Eligiusz Lasota

Eligiusz Lasota

Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1929 Tomaszów Mazowiecki
Data śmierci	19 września 2001
Odznaczenia

Nagrobek Eligiusza Lasoty na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, styczeń 2008

Eligiusz Lasota (ur. 15 kwietnia 1929 w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 19 września 2001) – polski dziennikarz, redaktor naczelny tygodnika „Po prostu” w latach 1953–1957, poseł na Sejm PRL II kadencji z ramienia PZPR.

Życiorys

W 1957 został objęty zakazem pracy dziennikarskiej oraz usunięty z PZPR za prowadzenie „grupowej walki z partią” na łamach „Po prostu”. Po powrocie do dziennikarstwa pracował m.in. w „Głosie Pracy”, podziemnych „Fundamentach” oraz Polskim Radiu. W latach 1957–1961 pełnił mandat poselski na Sejm PRL. W latach 70. był uczestnikiem Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”.

Po wprowadzeniu stanu wojennego działał w zdelegalizowanym Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich, ogłaszał artykuły w pismach drugiego obiegu. Po upadku komunizmu został zastępcą redaktora naczelnego reaktywowanego tygodnika „Po prostu”.

W ostatnich latach przed śmiercią pracował w Kancelarii Senatu, jako główny doradca do spraw międzynarodowych. Do ostatniej chwili był redaktorem naczelnym Zeszytów „Polska w Europie”.

13 września 2001 został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w pracy dziennikarskiej i za osiągnięcia w działalności publicznej”.

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera E-1-14)^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej