Ivan Dodig
_(48521816226).jpg) Ivan Dodig, 2019 | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 2 stycznia 1985 | |||||||||
| Wzrost | 183 cm | |||||||||
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny | 2004 | |||||||||
| Zakończenie kariery | aktywny | |||||||||
| Trener | Mladen Dodig | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 1 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 29 (7 października 2013) | |||||||||
| Australian Open | 3R (2013) | |||||||||
| Roland Garros | 2R (2016) | |||||||||
| Wimbledon | 4R (2013) | |||||||||
| US Open | 3R (2013) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 18 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 4 (8 czerwca 2015) | |||||||||
| Australian Open | W (2021) | |||||||||
| Roland Garros | W (2015) | |||||||||
| Wimbledon | F (2013) | |||||||||
| US Open | SF (2013, 2014) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||
Ivan Dodig (ur. 2 stycznia 1985 w Medziugoriu) – chorwacki tenisista, zwycięzca French Open 2015 i Australian Open 2021 w grze podwójnej oraz French Open 2018, French Open 2019, Wimbledonu 2019 i Australian Open 2022 w grze mieszanej, srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Tokio (2020) w grze podwójnej, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Londynu (2012) i Tokio (2020).
Kariera tenisowa
Karierę tenisową rozpoczął w 2004 roku.
Występując jako zawodowiec wygrał w grze pojedynczej 2 turnieje rangi ATP Challenger Tour. W rozgrywkach rangi ATP Tour Chorwat w lutym 2011 roku odniósł triumf w Zagrzebiu. Po drodze wyeliminował m.in. Ivana Ljubičicia, Guillermo Garcíę Lópeza, a w finale wynikiem 6:3, 6:4 Michaela Berrera. W połowie czerwca tegoż samego roku Dodig doszedł do finału w ’s-Hertogenbosch, na nawierzchni trawiastej, jednak w meczu finałowym uległ Dmitrijowi Tursunowowi.
W grze podwójnej Dodig wygrał 18 turniejów rangi ATP Tour, w tym French Open 2015 i Australian Open 2021, grając w parze z takimi partnerami jak: Mate Pavić, Marcelo Melo, Marcel Granollers, Rajeev Ram, Édouard Roger-Vasselin, Filip Polášek czy Austin Krajicek. Ponadto 25-krotnie przegrał finały w rozgrywkach deblowych ATP Tour, wliczając w to finały Wimbledonu 2013, French Open 2022 i igrzysk olimpijskich w Tokio (2020).
W 2016 Chorwat uczestniczył w przegranym finale gry mieszanej French Open, a jego partnerką była Sania Mirza. W styczniu 2017 Dodig wspólnie z Mirzą przegrali finał Australian Open. W czerwcu 2018 odniósł premierowe zwycięstwo w mikście, podczas French Open, partnerując Latishi Chan, z którą w finale pokonał parę Gabriela Dabrowski–Mate Pavić 6:1, 6:7(5), 10–8. Rok później obronili tytuł, pokonując tego samego miksta 6:1, 7:6(5). Trzeci mikstowy tytuł para Chan–Dodig wygrała podczas Wimbledonu 2019. Kolejne turniejowe zwycięstwo odniósł w 2022 roku podczas Australian Open, w którym partnerowała mu Kristina Mladenovic.
W 2012 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie. Z rywalizacji singlowej odpadł w 1. rundzie, natomiast w turnieju deblowym awansował razem z Marinem Čiliciem do ćwierćfinału. Na igrzyskach wystąpił ponownie w Tokio (2020). W grze podwójnej razem z Čiliciem awansowali do finału, w którym przegrali z Mekticiem i Paviciem. W grze mieszanej wspólnie z Dariją Jurak odpadli w pierwszej rundzie.
Od 2002 roku reprezentuje Chorwację w Pucharze Davisa. W 2016 osiągnął z zespołem narodowym finał, w którym Chorwaci przegrali 2:3 z Argentyną. Dodig zdobył punkt w meczu deblowym wspólnie z Marinem Čiliciem.
Najwyżej w rankingu ATP singlistów zajmował 29. miejsce (7 października 2013), a w rankingu deblistów 4. pozycję (8 czerwca 2015).
