Fritz Hollings

Fritz Hollings

Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1922 Charleston
Data i miejsce śmierci	6 kwietnia 2019 Isle of Palms
Senator Stanów Zjednoczonych z Karoliny Południowej
Okres	od 9 listopada 1966 do 3 stycznia 2005
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna
Poprzednik	Donald S. Russell
Następca	Jim DeMint
106. Gubernator stanu Karolina Południowa
Okres	od 20 stycznia 1959 do 15 stycznia 1963
Poprzednik	George Bell Timmerman
Następca	Donald S. Russell

Fritz Hollings, właśc. Ernest Frederick Hollings (ur. 1 stycznia 1922 w Charleston, zm. 6 kwietnia 2019 w Isle of Palms^[1]) – amerykański polityk ze stanu Karolina Południowa. W czasie swej długiej kariery ten członek Partii Demokratycznej był m.in. stanowym legislatorem, wicegubernatorem oraz gubernatorem rodzinnego stanu i przez szereg lat senatorem.

Życiorys

Wczesne lata i życie osobiste

Urodził się w Charleston, stolicy stanu, gdzie ukończył szkoły publiczne. Jego rodzicami byli Adolph G. Hollings oraz Wilhelmine D. Meyer. Miał też brata, Roberta Meyera Hollingsa, który zmarł 6 listopada 1999. Jest luteraninem.

Ukończył stanową uczelnię wojskową The Citadel w 1942. Potem zdobył dyplom prawnika na University of South Carolina w 1947. Tego samego roku został przyjęty do palestry. Był członkiem studenckiej korporacji Pi Kappa Phi.

W latach 1942–1945 służył w jednostkach artyleryjskich US Army i brał udział w walkach na froncie. Został udekorowany m.in. brązową gwiazdą.

Od 21 sierpnia 1971 jest żonaty z Ritą Louise Liddy. Ma czworo dzieci (dwie córki i dwóch synów) z poprzedniego małżeństwa.

Kariera polityczna przed wyborem na senatora

Po raz pierwszy członkiem stanowej Izby Reprezentantów wybrano go w 1948. W latach 1955–1959 pełnił urząd wicegubernatora Karoliny Południowej.

Gubernator

W listopadzie 1958 roku wybrano go na gubernatora Karoliny Południowej. Urząd ten pełnił od stycznia 1959 do stycznia 1963.

Jako szef stanowej władzy wykonawczej należał do umiarkowanych, w porównaniu np. z George’em Wallace’em z Alabamy. Podpisał jednak m.in. akt, który nakazywał wciągnięcie na maszt stanowego Kapitolu flagi dawnej Konfederacji w proteście przeciwko ingerencji rządu federalnego w prawa stanowe (tu rozszerzania praw obywatelskich dla ludności kolorowej). Miało to miejsce w setną rocznicę secesji stanu. Za jego kadencji stracono na krześle elektrycznym ośmiu skazańców. Potem w całym kraju wprowadzono czasowe moratorium na wykonywanie wyroków śmierci.

W roku 1962 przegrał walkę w prawyborach o nominację na senatora z Olinem D. Johnstonem.

Senator Stanów Zjednoczonych

Jedno z oficjalnych zdjęć senatora Hollingsa

Johnston zmarł 18 kwietnia 1965. Następca Hollingsa na stanowisku gubernatora Donald S. Russell, korzystając z przysługujących mu prerogatyw, mianował siebie na jego miejsce.

Russell został jednakże pokonany w prawyborach przez Hollingsa, który wygrał w listopadzie 1966 przedterminowe wybory, które miały wyłonić osobę, która „dokończy” dwa lata pozostałe do końca kadencji Johnstona.

Hollings zasiadał w Senacie ponad 38 lat. Jedynymi senatorami w amerykańskiej historii, którzy dłużej piastowali mandat byli Robert Byrd, Strom Thurmond, Ted Kennedy, Daniel Inouye, Carl T. Hayden i John C. Stennis.

Mimo tak długiego stażu przez 36 lat Hollings był „młodszym senatorem”, gdyż od listopada 1966 do 3 stycznia 2003 wraz z nim w Senacie reprezentował Karolinę Południową dłużej służący Strom Thurmond. Był to najdłużej razem służący duet w historii amerykańskiego senatu (drugie miejsce zajmują James Eastland i John C. Stennis z Missisipi). Thurmond i Hollings, którzy ponadto przedtem obaj byli gubernatorami, mieli bardzo dobre stosunki mimo dość rozległych różnic ideologicznych.

Jako senator Hollings potwierdził swoją opinię umiarkowanego polityka. W sprawach społecznych zaliczał się do liberałów. Popierał stanowczo ustawodawstwa w kwestii praw obywatelskich. W sprawach gospodarczych był jednak konserwatystą.

W roku 1984 ubiegał się o nominację Partii Demokratycznej na prezydenta, ale wyszedł pokonany z prawyborów.

Hollings był też jednym z najbardziej stanowczych krytyków prezydenta George’a W. Busha i jego polityki. Zarówno wewnętrznej (nazywał jego administrację najbardziej sprzedajną, nawiązując m.in. do głośnego skandalu z upadkiem Enronu), jak i zagranicznej. Był jednym z pierwszych demokratów, którzy, mimo początkowego poparcia, sprzeciwiali się interwencji w Iraku.

Mimo mocnej pozycji politycznej postanowił nie ubiegać się o reelekcję w 2004 roku. Jego następcą został republikanin Jim DeMint.

W roku 2005 utworzył własne stypendium (ang. Hollings Scholarship), dla młodzieży z całego kraju.

Zagrał epizodyczną rolę południowego senatora w filmie Ludzie miasta, wraz z Alem Pacino.

Przypisy

Bibliografia

• Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (ang.)

Linki zewnętrzne

• Fritz Hollings w bazie Notable Names Database (ang.)