Francja w Konkursie Piosenki Eurowizji
| |||||||||||
Informacje ogólne | |||||||||||
Rok i miejsce debiutu | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Liczba udziałów | 63 razy | ||||||||||
Organizacja konkursu | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Francja uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od samego początku, czyli od 1956 roku. Od czasu debiutu konkursem w kraju zajmował się francuski nadawca publiczny RTF, który w 1964 roku został zastąpiony kanałem ORTF. Od 1975 do 1982 roku za francuskie przygotowania do imprezy odpowiedzialna była telewizja TF1, od 1983 do 1992 – Antenne 2. W latach 1993–1998 za konkurs w kraju odpowiadał kanał France 2 nadawcy France Télévisions, a w 1999–2014 za konkurs w kraju odpowiadał kanał France 3. Obecnie znów zajmuje się tym France 2[1].
Francja pięciokrotnie wygrała finał konkursu: w 1958 (André Claveau z piosenką „Dors, mon amour”), 1960 (Jacqueline Boyer z piosenką „Tom Pillibi”), 1962 (Isabelle Aubret z utworem „Un premier amour”), 1969 (Frida Boccara z „Un jour, un enfant”) i 1977 (Marie Myriam z „L’oiseau et l’enfant”).
Francja dwukrotnie nie wzięła udziału w finale konkursu. W 1974 roku reprezentantem kraju miała zostać Dana z utworem „La vie a vingt-cinq ans”, jednak nadawca zrezygnował z udziału z powodu śmierci prezydenta Francji Georges'a Pompidou cztery dni przed rozegraniem koncertu finałowego[2]. W 1982 roku kraj nie wystartował w konkursie z powodu decyzji nowego nadawcy, który uznał występ podczas imprezy za nieciekawy dla telewidzów[3].
Od czasu zmiany regulaminu podczas 44. Konkursu Piosenki Eurowizji w 1999 roku, Francja jest jednym z krajów tzw. Wielkiej Czwórki (obok Hiszpanii, Niemiec i Wielkiej Brytanii), które mają zapewnione miejsce w finale ze względu na płacenie największych składek na organizację imprezy[4]. Od 2011 roku, czyli od czasu powrotu Włoch do stawki konkursowej, Wielka Czwórka została przemianowana na tzw. Wielką Piątkę[5].
Historia Francji w Konkursie Piosenki Eurowizji
Uczestnictwo
Francja uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1956. Poniższa tabela uwzględnia wszystkich francuskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach.
Rok | Wykonawca | Piosenka | Finał | Półfinał | ||
---|---|---|---|---|---|---|
Miejsce | Punkty | Miejsce | Punkty | |||
1956[a] | Mathé Altéry | „Le temps perdu” | 2[b] | N/K | Brak rundy półfinałowej | |
Dany Dauberson | „Il est là” | 2 | N/K | |||
1957 | Paul Desjardins | „La belle amour” | 2 | 17 | ||
1958 | André Claveau | „Dors, mon amour” | 1 | 27 | ||
1959 | Jacques Philippe | „Oui, oui, oui, oui” | 3 | 15 | ||
1960 | Jacqueline Boyer | „Tom Pillibi” | 1 | 32 | ||
1961 | Jean-Paul Mauric | „Printemps, avril carillonne” | 4 | 13 | ||
1962 | Isabelle Aubret | „Un premier amour” | 1 | 26 | ||
1963 | Alain Barriere | „Elle était si Jolie” | 5 | 25 | ||
1964 | Rachel | „Le chant de Mallory” | 4 | 14 | ||
1965 | Guy Mardel | „N’avoue jamais” | 3 | 22 | ||
1966 | Dominique Walter | „Chez nous” | 16 | 1 | ||
1967 | Noëlle Cordier | „Il doit faire beau la-bas” | 3 | 20 | ||
1968 | Isabelle Aubret | „La source” | 3 | 20 | ||
1969 | Frida Boccara | „Un jour, un enfant” | 1 | 18 | ||
1970 | Guy Bonnet | „Marie-Blanche” | 4 | 8 | ||
1971 | Serge Lama | „Un jardin sur la terre” | 10 | 82 | ||
1972 | Betty Mars | „Comé comédie” | 10 | 81 | ||
1973 | Martine Clémenceau | „Sans toi” | 15 | 65 | ||
1974 | Dani | "La vie à vingt-cinq ans" | Rezygnacja | |||
1975 | Nicole Rieu | „Et bonjour a toi l’artiste” | 4 | 91 | ||
