Gustaw Zieliński

Gustaw Zieliński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1809
Markowice

Data i miejsce śmierci

23 listopada 1881
Skępe

Dziedzina sztuki

powieść poetycka, poemat

Epoka

romantyzm

Ważne dzieła

Kirgiz

Gustaw Zieliński (ok. 1860)

Gustaw Zieliński (ur. 1 stycznia 1809 w Markowicach, zm. 23 listopada 1881 w Skępem[1]) – polski pisarz i poeta okresu romantyzmu, uczestnik powstania listopadowego, zesłaniec syberyjski. Zaliczany do „ukraińskiej szkoły poetów”.

Życiorys

Gustaw Zieliński rodził się w rodzinie o bogatych tradycjach niepodległościowych. Jego ojciec Norbert Zieliński (1768–1834) był pułkownikiem kościuszkowskim, a matka – Kazimiera Zielińska (1783–1819) była córką Jana Zielińskiego, posła Sejmu Wielkiego. Miał brata Karola (1812–1827/28) oraz dwie siostry: Eufrozynę i Stefanię (ur. 1815)[2].

Uczęszczał do szkół w Toruniu, Warszawie i Płocku. W 1830 skończył Wydział Prawa i Administracji Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W powstaniu listopadowym brał udział jako szeregowiec, po bitwie pod Warszawą zaś otrzymał stopień oficerski. Uniknął represji, uchodząc z korpusem generała Rybińskiego do Prus, ale wrócił do kraju w 1832, korzystając z amnestii. Zawiązał się z ówczesnym literackim środowiskiem warszawskim.

W 1833 został mimowolnie zaangażowany w tzw. „sprawę Zaliwskiego”, za co został uwięziony i zesłany na Syberię. Przebywał w Tobolsku i Iszymiu[3], gdzie wszedł w środowisko filomatów i dekabrystów. Wrócił do kraju w 1842[3] i zajął się gospodarką. Nawiązał też znajomości z literatami warszawskimi. Po 1848 współredagował „Bibliotekę Warszawską”. Był jednym z autorów haseł do 28 tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda z lat 1859–1868. Jego nazwisko wymienione jest w I tomie z 1859 roku na liście twórców zawartości tej encyklopedii.[4]

W proteście wobec planów wywołania powstania styczniowego wyjechał za granicę i nie brał w nim udziału. Zgromadził w tzw. Belwederze Skępskim duży księgozbiór, liczący ponad 20 tys. woluminów, w tym kilkadziesiąt inkunabułów, który stał się podstawą obecnej Biblioteki TNP Towarzystwa Naukowego im. Zielińskich w Płocku. Patron Szkoły Podstawowej w Skępem. Został pochowany w Skępem[5].

Był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Urszula Romocka (1827–1853), córka Stanisława Romockiego, kapitana byłych wojsk polskich. Gustaw zaślubił ją w 1844 roku. Mieli trójkę dzieci: Józefa (1845–1906) oraz Stanisława i Marię, którzy nie dożyli nastoletniości[6]. Drugi związek małżeński zawarł z Anielą Romocką (zm. 1870), wdową po Stanisławie Popławskim i córką Hieronima Romockiego, właściciela dóbr Obrowo w powiecie lipnowskim[6]. Mieli 11 dzieci: Karola, Władysława (zm. 1929), Konstantego, Ludwika, Jana, Zofię (zamężna z A. Nałęczem), Kazimierę oraz zmarłych w wieku dziecięcym Ignacego, Adolfa, Stanisława i Stefana[7]. Wnukiem Gustawa był Walenty Zieliński (1877–1947).

