Dumka
Dumka – ukraińska wielozwrotkowa pieśń w formie ballady o rzewnym nastroju, często wyrażająca żal po utraconej osobie lub tęsknotę do jakiegoś miejsca czy wydarzenia; zwykle wykonywana z towarzyszeniem bandury[1][2].
Dumka to też forma muzyczna rozwinięta w okresie romantyzmu i będąca bliskim odpowiednikiem elegii; często wzorowana na ukraińskich dumkach.
Niektóre dumki
- Fryderyk Chopin – Dwojaki koniec - dumka na głos i fortepian op. 74/11 (1845)
- Piotr Czajkowski – Dumka C-dur na fortepian op. 59 (1886)
- Antonín Dvořák – Trio fortepianowe Dumka op. 90 (1890)
- Stanisław Moniuszko – Przychodź, miły, dzień już biały - dumka na głos i fortepian (1855)
- Krzesimir Dębski – Dumka na dwa serca (1998)
Przypisy
- ↑ Habela 1968 ↓, s. 52.
- ↑ Chodkowski 1995 ↓, s. 206.
Bibliografia
- Jerzy Habela: Słowniczek muzyczny. Warszawa: PWM, 1968. ISBN 83-01-11390-1. (pol.)
- Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.)