Geb

Geb
— bóg Ziemi —
Występowanie	mitologia egipska
Atrybuty	gęś białoczelna
Teren kultu	starożytny Egipt
Rodzina
Ojciec	Szu
Matka	Tefnut
Żona	Nut
Rodzeństwo	Nut
Dzieci	Ozyrys, Set, Izyda, Neftyda, Horus (?)

Geb – w mitologii egipskiej bóg Ziemi, brat i mąż nieba – bogini Nut, syn boga powietrza – Szu i bogini uosabiającej wilgoć – Tefnut; jeden z bogów Wielkiej Enneady. Atrybutem boga jest gęś białoczelna. Reprezentującym Geba hieroglifem jest gęś.

Ożenił się ze swoją siostrą Nut, z którą miał pięcioro dzieci, symbolizujących dni egipskiego tygodnia:

• Ozyrysa,
• Seta,
• Izydę,
• Neftydę

Bogini Nut otrzymała od swojego ojca zakaz łączenia się ze swoim bratem, Gebem, we wszystkie dni roku egipskiego (360 dni), jednak Thot, pokonując w kolejnych walkach Chonsu (księżyc), stworzył pięć dodatkowych dni, w trakcie których bogini poczęła swoje dzieci.

Geb jako bóg ziemi był patronem roślinności i gwarantem płodności egipskiej ziemi. Był też dawcą minerałów zwanych darami Geba. Uważano go też za pana węży i skorpionów. W czasie Sądu Ozyrysa pełnił rolę przewodniczącego "ławy przysięgłych". Jako ojciec Ozyrysa stał się automatycznie praprzodkiem faraonów i patronem władzy królewskiej. Mimo tak ważnych funkcji boga długo nie miał własnego miejsca kultu. Pojawiał się jednak w przedstawieniach na ścianach innych świątyń. Dopiero faraon Amazis (Ahmose II) z XXVI dynastii wzniósł w Dżedecie kaplicę dla Geba.

Zobacz też

• Enneada

Bibliografia

• Pavan, Ada Russo w przekł. Agnieszki Michalskiej-Rajch Tajemna Wiedza Egiptu, Wydawnictwo Ravi, Łódź 2002 r., s. 29, ​ISBN 83-7229-038-5​