Charles Münch

Charles Münch
ilustracja
(c) FOTO:FORTEPAN / Zoltán Szalay, CC BY-SA 3.0
Data i miejsce urodzenia

26 września 1891
Strasburg

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

6 listopada 1968
Richmond

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent, skrzypek

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja), Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Charles Münch, także Charles Munch (ur. 26 września 1891 w Strasburgu, zm. 6 listopada 1968 w Richmond, Wirginia) – francuski dyrygent i skrzypek pochodzenia niemieckiego.

Życiorys

Urodził się jako syn alzackiego organisty i dyrygenta chóru Ernsta Müncha. Mężem starszej siostry Charlesa Müncha – Emmy był Paul Schweitzer, którego starszym bratem był Albert Schweitzer, autor fundamentalnej monografii Jan Sebastian Bach z 1908[1].

Studiował grę na skrzypcach w Konserwatorium w Strasburgu i w Paryżu u Luciena Capeta.

Na początku I wojny światowej został wcielony do armii niemieckiej w stopniu sierżanta artylerii. Doznał zatrucia gazem bojowym pod Péronne i był ranny w bitwie pod Verdun. Po wojnie wrócił do Alzacji i otrzymał obywatelstwo francuskie.

Po studiach w Berlinie u Carla Flescha rozpoczął karierę skrzypka solisty. Został profesorem Konserwatorium w Strasburgu (1919), potem w Konserwatorium w Lipsku. Od roku 1923 był koncertmistrzem orkiestry Gewandhaus.

Jako dyrygent zadebiutował w listopadzie 1932 w Paryżu.

Małżeństwo (1933) z wnuczką założyciela koncernu Nestlé zapewniło mu sfinansowanie dalszej kariery. W latach 1933–1940 doskonalił sztukę dyrygentury u Alfreda Szendreia w Paryżu. W latach 1935–1938 był dyrygentem założonej przez Alfreda Cortot orkiestry paryskiego Towarzystwa Filharmonicznego. W 1938 został dyrektorem Towarzystwa Koncertowego Konserwatorium Paryskiego. Zachował to stanowisko podczas niemieckiej okupacji Francji. Nie był jednak kolaborantem i wspierał francuski Ruch Oporu, za co został odznaczony Legią Honorową V klasy (1945). W 1952 został Komandorem tego orderu.

W grudniu 1946 po raz pierwszy dyrygował Boston Symphony Orchestra, a w 1949 został dyrektorem muzycznym tego zespołu. W 1952 odbył pierwsze tournée po Europie, 1956 drugie tournée po Europie i Związku Radzieckim. W 1962 zrezygnował z kierowania orkiestrą, przekazał kierownictwo Erichowi Leinsdorfowi a sam występował już tylko jako dyrygent gościnny. W 1967 uczestniczył w tworzeniu Orchestre de Paris.

Münch zapisał się w historii muzyki jako propagator nowej muzyki francuskiej, dyrygował prawykonaniami dzieł Alberta Roussela, Dariusa Milhaud i Artura Honeggera.

Pozostawił tom wspomnień autobiograficznych Je suis chef d’orchestre (1954).

Przypisy

  1. D. Kern Holoman, Charles Munch, Nowy Jork: Oxford University Press, 2012, s. 160, ISBN 978-0199772704 (ang.).

Bibliografia

  • G. Honegger, Un chef d’orchestre dans le siècle, Paris l987.
  • Ph. Olivier, Ch. Munch. Une biographie par le disque, Paris 1987.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Charles Munch fortepan 137800.jpg
(c) FOTO:FORTEPAN / Zoltán Szalay, CC BY-SA 3.0
Charles Munch elzászi, német születésű karmester és hegedűművész. A francia zenekari repertoár mestere miatt a Bostoni Szimfonikus Zenekar zenei igazgatójaként ismert.