Jerzy Kulej

Jerzy Kulej

Pełne imię i nazwisko	Jerzy Zdzisław Kulej
Data i miejsce urodzenia	19 października 1940 Częstochowa
Data i miejsce śmierci	13 lipca 2012 Warszawa
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie złoto Tokio 1964 boks (waga lekkopółśrednia) złoto Meksyk 1968 boks (waga lekkopółśrednia) Mistrzostwa Europy złoto Moskwa 1963 waga lekkopółśrednia złoto Berlin Wschodni 1965 waga lekkopółśrednia srebro Rzym 1967 waga lekkopółśrednia
Odznaczenia

Jerzy Zdzisław Kulej (ur. 19 października 1940 w Częstochowie^[1], zm. 13 lipca 2012 w Warszawie^[2]) – polski bokser, dwukrotny mistrz olimpijski, komentator sportowy, poseł na Sejm RP IV kadencji.

Życiorys

Jerzy Kulej

(c) Bundesarchiv, Bild 183-B1105-0008-002 / CC-BY-SA 3.0

Jerzy Kulej w 1963 (z prawej)

Jerzy Kulej na podium LIO w Tokio (1964)

Jerzy Kulej i Andrzej Kostyra jako komentatorzy sportowi (2011)

Pogrzeb Jerzego Kuleja w 2012 (asysta honorowa PKOL-u)

Grób Jerzego Kuleja (2014)

Kopia medalu i autografu w Alei Gwiazd Sportu w Dziwnowie

Podobizna na adżmańskim znaczku pocztowym

Był synem Mieczysława^[3]. Wychowywał się w częstochowskiej dzielnicy Ostatni Grosz^[4]. W wieku 12 lat poznał trenera boksu Wincentego Szyińskiego, który jednak nie zezwolił mu wówczas na treningi z uwagi na zbyt młody wiek^[5]. Karierę boksera rozpoczął cztery lata później w 1955 w Starcie Częstochowa. W 1958 zadebiutował w reprezentacji Polski, której trenerem był wówczas Feliks Stamm. W 1963 na mistrzostwach Europy w Moskwie wywalczył złoty medal w wadze lekkopółśredniej, pokonując obrońcę złotego medalu Aloizsa Tumiņša ze Związku Radzieckiego.

Pierwszy złoty medal olimpijski wywalczył na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964. W walce finałowej pokonał reprezentanta ZSRR Jewgienija Frołowa. W 1965 ponownie został mistrzem Europy, a w 1967 wicemistrzem. Na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku w 1968 powtórzył osiągnięcie z Tokio – po pojedynku z Kubańczykiem Enrique Regüeiferosem zdobył drugi złoty medal (wygrał stosunkiem głosów 3:2 przy punktacji sędziów 59:58, 60:59, 60:59, 59:60, 59:60). W trakcie kariery bokserskiej stoczył 348 walk, 317 wygrał, 6 zremisował i 25 przegrał.

Pracował w Komendzie Stołecznej Milicji Obywatelskiej w Warszawie w latach 1962–1972, gdzie doszedł do stopnia kapitana MO^[6]. W 1972 ukończył studia na Wydziale Nauczycielsko-Trenerskim Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W tym samym roku odszedł ze służby w Milicji Obywatelskiej, której był formalnie funkcjonariuszem jako zawodnik Gwardii Warszawa.

Od 1975 do 1990 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W wyborach parlamentarnych w 1991 i 1993 kandydował do Sejmu (odpowiednio z listy Polskiej Partii Przyjaciół Piwa oraz Samoobrony – Leppera). W latach 2001–2005 był posłem na Sejm wybranym z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej z okręgu warszawskiego. W 2004 przeszedł do Socjaldemokracji Polskiej, w 2005 bezskutecznie z jej ramienia ubiegał się o reelekcję w wyborach parlamentarnych.

Od lat 90. wspierał zawodników Mazura Ełk, okazjonalnie ich trenując^[7]. Pracował również jako komentator sportowy m.in. na antenie Polsatu Sport. Był konsultantem przy produkcji Ogniem i mieczem (oraz serialu pod tym samym tytułem), wystąpił gościnnie w Przepraszam, czy tu biją? oraz w filmie biograficznym Papa Stamm^[8]. W 1996 opublikował swoją autobiografię Jerzy Kulej – dwie strony medalu.

10 grudnia 2011 doznał rozległego zawału serca^[9]. Siedem miesięcy później zmarł w Mazowieckim Szpitalu Bródnowskim^[2]. Bezpośrednią przyczyną zgonu była choroba nowotworowa^[10]. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 20 lipca 2012 w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie z udziałem przedstawicieli władz państwowych, a także ludzi sportu i kultury. Pochowany został w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[11] (kwatera G-tuje-4)^[12].

Odznaczenia, wyróżnienia i upamiętnienie

Otrzymał Złote Odznaczenie im. Janka Krasickiego, czterokrotnie Złoty Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, odznaki Mistrz Sportu i Zasłużony Mistrz Sportu, Złoty Krzyż Zasługi, a także Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[13]. W 1998, za wybitne zasługi dla ruchu olimpijskiego, za działalność na rzecz rozwoju i propagowania kultury fizycznej oraz osiągnięcia sportowe, został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[3]. W 1995 otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy.

W 2017 jego imieniem nazwano rondo w rodzinnej Częstochowie^[14].

Odniesienia w kulturze masowej

W pierwszym odcinku serialu telewizyjnego Sposób na Alcybiadesa z 2001 jeden z bohaterów Jacek „Słaby” Słabiński, zapytany przez psychologa Jacka Stanisława Karwida o najpiękniejszy dzień w życiu, odpowiada, iż był to dzień zdobycia przez Jerzego Kuleja złotego medalu na igrzyskach olimpijskich w 1968.

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Kulej – sylwetka w portalu Polskiego Komitetu Olimpijskiego. [dostęp 2012-07-13].
• Strona sejmowa posła IV kadencji. [dostęp 2012-07-13].