Przodkowie

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ludwik Zieliński (1619–1678)
 
 
 
 
 
 
 
Karol Zieliński (fl. 1690–1727)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Zofia Teresa Brzoszczanka, Brzoska
(ur. przed 1668, zm. 1690)
 
 
 
 
 
 
 
Andrzej (Jędrzej) Zieliński h. Świnka (1710–1777)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Polichron Suchcicki
 
 
 
 
 
 
 
Anna Suchcicka (fl. 1695)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Marianna Borzewska
 
 
 
 
 
 
 
Norbert Zieliński h. Świnka (1768–1834)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Karol Mdzewski h. Dołęga
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Bogumiła Mdzewska h. Dołęga
(ur. ok. 1730, zm. 1819)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Eleonora
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Gustaw Zieliński h. Świnka (1809–1881)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Jakub Zieliński (1648–1716)
 
 
 
 
 
 
 
Józef Zieliński h. Świnka
(ur. ok. 1700, zm. 1745)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Izabela Narzymska (zm. 1715)
 
 
 
 
 
 
 
Jan Zieliński h. Świnka (1739–1805)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Anna Narzymska h. Dołęga
(ur. ok. 1690, zm. 1750)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kazimiera Zielińska h. Świnka (1783–1819)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Antoni Oskierka h. Murdelio
(ur. ok. 1670, zm. 1734)
 
 
 
 
 
 
 
Ludwik Gerwazy Oskierka h. Murdelio
(ur. przed 1710, zm. 1770)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Zofia Stadnicka-Kolenda h. Bełty II
 
 
 
 
 
 
 
Aniela Anna Oskierka h. Murdelio
(ur. ok. 1757, zm. 1809)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Michał Jerzy Tyzenhauz h. Bawół
(ur. ok. 1670)
 
 
 
 
 
 
 
Teresa Tyzenhauz h. Bawół
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Anna Barbara Bychowiec
(ur. ok. 1690)
 
 
 
 
 
 

Twórczość

W 1839 debiutował fragmentem poematu napisanego w Tobolsku pt. Samobójca, wydrukowanym w „Tygodniku Literackim”.

Twórczość Zielińskiego zalicza się do drugiego pokolenia romantyków polskich. Najbardziej znanymi utworami są:

Z nich największą popularność uzyskał Kirgiz, który idealnie trafiał w gusta ówczesnych odbiorców, oferując orientalny kostium, apologię wolności, dychotomię miłości i zemsty. Była to ostatnia w literaturze polskiej manifestacja klasycznej powieści poetyckiej, zbudowana na bajronicznym modelu zemsty. W utworze można odnaleźć nawiązania do mickiewiczowskich Sonetów krymskich, Marii Malczewskiego, a także – Puszkina czy Lermontowa. Wolność w Kirgizie ma wymiar nie tylko jednostkowy, ale jest alegorią każdej wolności i protestem przeciw jej dławieniu.

Jego wiersz Powrót wiosny opracował muzycznie Stanisław Moniuszko.

Opracowania naukowe

Literatura piękna (pierwsze wydania)

Inne

Przypisy

  1. Wspomnienie. „Tygodnik Illustrowany seria 3 t 12 nr 311 (10 grudnia 1881)”, 10 grudnia 1881. 
  2. Zieliński ↓, s. 255.
  3. a b Stanisław Zieliński, Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich : podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci - pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 634.
  4. „Encyklopedia Powszechna”, tom I, wyd. Samuel Orgelbrand, Warszawa, 1859.
  5. Gustaw Zieliński h. Świnka, [w:] M. Krajewski, Nowy słownik biograficzny Ziemi Dobrzyńskiej, t. 2: M-Ż, Dobrzyńskie Towarzystwo Naukowe, Rypin 2014, s. 543-546, ISBN 978-83-63043-08-7.
  6. a b Zieliński ↓, s. 260.
  7. Zieliński ↓, s. 260-261.
  8. Gustaw Zieliński, Kirgiz : powieść, polona.pl [dostęp 2019-02-19].
  9. Gustaw Zieliński, Manuela : opowiadanie starego weterana z kampanii Napoleońskiej w Hiszpanii, polona.pl [dostęp 2019-02-19].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Gustaw Zieliński portret rysowany z natury.jpg
Portret Gustawa Zielińskiego rysowany z natury przez M. Fajansa. Litografia dwubarwna
Plaque in Skepe closter (10) Gustaw Zielinski (inside).jpg
Autor: MOs810, Licencja: CC BY-SA 4.0
Tablica Gustawa Zielińskiego w klasztorze w Skępem.
Gustaw Zieliński.jpg
Gustaw Zieliński, ok. 1860 r.