HMS E9

HMS E9
Ilustracja
HMS E18 bliźniaczy do E9
Historia
Stocznia

Vickers, Barrow-in-Furness

Położenie stępki

1 czerwca 1912

Wodowanie

29 listopada 1913

 Royal Navy
Wejście do służby

18 czerwca 1914

Wycofanie ze służby

3 kwietnia 1918

Los okrętu

samozatopienie

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

678 ton (wynurzony),
820 ton (zanurzony)

Długość

55 metrów

Zanurzenie

4,6 metra

Napęd
dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM
Prędkość

15,25 węzła na powierzchni
10,25 węzła zanurzony

Zasięg

5600 km przy 10 węzłach

Uzbrojenie
1 działo 76 mm
5 wyrzutni torpedowych 450 mm
Załoga

30

HMS E9 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1912–1914 w HM Dockyard Chatham, Chatham kosztem 101 900 funtów. Okręt został wodowany 29 listopada 1913 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 16 czerwca 1914.

W 1914 roku E9 stacjonował w Portsmouth, przydzielony do Drugiej Flotylli Okrętów Podwodnych (2nd Submarine Flotilla), pod dowództwem Lt. Cdr. Maxa K. Hortona[1]. 18 września 1914 roku dowodzony przez Hortona okręt storpedował niemiecki lekki krążownik SMS Hela około 6 mil na południowy wschód od Helgolandu. Był to pierwszy niemiecki okręt zatopiony przez brytyjski okręt podwodny.

Trzy tygodnie później, 6 października E9 zatopił niemiecki niszczyciel SMS S 116 u ujścia do rzeki Elms. Za zatopienie tych dwóch niemieckich okrętów dowódca Max Horton został odznaczony Distinguished Service Order.

W październiku 1914 roku wraz z HMS E1 oraz HMS E11 przedarł się na Morze Bałtyckie, aby być podstawą tworzonej Baltic Flotilla stacjonującej w Tallinnie. W styczniu 1916 roku dowódca Horton został zastąpiony przez Lt. Cdr. Huberta Vaughan Jonesa.

Po podpisaniu układu pokojowego pomiędzy Rosją a Cesarstwem Niemieckim, w czasie wojny domowej w Finlandii, siły niemieckie - Ostsee-Division wylądowały w Hanko i w błyskawicznym tempie dotarły do Helsinek. Stacjonujące w obrębie Zatoki Fińskiej brytyjskie okręty podwodne zostały odcięte. Aby nie oddać okrętu w ręce wroga, załoga zatopiła E9 około 1,5 mili od latarni morskiej Grohara, u wejścia do portu w Helsinkach[2][a].

Uwagi

  1. Tak samo postąpiły załogi innych okrętów podwodnych operujących w tym rejonie: HMS C26, HMS C27, HMS C35, HMS E1, HMS E8 oraz HMS E19.

Przypisy

Bibliografia

  • Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.)
  • Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

HMS E18.jpg
HMS E18 after passing through the Oresund in September 1915. Taken from the Royal Navy Submarine Museum photographic collection. Photograph also reproduced in (among others) Baltic assignment : British Submariners in Russia 1914-1919, Michael Wilson. 1985. Original photographer not known, nor is date of original publication.