Grupa Skifflowa No To Co

Grupa Skifflowa No To Co
Rok założenia

1967

Pochodzenie

Łódź,  Polska

Gatunek

muzyka ludowa, muzyka skifflowa, bigbit

Aktywność

19671980, 1993

Strona internetowa

Grupa Skifflowa No To Co – polski zespół wokalno-instrumentalny, łączący polski folklor z muzyką skifflową i bigbitem.

Historia

Grupa została utworzona w lipcu 1967 roku w Łodzi. Jej założycielami byli Piotr Janczerski, były wokalista zespołu Niebiesko-Czarni i Jerzy Krzemiński, były wokalista i instrumentalista zespołu Trubadurzy. Zespół, jeszcze bez nazwy, debiutował 5 grudnia 1967 roku w programie telewizyjnym „Po szóstej”. W ogłoszonym wtedy konkursie, spośród kilku tysięcy nadesłanych propozycji wybrano nazwę „Grupa Skifflowa No To Co” (od 1970 roku – „No To Co i Piotr Janczerski”). Od stycznia 1968 roku grupa rozpoczęła występy estradowe na terenie całego kraju, a także koncertowała m.in. we Francji, Kanadzie, USA, RFN, Wielkiej Brytanii i krajach socjalistycznych. W grudniu grupa wraz z Alibabkami wystąpiła w programie telewizyjnym Hej, kolęda deska (reż. Ewa Bonacka), który pokazywany był w styczniu i lutym 1969 roku w wielu miastach Polski, a na przełomie roku 1969 i 1970 w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.

Lata 1968–1970 to najlepszy okres w dziejach No To Co. Zespół zdobywał główne nagrody, m.in. na VI KFPP w Opolu w 1968 roku za piosenkę „Po ten kwiat czerwony”. Na tym festiwalu furorę, choć bez nagrody, zrobił utwór „Te opolskie dziouchy”. Następne nagrody przyszły rok później – na III FPŻ w Kołobrzegu, V Festiwalu Bratysławska Lira i festiwalu Folk Country w Pradze. Zespół występował również na festiwalu w Sopocie, na I Europejskim Festiwalu Muzyki Rozrywkowej w Rzymie i na targach Midem w Cannes. 12 czerwca 1969 roku otrzymał Złotą Płytę za album Nikifor.

Z myślą o zagranicznym rynku No To Co nagrało singiel oraz album So What dla CBS. Wiosną 1970 roku grupa wzięła udział w programie telewizyjnym Jutro teleturniej miast, a następnie w widowiskach: No To Co na przedmieściu; Przyśpiewki ludowe i Te opolskie dziouchy – przeboje No To Co. Wystąpiła także w filmie Milion za Laurę (reż. Hieronim Przybył, premiera 1971-06-08). Fragment widowiska muzycznego pt. Zielona Łączka zaprezentowano na IX KFPP w Opolu (1971).

Upamiętnienie zespołu

Po odejściu Jerzego Grunwalda pod koniec 1970 roku i Piotra Janczerskiego rok później zespół, mimo zmiany brzmienia na bardziej rockowe, zaczął tracić popularność. W 1971 roku dołączył do grupy Edward Jugo, a w 1974 roku Rybińskiego zastąpił basista Czesław Mogiliński (były członek zespołu Andrzej i Eliza). Kierownikiem grupy został Jerzy Krzemiński. W latach 1972–1974 zespół koncertował w Bułgarii, NRD, ZSRR i Szwecji i pojawił się w filmie Awans (reż. Janusz Zaorski, premiera 1975-03-30). Grupa występowała również na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[1]. W styczniu 1977 roku miejsce Krzemińskiego zajął Michał Potępa (były członek zespołu Kanon Rytm), a kierownictwo grupy objął Bogdan Borkowski. Zespół No To Co zrealizował program z okazji swego 13-lecia. Po Michale Potępie przez 5 miesięcy gitarzystą był Grzegorz Kuczyński (poprzednio w A propos), który brał udział w wielu koncertach grupy i nagrywał materiał w Polskim Radiu Łódź. Nagrania te realizował Michał Targowski. Ostatecznie zespół zakończył działalność w 1980 roku.

Menedżerem grupy był Stanisław Cejrowski[2].