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (1–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 6 lutego 2011 | Zagrzeb | Twarda (hala) |  Michael Berrer | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 1. | 19 czerwca 2011 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Dmitrij Tursunow | 3:6, 2:6 |
Gra podwójna (18–25)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 5 lutego 2012 | Zagrzeb | Twarda (hala) |  Mate Pavić |  Markos Pagdatis Michaił Jużny | 2:6, 2:6 |
| Finalista | 2. | 26 lutego 2012 | Memphis | Twarda (hala) |  Marcelo Melo |  Maks Mirny Daniel Nestor | 6:4, 5:7, 7–10 |
| Finalista | 3. | 10 lutego 2013 | Zagrzeb | Twarda (hala) | Mate Pavić |  Julian Knowle Filip Polášek | 3:6, 3:6 |
| Finalista | 4. | 6 lipca 2013 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Marcelo Melo |  Bob Bryan Mike Bryan | 6:3, 3:6, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 13 października 2013 | Szanghaj | Twarda | Marcelo Melo |  David Marrero Fernando Verdasco | 7:6(2), 6:7(6), 10–2 |
| Finalista | 5. | 20 kwietnia 2014 | Monte Carlo | Ceglana | Marcelo Melo | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 6:3, 8–10 |
| Finalista | 6. | 10 sierpnia 2014 | Toronto | Twarda | Marcelo Melo | Alexander Peya Bruno Soares | 4:6, 3:6 |
| Finalista | 7. | 5 października 2014 | Tokio | Twarda | Marcelo Melo |  Pierre-Hugues Herbert Michał Przysiężny | 3:6, 7:6(3), 5–10 |
| Finalista | 8. | 16 listopada 2014 | Londyn | Twarda (hala) | Marcelo Melo | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(5), 2:6, 7–10 |
| Zwycięzca | 2. | 28 lutego 2015 | Acapulco | Twarda | Marcelo Melo | Mariusz Fyrstenberg Santiago González | 7:6(2), 5:7, 10–3 |
| Zwycięzca | 3. | 6 czerwca 2015 | French Open, Paryż | Ceglana | Marcelo Melo | Bob Bryan Mike Bryan | 6:7(5), 7:6(5), 7:5 |
| Finalista | 9. | 9 sierpnia 2015 | Waszyngton | Twarda | Marcelo Melo | Bob Bryan Mike Bryan | 4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 4. | 8 listopada 2015 | Paryż | Twarda (hala) | Marcelo Melo | Vasek Pospisil Jack Sock | 2:6, 6:3, 10–5 |
| Finalista | 10. | 25 czerwca 2016 | Nottingham | Trawiasta | Marcelo Melo |  Dominic Inglot Daniel Nestor | 5:7, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 5. | 31 lipca 2015 | Toronto | Twarda | Marcelo Melo | Jamie Murray Bruno Soares | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 6. | 21 sierpnia 2016 | Cincinnati | Twarda | Marcelo Melo |  Jean-Julien Rojer Horia Tecău | 7:6(5), 6:7(5), 10–6 |
| Zwycięzca | 7. | 19 lutego 2017 | Rotterdam | Twarda (hala) | Marcel Granollers | Wesley Koolhof Matwé Middelkoop | 7:6(5), 6:3 |
| Finalista | 11. | 21 maja 2017 | Rzym | Ceglana | Marcel Granollers | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 6:4, 4:6, 3–10 |
| Zwycięzca | 8. | 30 lipca 2017 | Hamburg | Ceglana | Mate Pavić |  Pablo Cuevas Marc López | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 12. | 13 sierpnia 2017 | Montreal | Twarda |  Rohan Bopanna | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 4:6, 6:3, 6–10 |
| Zwycięzca | 9. | 29 października 2017 | Bazylea | Twarda (hala) | Marcel Granollers | Fabrice Martin Édouard Roger-Vasselin | 7:5, 7:6(6) |
| Finalista | 13. | 5 listopada 2017 | Paryż | Twarda (hala) | Marcel Granollers | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 6:7(3), 6:3, 6–10 |
| Zwycięzca | 10. | 6 maja 2018 | Monachium | Ceglana | Rajeev Ram | Nikola Mektić Alexander Peya | 6:3, 7:5 |
| Finalista | 14. | 26 maja 2018 | Genewa | Ceglana | Rajeev Ram | Oliver Marach Mate Pavić | 6:3, 6:7(3), 9–11 |
