Grażyna Leja

Grażyna Leja
Data i miejsce urodzenia

10 października 1954
Racławice

Data i miejsce śmierci

16 kwietnia 2021
Kraków

Zawód, zajęcie

polityk, przedsiębiorca, działaczka turystyczna, urzędniczka państwowa

Alma Mater

Akademia Ekonomiczna w Krakowie

Stanowisko

wiceminister sportu i turystyki (2007–2008)

Partia

Polskie Stronnictwo Ludowe

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Grażyna Leja (ur. 10 października 1954[1] w Racławicach, zm. 16 kwietnia 2021[2] w Krakowie[3]) – polska polityk, przedsiębiorca i urzędniczka państwowa, w latach 2007–2008 podsekretarz stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki.

Życiorys

Córka Jana i Henryki[3]. Ukończyła studia wyższe z zakresu organizacji i zarządzania turystyką w Akademii Ekonomicznej w Krakowie[2], po których pracowała w Orbisie. Później była związana z branżą turystyczną, prowadząc przedsiębiorstwa i zasiadając w zarządach spółek z tej branży. Prowadziła także własny hotel. W latach 90. została członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego. W 1997, 2001, 2005 i 2007 kandydowała do Sejmu z listy PSL (w dwóch ostatnich przypadkach z pierwszego miejsca) w okręgu krakowskim (nr 21 i następnie 13), uzyskując odpowiednio 236, 269, 3398 oraz 8331 głosów i nie zdobywając mandatu[4][5][6][7]. W 2006 otwierała okręgową listę KWW Jacka Majchrowskiego do rady Krakowa, otrzymując 1992 głosy i także nie uzyskując mandatu[8].

Od 2002 do 2010 (z dwumiesięczną przerwą od listopada 2007 do stycznia 2008) była pełnomocnikiem prezydenta Krakowa Jacka Majchrowskiego do spraw turystyki (od 2002 do 2007 odpowiadała także za kulturę)[9]. 27 listopada 2007 powołana na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki, odpowiedzialnego za turystykę. Złożyła dymisję 4 stycznia 2008 (przyjętą 8 stycznia) w związku z zarzutami dotyczącymi współpracy z tajnymi służbami PRL wysuwanymi przez Instytut Pamięci Narodowej[10][11].

W maju 2010 została nieprawomocnie skazana przez Sąd Okręgowy w Krakowie za złożenie niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego[12] na trzy lata pozbawienia praw publicznych. Wyrok ten został uchylony przez sąd apelacyjny z powodu braków w materiale dowodowym. W listopadzie 2011, po ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd Okręgowy w Krakowie potwierdził prawdziwość oświadczenia lustracyjnego Grażyny Lei i uniewinnił ją[13][14].

Postanowieniem z 15 grudnia 2003 otrzymała Złoty Krzyż Zasługi[15].

Życie prywatne

Od 1976 była żoną Józefa, mieli córkę[9][14].

Przypisy

  1. ↑ Informacje na portalu monitorfirm.pl.
  2. ↑ a b Nie żyje Grażyna Leja. krakow.pl, 16 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-16].
  3. ↑ a b Grażyna Leja. rejestry-notarialne.pl.
  4. ↑ Serwis PKW – Wybory 1997. [dostęp 2020-05-21].
  5. ↑ Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2020-05-21].
  6. ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2020-05-21].
  7. ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2018-09-10].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2020-05-21].
  9. ↑ a b Koniec z polityką, czas na biznes. naszemiasto.pl, 12 lutego 2010. [dostęp 2018-06-10].
  10. ↑ Grażyna Leja nie jest już podsekretarzem stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki. Dlaczego?. tur-info.pl, 8 stycznia 2008. [dostęp 2018-06-10].
  11. ↑ Premier: za zatajenie „problemu lustracyjnego” – dymisja. tvn24.pl, 10 stycznia 2008. [dostęp 2018-06-10].
  12. ↑ Grażyna Leja zlustrowana. dziennikpolski24.pl, 20 maja 2010. [dostęp 2018-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 czerwca 2018)].
  13. ↑ Była wiceminister sportu Grażyna Leja nie jest kłamcą lustracyjnym. wprost.pl, 12 czerwca 2012. [dostęp 2018-06-10].
  14. ↑ a b Artur Drożdżak: Grażyna Leja jednak nie współpracowała z SB. gazetakrakowska.pl, 9 listopada 2011. [dostęp 2018-06-10].
  15. ↑ M.P. z 2004 r. nr 20, poz. 358.