Jean-Hugues Anglade

Jean-Hugues Anglade
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1955
Thouars, Poitou-Charentes, Deux-Sèvres, Francja

Zawód

aktor, reżyser, scenarzysta

Lata aktywności

od 1977

Jean-Hugues Anglade (ur. 29 lipca 1955 w Thouars) – francuski aktor, reżyser i scenarzysta filmowy i telewizyjny[1].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Thouars[2], w regionie Poitou-Charentes, w departamencie Deux-Sèvres, we Francji, jako syn pracownicy socjalnej i weterynarza, w wieku 15 lat został aresztowany za kradzież czekolady. W latach 1975-1980 studiował w Conservatoire National Supérieur d'Art Dramatique w Paryżu pod kierunkiem Antoine'a Viteza[3].

Kariera

Po występie w telekomedii Urodzeni komicy (Un comique né, 1977) zadebiutował na dużym ekranie u boku Jeana Rocheforta i Jeana-Pierre’a Marielle w filmie Niedyskrecja (L’Indiscrétion, 1982). Jego pierwszą wiodącą rolą była postać nastoletniego geja Henriego, który cierpi katusze przez odkrycie własnego homoseksualizmu, nawiązuje związek z napotykanym przy stacji kolejowej drobnym przestępcą, którego zabija w chwili namiętności w dramacie kryminalnym Patrice’a Chéreau Mężczyzna zraniony (L’Homme blessé, 1983)[4]. Za tę rolę zdobył po raz pierwszy nominację do nagrody Cezara.

Kolejne nominacje do nagrody Cezara przyniosły mu role: jako wrotkarz w melodramacie kryminalnym Luca Bessona Metro (Subway, 1985) z Isabelle Adjani i Christopherem Lambertem, w roli początkującego pisarza uwikłanego w obsesyjny romans z kelnerką (Béatrice Dalle) w melodramacie Jeana-Jacques'a Beineixa Betty Blue (37°2 le matin, 1986)[5], w podwójnej roli jako Rossignol i jego zaginiony przyjaciel Xavier, którego na próżno poszukuje w Indiach w dramacie psychologicznym Indyjski nokturn (Nocturne indien, 1989) oraz w roli bezwzględnego wydawcy Vincenta Graneca w dramacie Nelly i pan Arnaud (Nelly & Monsieur Arnaud, 1995) z Emmanuelle Béart i Michelem Serrault.

W 1987 roku został uhonorowany nagrodą im. Jeana Gabina. Nagrodę Cezara otrzymał za kreację króla Francji Karola IX de Valois w filmie historycznym Patrice’a Chéreau Królowa Margot (La Reine Margot, 1994) z udziałem Isabelle Adjani, Daniela Auteuil, Vincenta Péreza, Virny Lisi, Asi Argento i Thomasa Kretschmanna.

Życie prywatne

Spotykał się z urodzoną w Indiach Pamelą Soo (1992), która wystąpiła w jego filmie Tonka (1992), do którego napisał także scenariusz. Jednak film został chłodno przyjęty przez krytykę. Z nieformalnych związków ma syna Pierre'a-Louisa (ur. 2001) i córkę Emile (ur. 2002)[6][7].

21 sierpnia 2015 znajdował się w pociągu Thalys relacji Amsterdam-Paryż, w którym doszło do aktu terrorystycznego[8]. Był osobą, która zaciągnęłą hamulec ręczny i zatrzymała pociąg[9]. Zbijając gołą ręką szybkę osłony hamulca, doznał sam niegroźnych obrażeń[10].

Wybrana filmografia

  • 1977: Urodzeni komicy (Un comique né, TV)
  • 1982: Niedyskrecja (L’Indiscrétion) jako Jean-François
  • 1983: Mężczyzna zraniony (L’Homme blessé) jako Henri
  • 1984: Przekątna gońca (La Diagonale du fou) jako Miller, l'équipe de Fromm
  • 1985: Metro (Subway) jako wrotkarz
  • 1986: Betty Blue (37°2 le matin) jako Zorg
  • 1987: Chora z miłości (Maladie d’amour) jako Clément Potrel
  • 1989: Indyjski nokturn (Nocturne indien) jako Rossignol/Xavier
  • 1990: Nikita (La Femme Nikita) jako Marco
  • 1993: Świstaki (Les Marmottes) jako Stéphane
  • 1993: Lata dzieciństwa (Jona che visse nella balena) jako Ojciec
  • 1994: Leon zawodowiec (nie wymieniony w czołówce)
  • 1994: Królowa Margot (La Reine Margot) jako Karol IX
  • 1994: Napad (Killing Zoe) jako Eric
  • 1995: Powiedz mi tak (Dis-moi oui...) jako Stéphane
  • 1995: Nelly i pan Arnaud (Nelly & Monsieur Arnaud) jako Vincent Granec
  • 1996: Maksimum ryzyka (Maximum Risk) jako Sebastien Thirry
  • 1996: Powinowactwa z wyboru (Le Affinita elettive) jako Edoardo
  • 1996: Kłamcy (Les Menteurs) jako Zac
  • 2000: Niewinni (Dark Summer) jako Gerard Huxley
  • 2000: Księżniczki (Princesses) jako Simon
  • 2000: Naprzeciwko (En face) jako Jean
  • 2001: Śmiertelny układ (Mortel transfert) jako Michel Durand
  • 2002: Zimny pot (Sueurs) jako Harvey
  • 2002: Rodzina Soprano (The Sopranos, serial) jako Jean-Philippe Colbert
  • 2003: Twoje ręce na moich biodrach (Laisse tes mains sur mes hanches) jako Jérôme
  • 2004: Złodziej życia (Taking Lives) jako Duval
  • 2005: Rocznica (L’Anniversaire) jako Alberto
  • 2007: Fata Morgana jako nieznajomy
  • 2009: Zagubieni w miłości (Persécution) jako Wykolejeniec

Przypisy

  1. ↑ Jean-Hugues Anglade (ang.). Listal. [dostęp 2016-08-18].
  2. ↑ Jean-Hugues Anglade – Toute l'actu! (fr.). Purepeople. [dostęp 2016-08-18].
  3. ↑ Jean-Hugues Anglade biographie (fr.). AlloCiné. [dostęp 2016-08-18].
  4. ↑ Jean-Hugues Anglade (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-08-18].
  5. ↑ Conversation with Jean-Hugues Anglade (ang.). 52frenchfilms.org. [dostęp 2016-08-18].
  6. ↑ Jean-Hugues Anglade (fr.). Gala. [dostęp 2016-08-18].
  7. ↑ Quand Jean-Hugues Anglade, 54 ans, se confie et nous dévoile...son quotidien de papa poule! (fr.). Purepeople. [dostęp 2016-08-18].
  8. ↑ Jean-Hugues Anglade Recalls Paris Train Attack (ang.). People. [dostęp 2016-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-21)].
  9. ↑ French Train Shooting: Jean-Hugues Anglade Sounds Alarm (ang.). Variety. [dostęp 2016-08-18].
  10. ↑ Thalys von Amsterdam nach Paris: Verletzte bei Anschlag in Schnellzug nach Paris (niem.). Stuttgarter Zeitung. [dostęp 2015-08-21].

Linki zewnętrzne

Cezar dla najlepszego aktora w roli drugoplanowej

Media użyte na tej stronie

66ème Festival de Venise (Mostra) Anglade2.jpg
Autor: nicolas genin from Paris, France, Licencja: CC BY-SA 2.0
66ème Festival du Cinéma de Venise (Mostra), 4ème jour (05/09/2009). Photocall avec Jean-Hugues Anglade pour le film : Persécution.