Giuseppe w Warszawie
Gatunek | |
---|---|
Data premiery | |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania | 99 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz | Jacek Wejroch |
Główne role | Elżbieta Czyżewska |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | Jan Grandys |
Kostiumy | Janina Koźmińska |
Montaż | Halina Nawrocka |
Produkcja | Studio Filmowe Kadr |
Giuseppe w Warszawie – polski film komediowy z 1964 w reż. Stanisława Lenartowicza.
Plenery: Wrocław (Dworzec Główny), Warszawa.
W lutym 2021 roku, nakładem GAD Records ukazała się ścieżka dźwiękowa do filmu[1].
Film nawiązuje do rzeczywistych doświadczeń dezertera z armii włoskiej, który ukrywał się m.in. w domu Zgromadzenia Sióstr Benedyktynek Samarytanek w Henrykowie (obecnie w warszawskiej dzielnicy Białołęka)[2].
Fabuła
Giuseppe Santucci, włoski żołnierz, jedzie z frontu wschodniego na urlop. W Polsce na pociąg, którym jechał, napadają partyzanci, a on ucieka do lasu. Następnego dnia wsiada do pociągu osobowego, gdzie poznaje Marię. Gdy pociąg dojeżdża do Warszawy, zastaje zamieszanie na jej ulicach, powodowane niemiecką łapanką. Włoski żołnierz spostrzega, że ktoś ukradł mu jego pistolet maszynowy Beretta. Podejrzewając Marię, która wcześniej chciała kupić od niego broń, żąda, aby mu go oddała. Nie mogąc dojść do porozumienia, trafia wreszcie do jej mieszkania. Tam poznaje brata Marii, artystę-malarza Staszka, nielubiącego konspiracyjnych zajęć siostry i trzymającego się od nich z daleka.
Nie mogąc dostać się do koszar bez broni, Santucci oświadcza, że póki Maria nie odda mu broni, będzie z nimi mieszkał. Mieszkając pod jednym dachem z Polakami, Giuseppe poznaje życie w okupowanej Warszawie i zajęcia ruchu oporu. Chcąc przypodobać się Marii, Włoch kilka razy kradnie broń Niemcom. Jego mundur pozwala też jemu i Staszkowi unikać łapanek.
Po kapitulacji Włoch Niemcy aresztują Staszka przebranego we włoski mundur. Jednak dzięki nawiązaniu znajomości z więziennym strażnikiem i obietnicy pohandlowania z nim bronią na ulicach Warszawy Staszkowi udaje się uciec, przemocą odbierając uprzednio broń kilkunastu Niemcom i wywołując przez to strzelaninę między okupantami. Uciekając przed goniącymi Staszka Niemcami, rodzeństwo i zaprzyjaźniony Włoch dołączają do oddziału partyzantów. Tam Santucci odnajduje wreszcie swój pistolet maszynowy i wraz z partyzantami stacza potyczkę z Niemcami. W końcu, może spacerować plażą w rodzinnych stronach[3].
Obsada
- Elżbieta Czyżewska – Maria
- Antonio Cifariello – Giuseppe
- Zbigniew Cybulski – Staszek, brat Marii
- Jarema Stępowski – Muttermilch, strażnik więzienia Wehrmachtu
- Andrzej Gawroński – Janek, żołnierz ruchu oporu
- Zdzisław Maklakiewicz – fałszywy wartownik / handlarz na bazarze
- Aleksander Fogiel – handlarz z pociągu
- Krystyna Borowicz – paniusia w pociągu
- Jan Matyjaszkiewicz – Fritz, żołnierz niemiecki
- Artur Młodnicki – artysta
- Kazimierz Meres – SS-mann
- Tadeusz Schmidt – dowódca oddziału partyzanckiego
- Aleksander Sewruk – Kischke, oficer niemiecki
- Józef Pieracki – "Satyr"
i inni
Przypisy
- ↑ Michał Wilczyński: Wojciech Kilar – Cała naprzód / Giuseppe w Warszawie (CD). kultowenagrania.pl. [dostęp 2022-02-27]. (pol.).
- ↑ Bartłomiej Włodkowski: Modlińska 257 - ostatnia szansa?. panskaskorka.com, 7 maja 2020. [dostęp 2022-09-28].
- ↑ Giuseppe w Warszawie w bazie filmpolski.pl
Linki zewnętrzne
- Giuseppe w Warszawie na kanale Studia Filmowego Kadr w serwisie YouTube
- Giuseppe w Warszawie w bazie Filmweb
- Giuseppe w Warszawie w bazie filmpolski.pl
- Zdjęcia z filmu Giuseppe w Warszawie w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”