Hans Gerhard Creutzfeldt

Hans Gerhard Creutzfeldt

Hans Gerhard Creutzfeldt (ur. 2 czerwca 1885 w Harburgu, zm. 30 grudnia 1964 w Monachium) – niemiecki lekarz neurolog.

Życiorys

Urodził się w Harburgu, obecnie części Hamburga, jako najstarszy syn lekarza Ottona Creutzfelda i Johanny z domu Freuck[1]. W 1903 roku ukończył gimnazjum humanistyczne (Gelehrtenschule des Johanneums) w Hamburgu. Następnie studiował medycynę na Uniwersytecie w Jenie, Uniwersytecie w Rostocku i Uniwersytecie w Kilonii. W 1909 skończył studia i uzyskał tytuł doktora medycyny po przedstawieniu rozprawy poświęconej anatomii prawidłowej i patologicznej przysadki. Początkowo praktykował w Hamburgu, gdzie też zaciągnął się jako lekarz okrętowy, w trakcie podróży miał sposobność podróżować po Pacyfiku. W 1912 zdecydował się specjalizować w neurologii. Przez kolejne lata pracował w Szpitalu w Hamburgu, Instytucie Neurologicznym we Frankfurcie u Ludwiga Edingera, klinikach w Berlinie, Wrocławiu (kierowanej przez Aloisa Alzheimera) i Kilonii oraz w Instytucie Psychiatrycznym w Monachium. Podczas I wojny światowej jako oficer medyczny służył w marynarce i przeżył zatopienie krążownika SMS „Greif”. Dostał się do niewoli, w maju 1916 repatriowany.

Po objęciu władzy przez nazistów Creutzfeldt nie wstąpił do NSDAP. Jego stosunek do polityki był oceniany jako „powściągliwy, ale nie otwarcie wrogi”, uchodził za narodowca. Należał do Narodowo-Socjalistycznego Związku Lekarzy Niemieckich (niem. Nationalsozialistischer Deutscher Ärztebund). Był członkiem wspierającym SS (niem. förderndes Mitglied der SS). Jako lekarz zasiadający w sądzie zdrowia dziedzicznego (niem. Erbgesundheitsgericht) w Berlinie uczestniczył w podejmowaniu decyzji o przymusowej sterylizacji. Sam Creutzfeldt uważał się za zdecydowanego przeciwnika eksterminacji chorych psychicznie[2].

Żonaty z Clarą (Cläre) Sombart, córką Wernera Sombarta. Mieli dwie córki i trzech synów. Dwóch synów również było lekarzami: Werner (1924–2006) był internistą w Getyndze, Otto Detlev (1927–1992) został neurologiem.

W 1988 roku utworzono w Kilonii Instytut H.G. Creutzfeldta.

Dorobek naukowy

W 1920, krótko przed Alfonsem Jakobem, podał opis nieznanej dotąd choroby, która od 1922 nazywana jest na ich cześć chorobą Creutzfeldta-Jakoba. Badał również adrenoleukodystrofię, nazywaną dawniej chorobą Siemerlinga-Creutzfeldta.

Wybrane prace

  • Ein Beitrag zur normalen und pathologischen Anatomie der Hypophysis cerebri des Menschen. Hamburg: Voss, 1909
  • Ein Beitrag zur normalen und pathologischen Anatomie der Hypophysis cerebri des Menschen. Jahrbücher der Hamburgischen Staatskrankenanstalten 13, s. 273–294, 1909
  • Drei Fälle von Tumor hypophyseos ohne Akromegalie. Jahrbücher der Hamburgischen Staatskrankenanstalten 13, s. 351–401, 1908
  • Über Veränderungen in der Hypophysis cerebri bei Diphtherie[3]. 1912
  • Ueber das Fehlen der Epiphysis cerebri bei einigen Säugern. Anatomischer Anzeiger 42, s. 517–521, 1912
  • Über eine eigenartige herdförmige Erkrankung des Zentralnervensystems (vorläufige Mitteilung)[4]. 1920
  • Die neueren Ergebnisse der hirnanatomischen (histopathologischen) Forschung für die Geisteskrankheiten. Deutsche Medizinische Wochenschrift 47 (52), s. 1591-1592, 1921
  • Bronzekrankheit und sklerosierende Encephalomyelitis[5]. 1923
  • Ein Beitrag zur Klinik und Histopathologie der Chorea gravidarum[6]. 1924
  • Syringomyelie und Gliose. Urban & Schwarzenberg, 1924
  • Erkrankungen des Conus terminalis und der Cauda equina. Urban & Schwarzenberg, 1924.
  • Zur Histopathologie der experimentellen Poliomyelitis acuta (Heine-Medin) beim Affen und Meerschweinchen[7]. 1925
  • Erfahrungen mit der Hirnpunktion[8] (1928)
  • Hornung R., Creutzfeldt H.G. Lähmungen vom Landryschen Typ in der Schwangerschaft. Deutsche Medizinische Wochenschrift 56(35), s. 1470-1474, 1930

Przypisy

  1. ↑ Hans Gerhard Creutzfeldt. [dostęp 2016-09-17].
  2. ↑ Michael Legband. Gefangen im System. „Schleswig-Holsteinisches Ärzteblatt”, s. 15–16, 2001. 
  3. ↑ Hans Gerhard Creutzfeldt, Richard Koch, Über Veränderungen in der Hypophysis cerebri bei Diphtherie, „Virchows Archiv für pathologische Anatomie und Physiologie und für klinische Medizin”, 213 (1), 1913, s. 123–131, DOI: 10.1007/BF02108981, ISSN 0376-0081 (niem.).
  4. ↑ Hans Gerhard Creutzfeldt, Über eine eigenartige herdförmige erkrankung des zentralnervensystems (Vorläufige mitteilung), „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”, 57 (1), 1920, s. 1–18, DOI: 10.1007/BF02866081, ISSN 0303-4194 (niem.).
  5. ↑ E. Siemerling, H.G. Creutzfeldt, Bronzekrankheit und sklerosierende Encephalomyelitis, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 68 (1), 1923, s. 217–244, DOI: 10.1007/BF01835678, ISSN 0003-9373 (niem.).
  6. ↑ Hans Gerhard Creutzfeldt, Ein Beitrag zur Klinik und Histopathologie der Chorea gravidarum, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 71 (1), 1924, s. 357–383, DOI: 10.1007/BF01813382, ISSN 0003-9373 (niem.).
  7. ↑ Hans Gerhard Creutzfeldt, Zur Histopathologie der experimentellen Poliomyelitis acuta (Heine-Medin) beim Affen und Meerschweinchen, „Zeitschrift für Hygiene und Infektionskrankheiten”, 105 (2), 1925, s. 402–415, DOI: 10.1007/BF02175217, ISSN 0340-1782 (niem.).
  8. ↑ H.G. Creutzfeldt, Erfahrungen mit der Hirnpunktion, „Mschr Psychiat Neurol”, 68 (1-6), 1928, s. 140-156, DOI: 10.1159/000164513.

Bibliografia

  • Fischer I: Biographisches Lexikon der hervorragenden Arzte der letzten fünfzig Jahre. T. 1. München-Berlin: Urban & Schwarzenberg, 1962, s. 275.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie