Jens Deimel
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | SK Winterberg | ||||||||||||||||||||||||
Wzrost | 182 cm | ||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ | |||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | |||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | 23.01 1993, Saalfelden (3. miejsce - Gundersen) | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
|
Jens Deimel (ur. 14 września 1972 r. w Winterbergu) – niemiecki specjalista kombinacji norweskiej i skoczek narciarski, reprezentujący także RFN, po zakończeniu kariery trener. Brązowy medalista mistrzostw świata i dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów w kombinacji.
Kariera
W Pucharze Świata w kombinacji norweskiej zadebiutował 15 marca 1991 w Oslo, gdzie zajął 39. miejsce. Był to jego jedyny występ w sezonie 1990/1991 i wobec braku zdobytych punktów nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej.
Pierwsze punkty zdobył 4 stycznia 1992 w Schonach, zajmując czternaste miejsce. Dwa tygodnie później był trzynasty w Murau i wyniki te pozwoliły mu zająć 33. miejsce w klasyfikacji generalnej. W lutym 1992 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie w kombinacji wystąpił tylko w sztafecie, zajmując wraz z kolegami piąte miejsce. Na tych samych igrzyskach wystąpił także w konkursie skoków na normalnej skoczni, w którym zajął 34. miejsce. W tym samym roku odniósł swój pierwszy w karierze, zdobywając dwa medale na mistrzostwach świata juniorów w Vuokatti w 1992. Wraz z kolegami wywalczył srebrny medal w sztafecie, a w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena był trzeci.
Swojej jedyne pucharowe podium Niemiec wywalczył 23 stycznia 1993 w Saalfelden am Steinernen Meer, kiedy zajął trzecie miejsce. W pozostałych konkursach sezonu 1992/1993 pojawił się jeszcze czterokrotnie, ale punktował tylko raz – 8 stycznia w Schonach był dwunasty, co dało mu szesnaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w Falun w 1993 osiągnął swój największy sukces w kategorii seniorów. Wspólnie z Thomasem Dufterem i Hansem-Peterem Pohlem zdobył tam brązowy medal w zawodach drużynowych. Po skokach Niemcy zajmowali drugie miejsce, ale na trasie biegu zostali wyprzedzeni przez Norwegów i ostatecznie stanęli na najniższym stopniu podium. W zawodach indywidualnych był siedemnasty.
Nie wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994, ale rok później, podczas mistrzostw świata w Thunder Bay wraz z kolegami z reprezentacji zajął szóste miejsce w sztafecie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1995/1996, który ukończył na dziewiątej pozycji. Pięciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, najlepszy wynik osiągając 13 stycznia 1996 Štrbskim Plesie, gdzie był czwarty.
W zawodach w kombinacji startował do zakończenia sezonu 2001/2002, osiągając tylko jeden znaczący wynik: trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej drugiej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. W trzech konkursach indywidualnych dwukrotnie stawał na podium: 22 sierpnia 1999 w Wernigerode był trzeci, a trzy dni później w Oberhofie zajął drugie miejsce. W klasyfikacji generalnej wyprzedzili go tylko dwaj rodacy: Ronny Ackermann i Sebastian Haseney. Do 2001 wystąpił na wszystkich dużych imprezach międzynarodowych, najbliżej medalu będąc podczas mistrzostw świata w Lahti w 2001, gdzie wraz z kolegami z drużyny zajął czwarte miejsce w sztafecie. Indywidualnie najlepiej wypadł na mistrzostwach świata w Trondhiem w 1997, gdzie rywalizację zakończył na ósmej pozycji.
W Pucharze Świata w skokach narciarskich zadebiutował 1 stycznia 1991 w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zajął 51. miejsce. Pierwsze i zarazem jedyne pucharowe punkty zdobył 28 marca 1993 w Planicy, gdzie zajął 11. miejsce na Bloudkovej Velikance. W klasyfikacji generalnej sezonu 1992/1993 zajął 50. miejsce. Startował także zawodach Pucharu Kontynentalnego najlepsze wyniki osiągając w sezonie 2000/2001, który ukończył na 127. pozycji z dorobkiem 26 punktów.
Przed sezonem 2018/2019 został asystentem trenera męskiej kadry reprezentacji Niemiec w skokach narciarskich[1].