| Zwycięzca | 11. | 30 września 2018 | Chengdu | Twarda | Mate Pavić | Austin Krajicek Jeevan Nedunchezhiyan | 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 12. | 10 lutego 2019 | Montpellier | Twarda (hala) | Édouard Roger-Vasselin | Benjamin Bonzi Antoine Hoang | 6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 13. | 25 maja 2019 | Lyon | Ceglana | Édouard Roger-Vasselin | Ken Skupski Neal Skupski | 6:4, 6:3 |
| Finalista | 15. | 29 czerwca 2019 | Antalya | Trawiasta | Filip Polášek |  Jonatan Erlich Artem Sitak | 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 14. | 18 sierpnia 2019 | Cincinnati | Twarda | Filip Polášek |  Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 4:6, 6:4, 10–6 |
| Zwycięzca | 15. | 6 października 2019 | Pekin | Twarda | Filip Polášek | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 6:3, 7:6(4) |
| Finalista | 16. | 18 stycznia 2020 | Adelaide | Twarda | Filip Polášek |  Máximo González Fabrice Martin | 6:7(12), 3:6 |
| Finalista | 17. | 27 września 2020 | Hamburg | Ceglana | Mate Pavić |  John Peers Michael Venus | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 18. | 12 stycznia 2021 | Antalya | Twarda | Filip Polášek | Nikola Mektić Mate Pavić | 2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 16. | 21 lutego 2021 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Filip Polášek | Rajeev Ram Joe Salisbury | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 19. | 30 lipca 2021 | Tokio | Twarda | Marin Čilić | Nikola Mektić Mate Pavić | 4:6, 6:3, 6–10 |
| Finalista | 20. | 27 sierpnia 2021 | Winston-Salem | Twarda | Austin Krajicek |  Marcelo Arévalo Matwé Middelkoop | 7:6(5), 5:7, 6–10 |
| Finalista | 21. | 9 stycznia 2022 | Adelaide | Twarda | Marcelo Melo | Rohan Bopanna Ramkumar Ramanathan | 6:7(6), 1:6 |
| Zwycięzca | 17. | 21 maja 2022 | Lyon | Ceglana | Austin Krajicek | Máximo González Marcelo Melo | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 22. | 4 czerwca 2022 | French Open, Paryż | Ceglana | Austin Krajicek | Marcelo Arévalo Jean-Julien Rojer | 7:6(4), 6:7(5), 3:6 |
| Finalista | 23. | 7 sierpnia 2022 | Waszyngton | Twarda | Austin Krajicek | Nick Kyrgios Jack Sock | 5:7, 4:6 |
| Finalista | 24. | 16 października 2022 | Florencja | Twarda (hala) | Austin Krajicek | Nicolas Mahut Édouard Roger-Vasselin | 6:7(4), 3:6 |
| Zwycięzca | 18. | 23 października 2022 | Neapol | Twarda | Austin Krajicek | Matthew Ebden John Peers | 6:3, 1:6, 10–8 |
| Finalista | 25. | 6 listopada 2022 | Paryż | Twarda (hala) | Austin Krajicek | Wesley Koolhof Neal Skupski | 6:7(5), 4:6 |
Gra mieszana (4–2)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 4 czerwca 2016 | French Open, Paryż | Ceglana | Sania Mirza |  Martina Hingis Leander Paes | 6:4, 4:6, 8–10 |
| Finalista | 2. | 29 stycznia 2017 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Sania Mirza | Abigail Spears Juan Sebastián Cabal | 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 1. | 7 czerwca 2018 | French Open, Paryż | Ceglana |  Latisha Chan | Gabriela Dabrowski Mate Pavić | 6:1, 6:7(5), 10–8 |
| Zwycięzca | 2. | 7 czerwca 2019 | French Open, Paryż | Ceglana | Latisha Chan | Gabriela Dabrowski Mate Pavić | 6:1, 7:6(5) |
| Zwycięzca | 3. | 13 lipca 2019 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Latisha Chan |  Jeļena Ostapenko Robert Lindstedt | 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 28 stycznia 2022 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Kristina Mladenovic | Jaimee Fourlis Jason Kubler | 6:3, 6:4 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-04-27] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-04-27] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-04-27] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
.svg)
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