1976 | Catherine Ferry | „Un, deux, trois” | 2 | 147 | ||
1977 | Marie Myriam | „L’oiseau et l’enfant” | 1 | 136 | ||
1978 | Joël Prévost | „Il y aura toujours des violons” | 3 | 119 | ||
1979 | Anne-Marie David | „Je suis l’enfant-soleil” | 3 | 106 | ||
1980 | Profil | „Hé hé m'sieurs dames” | 11 | 45 | ||
1981 | Jean Gabilou | „Humanahum” | 3 | 125 | ||
1982 | Brak reprezentanta | |||||
1983 | Guy Bonnet | „Vivre” | 8 | 56 | ||
1984 | Annick Thoumazeau | „Autant d’amoureux que d’étoiles” | 8 | 61 | ||
1985 | Roger Bens | „Femme dans ses reves aussi” | 10 | 56 | ||
1986 | Cocktail Chic | „Européenne” | 17 | 13 | ||
1987 | Christine Minier | „Les mots d’amour n’ont pas de dimanche" | 14 | 44 | ||
1988 | Gérard Lenorman | „Chanteur de charme” | 10 | 64 | ||
1989 | Nathalie Pâque | „J’ai volé la vie” | 8 | 60 | ||
1990 | Joëlle Ursull | „White and Black Blues” | 2 | 132 | ||
1991 | Amina | „C’est le dernier qui a parlé a raison” | 2 | 146 | ||
1992 | Kali | „Monté la rivie” | 8 | 73 | ||
1993 | Patrick Fiori | „Mama Corsica” | 4 | 121 | Kvalifikacija za Millstreet | |
1994 | Nina Morato | „Je suis un vrai garçon” | 7 | 71 | Brak rundy półfinałowej | |
1995 | Nathalia Santamaria | „Il me donne rendez-vous” | 4 | 94 | ||
1996 | Dan Ar Braz i l’Héritage des Celtes | „Diwanit Bugale” | 19 | 18 | 11[c] | 55 |
1997 | Fanny Biascamano | „Sentiments songes” | 7 | 95 | Brak rundy półfinałowej | |
1998 | Marie Line | „Où aller” | 24 | 3 | ||
1999 | Nayah | „Je veux donner ma voix” | 19 | 14 | ||
2000 | Sofia Mestari | „On aura le ciel” | 23 | 5 | ||
2001 | Natasha Saint-Pier | „Je n’ai que mon âme” | 4 | 142 | ||
2002 | Sandrine François | „Il faut du temps” | 5 | 104 | ||
2003 | Louisa Baileche | „Monts et merveilles” | 18 | 19 | ||
2004 | Jonatan Cerrada | „A chaque pas” | 15 | 40 | Wielka Czwórka[d] | |
2005 | Ortal | „Chacun pense a soi” | 23 | 11 | ||
2006 | Virginie Pouchain | „Il était temps” | 22 | 5 | ||
2007 | Les Fatals Picards | „L’amour a la française” | 22 | 19 | ||
2008 | Sébastien Tellier | „Divine” | 19 | 47 | ||
2009 | Patricia Kaas | „Et s’il fallait le faire” | 8 | 107 | ||
2010 | Jessy Matador | „Allez! Ola! Olé!” | 12 | 82 | ||
2011 | Amaury Vassili | „Sognu” | 15 | 82 | Wielka Piątka[e] | |
2012 | Anggun | „Echo (You and I)” | 22 | 21 | ||
2013 | Amandine Bourgeois | „L’enfer et moi” | 23 | 14 | ||
2014 | Twin Twin | „Moustache” | 26 | 2 | ||
2015 | Lisa Angell | „N’oubliez pas” | 25 | 4 | ||
2016 | Amir | „J’ai cherché” | 6 | 257 | ||
2017 | Alma | „Requiem” | 12 | 135 | ||
2018 | Madame Monsieur | „Mercy” | 13 | 173 | ||
2019 | Bilal Hassani | „Roi” | 16 | 105 | ||
2020 | Tom Leeb | „Mon alliée (The Best in Me)” | Konkurs odwołany | |||
2021 | Barbara Pravi | „Voilà” | 2 | 499 | ||
2022 | Alvan i Ahez | „Fulenn” | 24 | 17 |
Legenda:
1. miejsce
Historia głosowania w finale (1956–2022)
Poniższe tabele pokazują, którym krajom Francja przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw francuscy reprezentanci otrzymują najwyższe not[6].
Kraje, którym Francja przyznała najwięcej punktów:
| Kraje, od których Francja otrzymała najwięcej punktów:
| Legenda: 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce |
Konkursy Piosenki Eurowizji we Francji
Francja była gospodarzem konkursu trzy razy: w 1959, 1961 i 1978. W 1963 telewizja RTF zrezygnowała z organizacji konkursu z powodu braku funduszy, a konkurs odbył się w Wielkiej Brytanii. W 1969 Francja była jednym z czterech zwycięzców, ale 15. Konkurs Piosenki Eurowizji odbył się w Holandii.