Osiągnięcia w kombinacji
Igrzyska olimpijskie
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | 17 lutego | 1992 | Albertville | Sztafeta K-90/3x5 km[2] | 1:23:36.6 h | +4:45.4 min | Japonia |
13. | 14 lutego | 1998 | Nagano | Gundersen K-90/15 km | 41:21.1 min | +2:35.2 min | Bjarte Engen Vik |
6. | 20 lutego | 1998 | Nagano | Sztafeta K-90/4x5 km[3] | 54:11.5 min | +2:10.5 min | Norwegia |
Mistrzostwa świata
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
17. | 18 lutego | 1993 | Falun | Gundersen K-90/15 km | 46:47.5 min | +6:30.0 min | Kenji Ogiwara |
3. | 19 lutego | 1993 | Falun | Sztafeta K-90/3x5 km[4] | 1:19:25.7 h | +8.30.5 min | Japonia |
6. | 10 marca | 1995 | Thunder Bay | Sztafeta K-90/4x5 km[5] | 56:20.2 min | +7:07.8 min | Japonia |
8. | 22 lutego | 1997 | Trondheim | Gundersen K-90/15 km | 43:43.1 min | +2.02.1 min | Kenji Ogiwara |
6. | 23 lutego | 1997 | Trondheim | Sztafeta K-90/4x5 km[6] | 52:18.0 min | +3:06.2 min | Norwegia |
15. | 20 lutego | 1999 | Ramsau | Gundersen K-90/15 km | 37:04.8 min | +4:10.1 min | Bjarte Engen Vik |
6. | 25 lutego | 1999 | Ramsau | Sztafeta K-90/4x5 km[7] | 49:34.2 min | +2:37.9 min | Finlandia |
24. | 27 lutego | 1999 | Ramsau | Sprint K-90/7.5 km | 17:48.4 min | +1:55.5 min | Bjarte Engen Vik |
4. | 20 lutego | 2001 | Lahti | Sztafeta K-90/4x5 km[8] | 48:54.1 min | +53.5 s | Norwegia |
15. | 24 lutego | 2001 | Lahti | Sprint K-116/7.5 km | 19:40.3 min | +10.0 s | Marko Baacke |
Mistrzostwa świata juniorów
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
3. | 19 marca | 1992 | Vuokatti | Indywidualnie K-90/15 km | ? | ? | Halldor Skard |
2. | 22 marca | 1992 | Vuokatti | Sztafeta K-90/3x5 km[9] | ? | ? | Norwegia |
Puchar Świata w kombinacji norweskiej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 1991/1992: 33.
- sezon 1992/1993: 16.
- sezon 1993/1994: 41.
- sezon 1994/1995: 24.
- sezon 1995/1996: 9.
- sezon 1996/1997: 27.
- sezon 1997/1998: 14.
- sezon 1998/1999: 21.
- sezon 1999/2000: 17.
- sezon 2000/2001: 23.
- sezon 2001/2002: 46.
Miejsca na podium chronologicznie
Nr | Data | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Pozycja | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 21 stycznia 1993 | Saalfelden am Steinernen Meer | Gundersen K90/15 km | ? | 3. | +2:03.3 min | Kenji Ogiwara |
Puchar Kontynentalny
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznie
Nr | Data | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Pozycja | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 4 grudnia 1994 | Lillehammer | Gundersen K90/15 km | ? | 3. | ? | Halldor Skard |
Letnie Grand Prix
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznie
Nr | Data | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Pozycja | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 22 sierpnia 1999 | Wernigerode | Gundersen K63/10 km | ? | 3. | +36.6 s | Ronny Ackermann |
2. | 25 sierpnia 1999 | Oberhof | Sprint K120/5 km | ? | 2. | +2.8 s | Ronny Ackermann |
Osiągnięcia w skokach
Igrzyska olimpijskie
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
34. | 9 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia normalna indywidualnie | 222.8 pkt | -36.4 pkt | Ernst Vettori |
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 1992/1993: 50.
Miejsca na podium chronologicznie
Deimel nigdy nie stał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata.
Linki zewnętrzne
- Profil na stronie FIS (kombinacja) (niem. • ang. • fr.)
- Profil na stronie FIS (skoki) (niem. • ang. • fr.)
- Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-01)]. (ang.)
Przypisy
- ↑ Dominik Formela: Schuster poprowadzi ośmiu skoczków. skijumping.pl, 2018-05-15. [dostęp 2018-07-15].
- ↑ Skład drużyny: Hans-Peter Pohl, Jens Deimel, Thomas Dufter
- ↑ Skład drużyny: Matthias Looß, Ronny Ackermann, Thorsten Schmitt, Jens Deimel
- ↑ Skład drużyny: Thomas Dufter, Jens Deimel, Hans-Peter Pohl
- ↑ Skład drużyny: Thomas Dufter, Sven Koch, Jens Deimel, Thomas Abratis
- ↑ Skład drużyny: Jens Gaiser, Georg Hettich, Matthias Looß, Jens Deimel
- ↑ Skład drużyny: Jens Gaiser, Jens Deimel, Sebastian Haseney, Ronny Ackermann
- ↑ Skład drużyny: Marko Baacke, Jens Deimel, Ronny Ackermann, Sebastian Haseney
- ↑ Skład drużyny: Jens Deimel, Christian Dold, Christoph Braun
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Ski jumping
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Brązowy medal FIS
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flaga Finlandii
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Srebrny medal FIS