk Cieszyński. Od Bielska-Białej do Ostrawy. Cieszyn: Pracownia na pastwiskach, 2012, s. 245. ISBN 978-83-933109-3-7.

Media użyte na tej stronie

Czech Republic adm location map.svg
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of the Czech Republic
POL Szlak czerwony.svg
Czerwony szlak turystyczny.
POL Szlak zielony.svg
Zielony szlak turystyczny.
2013 Bukowiec, Tablice tras rowerowych.jpg
(c) Photo: Hons084 / Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0
Tabliczki tras rowerowych w Bukowcu: międzynarodowej trasy rowerowej Greenways Kraków-Morawy-Wiedeń (nitki górskiej), trasy nr 561 oraz trasy nr 56
Kostel Nanebevzetí Nejsvětější Panny Marie.JPG
(c) I, Ondřej Žváček, CC BY 2.5
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Bukowcu (Zaolzie, Kraj morawsko-śląski, Czechy).
Bukovec i Młoda Góra.jpg
Autor: Kroc, Licencja: CC BY 3.0
Widok na Bukowiec od strony Komorowskiego Grunia, w tle Młoda Góra (już w Polsce)
Bukovec79+78.jpg
Autor: Radek Kocourek, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ta ilustracja pokazuje chroniony obiekt zabytkowy w Republice Czeskiej o numerze
2013 Bukowiec, Zagroda wiejska (Bukovec 35).jpg
(c) Photo: Hons084 / Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0
Ta ilustracja pokazuje chroniony obiekt zabytkowy w Republice Czeskiej o numerze
Bukovec flag.svg
Flaga gminy Bukowiec, Powiat Frydek-Mistek.
Flag of Moravian-Silesian Region.svg
Flag of Moravian-Silesian Region
Moravian-Silesian Region - outline map.svg
Autor: Caroig, Licencja: CC BY-SA 3.0
Outline map of the Moravian-Silesian Region, Czechia, ready for the Geobox template, calibrated at en:Template:Geobox locator Moravian-Silesian Region
Bukovec CoA.svg
Herb gminy Bukowiec, Powiat Frydek-Mistek.