Harold Clayton Urey

Harold Urey
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1893
Walkerton, stan Indiana

Data i miejsce śmierci

5 stycznia 1981
La Jolla, Kalifornia

Zawód, zajęcie

chemik

podpis

Harold Clayton Urey (ur. 29 kwietnia 1893 w Walkerton, Indiana, zm. 5 stycznia 1981 w La Jolla, Kalifornia[1]) – chemik amerykański, za odkrycie deuteru laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii z roku 1934.

Życiorys

W latach 1923–1924 prowadził badania wspólnie z Nielsem Bohrem, następnie w latach 1924–1929 wykładał w Uniwersytecie Johna Hopkinsa w Baltimore. W latach 1929–1945 był profesorem Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku, a w latach 1945–1952 Uniwersytetu Chicagowskiego. Był członkiem Narodowej Akademii Nauk w Waszyngtonie.

Zajmował się badaniami składu izotopowego wielu pierwiastków chemicznych. Był autorem metod rozdzielania izotopów. Przyczynił się także do rozwoju prac nad bombą atomową rozdzielając izotopy uranu U-235 i U-238.

Wysunął hipotezę dotyczącą pochodzenia planet i gwiazd oraz pochodzenia życia na Ziemi (por. zupa pierwotna). Opracował metodę szacowania temperatury wód oceanów (nawet do 180 mln lat wstecz).

W 1931 roku odkrył ciężki izotop wodoru – deuter wyodrębniając go z czystego chemicznie ciekłego wodoru, za co w 1934 roku otrzymał Nagrodę Nobla.

Publikacje

  • 1952: The Planets. Their Origin and Development.

Przypisy

  1. Urey Harold Clayton, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-12-12].

Bibliografia

  • Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Beata Tarnowska (red.), Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13393-7, OCLC 830213964.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Gold Medal Royal Astronomical Society.png
This is the actual Gold Medal of the Royal Astronomical Society that was awarded to Asaph Hall in 1879.
Harold Urey signature.svg
Signature of Harold Urey
National Medal of Science.jpg
Obverse of the United States National Medal of Science