Latem 1993 roku doszło do reaktywacji grupy w oryginalnym składzie, lecz bez Jerzego Grunwalda. 21 września 1993 roku wyruszyła ona w trasę koncertową No To Co – Tour of Poland ’93. W kolejnych latach formacja zbierała się na koncerty w Polsce i za granicą. Bogdan Borkowski zmarł w Chicago 26 marca 2007 roku. W 2010 roku grupę opuścił Jerzy Krzemiński. Gościnnie z zespołem występował jego założyciel, Piotr Janczerski.

W 2017 roku zespół wystąpił na 54 KFPP w Opolu świętując pięćdziesięciolecie działalności.

Muzycy zespołu

  • Piotr Janczerskiśpiew (1967–1971, 1993, 2010–2017 gościnnie)
  • Jerzy Krzemiński – śpiew, gitara (1967–1977, 1993–2010)
  • Jerzy Grunwald – śpiew, gitara (1967–1970)
  • Bogdan Borkowski – śpiew, gitara, banjo, harmonijka ustna (1967–1980, 1993–2007)
  • Jan Stefanek – śpiew, skrzypce, flet, saksofon, pianino, organy (1967–1980, 1993–2014)
  • Jerzy Rybiński – śpiew, gitara basowa (1967–1974, 1993–)
  • Aleksander Kawecki – śpiew, perkusja (1967–1980, 1993–)
  • Edward Jugoinstrumenty perkusyjne (1971–1980)
  • Czesław Mogiliński – śpiew, gitara basowa (1974–1980)
  • Michał Potępa – śpiew, gitara (1977–1980)
  • Elżbieta Jagiełło – śpiew (1977–1980)
  • Dariusz Król – instrumenty klawiszowe (1993–?)
  • Urszula Błaszczyńska – śpiew (1993–?)
  • Irena Gałązka – śpiew (1993–?)
  • Daria Pakosz – śpiew (1993–?)
  • Tomasz Butrym – instrumenty klawiszowe (2006)
  • Zbigniew Brzeziński – śpiew, gitara, gitara akustyczna (2010–)
  • Michał Makulski – instrumenty klawiszowe, akordeon, śpiew (2010–)
  • Grzegorz Kuczyński – gitara (1980)
  • Janusz Nastarowicz – gitara,wokal (2012–)

Dyskografia

  • Nikifor (1968)
  • W murowanej piwnicy (1969)
  • Cztery pory roku (1970)
  • Zielona łączka (1971)
  • So what (1971)
  • Kolędowe śpiewanki (1975)
  • Tour of Poland '93 (1993)
  • The best of – vol. 1 (1995)
  • Złote przeboje (1999)
  • Gdybym miał forsę (2006)
  • 45 RPM – Kolekcja singli i czwórek (2007)
  • 40 przebojów (2013) 2 CD
  • 50 Lat (2017) singiel

Nagrania radiowe

1967: „Gwiazdka z nieba”, „Gdy chciałem być żołnierzem”, „Z tamtej strony lądu”;

1968: „Grająca szafa”, „Droga bez celu”, „Świeci się Warszawa”, „Inne kwiaty”, „Kocham swoje miasto”, „Wiązanka góralska”, „Żaba rechoce”, „Szedł chłop z roboty”, „Z tamtej strony lądu”, „Kogut i kokoszka”, „Hulaj się bujaja”, „Ty chłopaku gładki”, „Tańcowała ryba z rakiem”, „Tańcowala Magdalena”, „Franek-lodziarz”, „Ptaki, pola, lasy”, „Wiejski koncert”, „Patrzajta ludziska”, „Kowalscy, Kowalscy”;

1969: „Pod okienkiem”, „Odejdą w czas miniony”, „Z soboty na niedzielę”, „W naszej wiosce uciechy”, „Gdy się żenił wiatr z chmurami”, „Hej, bystra woda”, „Mój stary dom”, „Lubię patrzeć w twoje oczy”, „A ja lubię defilady” [„Defilady”];

1970: „Rozśpiewane wojsko”, „Przez zielone, jare żytko”, „Ach Franka, Franka”, „Najpiękniejsza jest moja ojczyzna”, „Chlebem i solą”, „Wieki minione”, „Sugar, Sugar”, „Here Comes The Sun”, „Wczoraj nieznajomi, jutro zakochani”, „Tell Me Now, Tell Me Why” [„Lubię patrzeć w twoje oczy”], „Flowers” [„Inne kwiaty”];