Rok | Miasto | Miejsce | Prowadzący |
---|---|---|---|
1959 | Cannes | Palais des Festivals et des Congrès | Jacqueline Joubert |
1961 | |||
1978 | Paryż | Palais des Congrès | Denise Fabre Léon Zitrone |
Nagrody im. Marcela Bezençona
Nagrody im. Marcela Bezençona – trofea dla najlepszych konkurencyjnych piosenek w finale, które zostały po raz pierwszy rozdane podczas 47. Konkursu Piosenki Eurowizji zorganizowanego w Tallinnie w Estonii. Pomysłodawcami nagrody byli: Christer Björkman (reprezentant Szwecji w 1992 roku, obecny Szef Delegacji Szwecji) oraz Richard Herrey (członek szwedzkiego zespołu Herreys, który wygrał Konkurs Piosenki Eurowizji 1984). Statuetka nosi nazwisko twórcy Konkursu Piosenki Eurowizji – Marcela Bezençona[7].
Nagrody przyznawane są w trzech kategoriach[7]:
- Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
- Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
- Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)
Spis poniżej uwzględnia francuskich zdobywców Nagrody im. Marcela Bezençona[7].
Nagroda Dziennikarzy
| Nagroda Artystyczna
| Nagroda Kompozytorów
|
Uwagi
- ↑ Była to jedyna edycja konkursu, kiedy poszczególne kraje wystawiały po dwie propozycje w rywalizacji o Grand Prix.
- ↑ Ze względu na brak szczegółowych wyników pierwszej edycji Konkursu Piosenki Eurowizji (oficjalnie podano tylko zwycięzcę, czyli Lys Assię z utworem „Refrain”), uznaje się, że wszystkie pozostałe propozycje konkursowe zajęły ex aequo 2. miejsce.
- ↑ Podczas imprezy w 1996 roku zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale widowiska. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.
- ↑ "Wielka Czwórka" (od 2011 "Wielka Piątka") to grupa państw, która wpłaca największe składki członkowskie do Europejskiej Unii Nadawców (EBU), z tego względu ma rokrocznie zagwarantowany udział w finale widowiska. Do grupy tych państw należą: Wielka Brytania, Francja, Hiszpania, Niemcy oraz (od 2011) Włochy.
- ↑ "Wielka Piątka" to grupa państw, która wpłaca największe składki członkowskie do Europejskiej Unii Nadawców (EBU), z tego względu ma rokrocznie zagwarantowany udział w finale widowiska. Do grupy tych państw należą: Wielka Brytania, Francja, Hiszpania, Niemcy oraz Włochy.
Przypisy
- ↑ France in the Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-10]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1974. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-10]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1982. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-10]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1999. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-10]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: 43 nations on 2011 participants list!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2010-12-31. [dostęp 2013-11-10]. (ang.).
- ↑ Points to and from FRANCE. [w:] Eurovision Covers [on-line]. eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).
- ↑ a b c Marcel Bezençon Award – an introduction. [w:] Pop Light [on-line]. poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Autor: nl:Nederlandse Televisie Stichting, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
André Claveau at the 1958 Eurovision Song Contest in Hilversum
Autor: Daniel Aragay from Terrassa, Catalunya, Licencja: CC BY 2.0
Sébastien Tellier (France) performing Divine at final, Eurovision Song Contest 2008 in Belgrade, Serbia, May 24, 2008
Autor: Ailura, Licencja: CC BY 4.0
Eurovision Song Contest Vienna 2015: Lisa Angell
Eurovision Song Contest 1965
Regia di ROMOLO SIENA Allestimento scenografico di FRANCESCO DE MARTINO Luci di GUIDO CARACCIOLO Assistente alla regia ELENA AMICUCCI Assistente di studio MARCELLO SABETTI Capo stuadra tecnica ANGELO FONTANA Prima controllo camere GUSTAVO GALLARATO Capo tecnico audio CIRO PALLONETTO Cameramen ADOLFO BOTTA, SERGIO FREISSENET, ENRICO LANDINI, FLORIDO VARZI ________________________________
Guy MardelAutor: Jlechuga86, Licencja: CC BY 3.0
Logo français au Concours Eurovision de la chanson
Autor: Indrek Galetin, Licencja: Nagi BY SA
Eurovision Song Contest 2007
France: Fatals Picards - L'amour à la française (in front Leadsinger Paul Léger, behind bass guitarist Yves Giroud)
Autor: NOS, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Catherine Ferry at a rehearsal for the Eurovision Song Contest 1976.
Autor: Albin Olsson, Licencja: CC BY-SA 3.0
Amandine Bourgeois representing Francja with the song "L’enfer et moi" during the first dress rehearsal for "the Big Five" in the Konkurs Piosenki Eurowizji 2013 Malmö.
Autor: derivative work: Angelus (talk), Licencja: CC BY-SA 3.0
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
Autor: Frédéric de Villamil from Paris, France, Licencja: CC BY-SA 2.0
Amaury Vassili from France performing "Sognu" at Eurovision Song Contest 2011 in Düsseldorf