Grzegorz Gauden

Grzegorz Gauden

Grzegorz Gauden podczas targów książki w Pradze, na których honorowym gościem była Polska (2010)
Data i miejsce urodzenia	17 marca 1953 Poznań
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Odznaczenia

Grzegorz Gauden i Mikołaj Łoziński, VI Festiwal Góry Literatury, Pałac w Sarnach, 2020

Grzegorz Teodor Gauden (ur. 17 marca 1953 w Poznaniu) – polski dziennikarz prasowy i radiowy, w latach 2004–2006 redaktor naczelny dziennika „Rzeczpospolita”, a latach 2008–2016 dyrektor Instytutu Książki.

Życiorys

Ukończył w 1975 studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

W latach 1975–1977 pełnił funkcję przewodniczącego komisji kultury zarządu wojewódzkiego Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. Na początku lat 80. działał w „Solidarności”, był redaktorem naczelnym dziennika „Wiadomości Dnia”, a także „Obserwatora Wielkopolskiego” (tygodnika zarządu Regionu Wielkopolska związku). Po wprowadzeniu stanu wojennego internowano go na okres od 13 grudnia 1981 do 7 lipca 1982. Po zwolnieniu współpracował z wydawnictwami drugiego obiegu. Od 1984 do 1993 przebywał na emigracji w Szwecji. Studiował na Uniwersytecie w Lund, organizował szwedzki Komitet Poparcia Solidarności.

Od 1989 zaczął publikować w prasie krajowej, m.in. we „Wprost”. Po powrocie do kraju został przedstawicielem koncernu Bulls Press zajmującego się dystrybucją w Polsce komiksów i materiałów agencyjnych. Od 1995 pozostawał związany z norweskim koncernem prasowym Orkla Media. W 1999 został prezesem zarządu spółki Presspublica, a w okresie od września 2004 do września 2006 był redaktorem naczelnym dziennika „Rzeczpospolita”. Od 2008^[1] do 1 kwietnia 2016 był dyrektorem Instytutu Książki^[2].

Objął funkcję wiceprezesa Izby Wydawców Prasy, a także Stowarzyszenia Autorów i Wydawców „Polska Książka” (w 2014 przemianowanego na SAiW Copyright Polska). W 2007 był jednym z inicjatorów reaktywowania konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość. Został także przewodniczącym („Wielkim Bambrem”) Warszawskiego Klubu Wielkopolan EKA, nieformalnego stowarzyszenia Wielkopolan mieszkających w stolicy. Wszedł w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie^[3].

W 2019 opublikował książkę Lwów – kres iluzji. Opowieść o pogromie listopadowym 1918^[4].

Odznaczenia

W 2005 został wyróżniony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[5]. W 2012 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[6][7].

Przypisy

Bibliografia

• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2016-04-02].