C/1811 F1

C/1811 F1
Ilustracja
Wielka Kometa z 1811 roku
Odkrywca

Honoré Flaugergues

Data odkrycia

25 marca 1811

Nazwy alternatywne

Wielka Kometa z 1811 roku

Elementy orbity
Półoś wielka

212,3922 au

Mimośród

0,9951

Peryhelium

1,0354 au

Aphelium

423,7490 au

Okres orbitalny

ok. 3096 lat

Nachylenie orbity względem ekliptyki

106,9342°

Długość węzła wstępującego

143,0497°

Argument peryhelium

65,4097°

Moment przejścia przez peryhelium

12 września 1811

Charakterystyka fizyczna jądra
Średnica

30-40 km

C/1811 F1 lub Wielka Kometa z 1811 roku – kometa długookresowa, którą można było obserwować gołym okiem w 1811 roku.

Odkrycie i obserwacje komety

Kometa została odkryta 25 marca 1811 roku przez Honoré’a Flaugerguesa. Znajdowała się ona wtedy w odległości 2,7 j.a. od Słońca. 12 września 1811 roku kometa przeszła przez peryhelium. W październiku osiągnęła maksymalną jasność wynoszącą ok. 0m. Gołym okiem widoczna była przez 260 dni.

O komecie tej wspomina Adam Mickiewicz w Panu Tadeuszu (Był to kometa pierwszej wielkości i mocy).

Orbita komety

Wielka Kometa z 1811 roku porusza się po orbicie w kształcie bardzo wydłużonej elipsy o mimośrodzie 0,995. Peryhelium znajduje się w odległości 1,035 j.a. od Słońca, aphelium zaś aż 423,75 j.a. od niego. Na jeden obieg wokół Słońca potrzebuje ok. 3096 lat, nachylenie jej orbity do ekliptyki wynosi 106,93˚.

Właściwości fizyczne

Kometa wykształciła w czasie maksymalnej aktywności łatwo dostrzegalną komę, dwa warkocze, których długość na firmamencie dochodziła do 60º. Wielkość jądra szacowano na 30-40 km. Było ono wydłużone i charakteryzowało się niezwykle dużą aktywnością; wydzielało duże ilości gazów i pyłów. Pod wieloma względami kometa z 1811 roku przypomina kometę Hale’a-Boppa.

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie