Cecilia Bartoli

Cecilia Bartoli
Ilustracja
Cecilia Bartoli (Bruksela, 2007)
Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1966
Rzym

Pochodzenie

włoskie

Typ głosu

mezzosopran

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewaczka

Odznaczenia
MON Ordre du Merite Culturel Commandeur BAR.svg Order Zasługi Republiki Włoskiej V Klasy Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Strona internetowa

Cecilia Bartoli (ur. 4 czerwca 1966 w Rzymie[1]) – włoska śpiewaczka, mezzosopran koloraturowy.

Życiorys

Jej rodzice Silvana Bazzoni i Pietro Angelo Bartoli byli profesjonalnymi śpiewakami i to oni dawali jej pierwsze lekcje śpiewu . Studiowała w Conservatorio di Santa Cecilia w Rzymie. Po raz pierwszy publicznie wystąpiła w wieku ośmiu lat w Tosce. Jej prawdziwy debiut operowy miał miejsce w 1987 w Arena di Verona. Partią Despiny w Così fan tutte zadebiutowała w 1996 roku na scenie Metropolitan Opera w Nowym Jorku.

W swoim bogatym repertuarze ma zarówno utwory kompozytorów epoki wczesnego baroku (Gulio Caccini), jak i romantyzmu (Hector Berlioz, Vincenzo Bellini czy Gioacchino Rossini). Śpiewa głównie w dziełach późnego baroku (np. Rinaldo Händla) i klasycyzmu (np. Così fan tutte Mozarta). Nagrała płytę z ariami Antonia Salierego. Szczególnie jednak ceniona jest jako interpretatorka muzyki wokalnej Antonia Vivaldiego (aria Agitata da due venti z opery Griselda lub aria Vagante Armatae face et anguibus z oratorium Juditha triumphans).

Bartoli znana jest z bardzo energicznych i brawurowych występów.

W 2010 została laureatką prestiżowej duńskiej Nagrody Fundacji Muzycznej Léonie Sonning.

Mieszka niedaleko Zurychu razem z mężem, Oliverem Widmerem – szwajcarskim barytonem[1]

Odznaczenia

Dyskografia

  • Mission (muzyka Agostino Steffani), edycja: Decca (wrzesień 2012)
  • Sospiri, edycja Decca (2010)
  • Sacrificium, edycja: Decca (X 2009)
  • „Maria” (A Tribute to Maria Malibran), edycja: Decca (2007)
  • Opera Proibita. Arias de Händel, Alessandro Scarlatti i Caldara, edycja: Decca (2005)
  • Armida, edycja: Teldec classique (XI 2001)
  • Live in Italy – Cecilia Bartoli, edycja: Decca (IX 2000)
  • Cecilia Bartoli – The Vivaldi Album, edycja: Decca (III 2000)
  • Chants d’Amour, edizione: Decca (X 2001)
  • Cecilia Bartoli: Viva Vivaldi! (DVD), edycja: Naïve (25 IX 2000)
  • Duos – Cecilia Bartoli & Bryn Terfel, edycja: Decca (IX 2000)
  • In paradisium – Requiem, edizione: Deutsche grammophon (X de 1998)
  • Arie Antiche – Se tu m’ami. Canzoni dalla collezione d'Alessandro Parisotti. Decca (XI 1990, lipiec 1991)
  • Rossini Heroines, Arie da opere di Gioacchino Rossini (Decca styczeń 1992)
  • Rossini Arias, arie da opere di Rossini. Decca sierpień 1989

Przypisy

  1. ↑ a b Cecilia Bartoli. AllMusic. (ang.).
  2. ↑ Ordonnance Souveraine n° 14.274 du 18 novembre 1999 portant promotions ou nominations dans l'Ordre du Mérite Culturel. journaldemonaco.gouv.mc. [dostęp 2020-03-29]. (fr.).
  3. ↑ Bartoli Sg.ra Cecilia. quirinale.it. [dostęp 2020-03-29]. (wł.).

Linki zewnętrzne

Laureaci Nagrody Fundacji Muzycznej Léonie Sonning
1950.
1960.
1970.
1980.
1990.
2000.
2010.
2020.

Media użyte na tej stronie

Cecilia Bartoli at BOZAR 2007 Cropped.jpg
Autor: Erinc Salor, Licencja: CC BY-SA 3.0
Cecilia Bartoli during her press event at the Center for Fine Arts Brussels (BOZAR).
Ordre des Arts et des Lettres Chevalier ribbon.svg
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: l'Ordre des Arts et des Lettres, Chavalier rank
ITA OMRI 2001 Cav BAR.svg
Baretka: Order Zasługi Republiki Włoskiej – Kawaler (od 2001).
MON Ordre du Merite Culturel Commandeur BAR.svg
Autor: Mboro, Licencja: CC0
Baretka: Order Zasługi Kulturze – Komandor – Monako.