1971: „Wojskowe wakacje”, „Mała spikerka”;

1972: „Dimi”, „Blednie noc”, „Pilnuj swoich spraw”, „Nie płacz synku najmileńszy”, „Poszedłem górą”, „Taki czas” [„Piękny czas”], „Widzę cię w zieleni pól”, „Czerwona ruta”, „Igraszki księżycowe”, „Noc”, „Jesień bez deszczu”, „Chciałbym kiedyś wrócić”, „Gdy gaśnie dzień”;

1974: „Daj mi długą noc”;

1975: „By tobie człowieku”, „Kocham cię jak za dawnych lat”, „Po zielonej trawie piłka goni”, „I nic więcej nie chcę już”, „My kibice”;

1978: „Długa jest droga do złota”, „Nie pamięta dziś nikt”, „W Bukowinie na klinie”;

1980: „Na wiejskim podwórku”, „Przemijania nie powstrzymasz”, „Przegraliśmy jedno lato”, „Między tobą, a mną”, „Tylko ty i nikt więcej”, „Nowy smak”, „Zostań i tańcz”, „Kantyczki nożowskie”;

1993: „Żegnaj kochanie”, „Płomień, ptak, promień”, „Ziemia malwy”.

Piosenki z repertuaru Grupy Skifflowej No To Co

  • „Po ten kwiat czerwony” (sł. i muz. Bronisław Brok, muzyka Jerzy Wasowski)
  • „My kibice (Po zielonej trawie piłka goni)”
  • „Te opolskie dziouchy” (słowa i muzyka ludowe)
  • „Hej Bystra Woda” (słowa i muzyka ludowe)
  • „Ach Franka, Franka” (słowa Ewa Bonacka, muzyka Ryszard Sielicki)
  • „Kocham swoje miasto”
  • „Nikifor”
  • „Mój stary Dom”
  • „Gdy chciałem być żołnierzem” (słowa P. Janczerski, muzyka Zbigniew Podgajny)
  • „Gwiazdka z nieba”
  • „Ballada o kataryniarzu”
  • „Ptaki, Pola, Lasy” (sł. Piotr Janczerski, muzyka A. Kawecki)
  • „Najpiękniejsza jest moja ojczyzna”
  • „Po zielonej trawie piłka goni” (sł. i muz. Ludwik Jerzy Kern, muzyka A. Kawecki)
  • 50 lat (muz. Łukasz Gorczyca i Paweł Pękalski, sł. A.Środa – Pękalska)

Nagrody

1968:

  • VI Krajowy Festiwal Piosenki w Opolu, nagrody główne za „Po ten kwiat czerwony”;

1969:

  • III Festiwal Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, nagroda[3] dziennikarzy[4] za „Gdy chciałem być żołnierzem”, wyróżnienie[3] za „Pod okienkiem”;
  • Złota Płyta za album Nikifor;
  • Nagroda Państwowa III stopnia, za „propagandę polskiego folkloru i za twórcze wykorzystanie rodzimej muzyki ludowej”.

Przypisy

  1. XII Festiwal Piosenki Radzieckiej, Zielona Góra, 9–12 czerwca 1976 roku, b.n.s.
  2. Witold Gadowski. Rancho Cejrowskiego. „Nowe Podkarpacie”. Nr 9 (139), s. 10, 28 lutego 1996. 
  3. a b Kawecki i in. 1995 ↓, s. 156.
  4. Kawecki i in. 1995 ↓, s. 294.

Bibliografia

  • Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając: Encyklopedia polskiej muzyki rockowej Rock’n’roll 1959-1973. Kraków: Wydawnictwo „Rock-Serwis”, 1995. ISBN 83-85335-25-0.
  • Ryszard Wolański: Pop, rock, jazz, folk. Leksykon polskiej muzyki rozrywkowej. Warszawa: Agencja Artystyczna MTJ, 2003. ISBN 83-911-888-8-4.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Izba Czarnej Płyty, Pionki 2018.07.05 (04).jpg
Autor: Wlodek k1, Licencja: CC BY-SA 3.0
Pionki, w Centrum Aktywności Lokalnej została utworzona Izba Regionalna „Czarnej Płyty”, No To Co.