Erwin Mięsowicz

Erwin Mięsowicz

Data i miejsce urodzenia	11 września 1875 Turka
Data i miejsce śmierci	2 stycznia 1914 Kraków
profesor nauk medycznych
Specjalność: interna
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	1907
Profesura	1911
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński

Erwin Mięsowicz (ur. 11 września 1875 w Turce, zm. 2 stycznia 1914 w Krakowie) – polski lekarz chorób wewnętrznych, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, autor podręcznika badania klinicznego.

Syn starosty turczańskiego Józefa Mięsowicza i Aurelii z domu Gottscher. Do gimnazjów uczęszczał w Wadowicach, Kołomyi i Krakowie. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, tytuł doktora medycyny uzyskał w 1899. W 1906 uzupełniał studia w Berlinie i Strasburgu, pracował w klinice Krehla. W 1907 roku zostało docentem prywatnym, a w 1911 profesorem nadzwyczajnym^[1]. Żonaty z Teodorą z Korczyńskich, mieli synów Tadeusza, adwokata, i Zygmunta, sędziego^[2].

Pochowany jest na Cmentarzu Rakowickim (kw. 5)^[3].

Wybrane prace

• Działanie śródżylnych wstrzykiwań adrenaliny na narządy wewnętrzne królika. Rozprawy Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Akademii Umiejętności, 1906
• O krzywicy późnej. Przegląd Lekarski 47 (20/21), 1908
• Sposoby badania klinicznego dla użytku uczniów i lekarzy. Dr. W. L. Anczyca i Spółki, 1910

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Publikacje Erwina Mięsowicza w bibliotece Polona