Edward Łukosz
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 11 września 1929 Czechowice-Dziedzice | |
| Minister hutnictwa i przemysłu maszynowego | ||
| Okres | od 9 października 1982 do 30 maja 1984 | |
| Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
| Poprzednik | Zbigniew Szałajda | |
| Następca | Janusz Maciejewicz | |
Edward Łukosz (ur. 11 września 1929 w Czechowicach-Dziedzicach) – polski inżynier i polityk, minister hutnictwa i przemysłu maszynowego (1982–1984).
Życiorys
Syn Andrzeja i Walerii. W 1956 ukończył Uralski Instytut Politechniczny uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera mechanika. W latach 1956–1960 pracował w Fabryce Urządzeń Mechanicznych „Poręba”, między innymi, jako szef produkcji. Następnie jako główny inżynier pracował w Andrychowskiej Fabryce Maszyn od 1961 do 1963 roku. W latach 1963–64 był dyrektorem Biura Projektów KOPROTECH w Warszawie. Dyrektorem technicznym i naczelnym był w okresie od 1964 do 1973 roku w Zjednoczeniu Przemysłu Obrabiarek i Narzędzi w Warszawie.
W 1954 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1973–1982 był dyrektorem Zespołu Przemysłu Maszynowego w Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. W latach 1972–1980 pełnił społecznie funkcję stałego przewodniczącego międzynarodowej organizacji ekonomicznej krajów Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej ds. systemów obrabiarkowych sterowanych numerycznie. Od 9 października 1982 do 30 maja 1984 był ministrem hutnictwa i przemysłu maszynowego w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego. Następnie pełnił funkcję zastępcy przewoniczącego Komisji Planowania oraz Komitetu do Spraw Nauki i Postępu Technicznego przy Radzie Ministrów. Od 15 listopada 1986 skierowany do Moskwy na stanowisko Radcy Ministra Pełnomocnego Ambasady PRL.
Bibliografia
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
- Katalog IPN
Media użyte na tej stronie
Gen. Wojciech Jaruzelski przygotowuje się w studiu telewizyjnym do odczytania przemówienia informującego o wprowadzeniu stanu wojennego. Warszawa, 13 XII 1981
