Juliana (królowa Holandii)

Ten artykuł należy dopracować: od 2022-02 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny, od 2022-02 → zweryfikować treść i dodać przypisy. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Juliana

— Królowa Holandii —
Juliana (1959)
Królowa Holandii
Okres	od 4 września 1948 do 30 kwietnia 1980
Poprzednik	Wilhelmina Oranje-Nassau
Następca	Beatrycze Oranje-Nassau
Dane biograficzne
Dynastia	Oranje-Nassau
Data i miejsce urodzenia	30 kwietnia 1909 Haga
Data i miejsce śmierci	20 marca 2004 Baarn
Miejsce spoczynku	Nowy Kościół w Delfcie
Ojciec	Henryk Mecklenburg-Schwerin
Matka	Wilhelmina Oranje-Nassau
Mąż	Bernhard zu Lippe-Biesterfeld
Dzieci	Beatrycze, Irena, Małgorzata, Maria Krystyna
Odznaczenia

Juliana, właśc., nid.: Juliana Louise Emma Marie Wilhelmina (ur. 30 kwietnia 1909 w Hadze, zm. 20 marca 2004 w Baarn) – królowa Holandii.

Życiorys

Jedyna córka królowej Wilhelminy i księcia Henryka. Panowała w Holandii od 6 września 1948 do 30 kwietnia 1980 (od chwili abdykacji matki do własnego ustąpienia z tronu). Żona niemieckiego księcia Bernharda Lippe-Biesterfeld, matka czterech córek:

• Beatrycze Wilhelminy Armgardy (jej następczyni na tronie),
• Ireny Emmy Elżbiety (ur. 5 sierpnia 1939), żony Karola Hugona Parmeńskiego,
• Małgorzaty Franciszki (ur. 19 stycznia 1943), żony Pietera van Vollenhovena,
• Marii Krystyny (ur. 18 lutego 1947, zm. 16 sierpnia 2019), żony Jorge Péreza y Guillermo.

Matka przyszłej królowej Juliany robiła wszystko, aby jej córka nie zaznała podobnie smutnego losu jak ona i by mogła się bawić z dziećmi w swoim wieku. Następczyni tronu była wychowywana w prostocie na dworze bliskim zwykłym ludziom. Uzyskała tytuł doktora nauk politycznych i bardzo sumiennie przygotowywała się do przyszłej roli królowej.

Ród królewski Orange-Nassau i naród holenderski ze wzruszeniem przyjęli ślub księżniczki i księcia Bernarda von Lippe-Biesterfelda. We wszystkich butonierkach i na wszystkich sukniach pojawiły się pomarańczowe wstążki, a ulice i place Hagi były udekorowane wielkimi oświetlonymi kolumnami. Młoda para udała się w podróż poślubną do Polski, przebywając m.in. w Krakowie, Krynicy, Nawojowej i Iwnie^[1].

W 1948 królowa Wilhelmina abdykowała na rzecz córki. Nowa królowa uciekła ze smutnego pałacu w Hadze, by wieść na wsi spokojne i skromne życie wraz z księciem Bernardem i czterema córkami.

Holendrzy bardzo kochali Julianę, ale sprawa niepiśmiennej znachorki Greet Hofmans wprowadzała w 1956 zagrożenie dla jej tronu. Królowa zwróciła się do niej o pomoc w leczeniu córki Krystyny, dotkniętej ślepotą. Znachorka – swego rodzaju Rasputin w spódnicy – zdobyła w niedługim czasie taki wpływ na królową Julianę, że zaczęła mieszać się do spraw państwowych, doprowadzając do dymisji rządu. Juliana zamierzała abdykować, w końcu jednak pozostała na tronie, idąc za radami rządu, który domagał się odsunięcia Greet Hofmans.

Pogrzeb królowej Juliany w Delfcie

30 kwietnia 1980 królowa Juliana abdykowała – po trzydziestu dwóch latach panowania – na rzecz córki Beatrix. Juliana ogłosiła swą decyzję 31 stycznia 1980 za pośrednictwem telewizji: „Nie byłoby rozsądne z mojej strony dalsze sprawowanie mej funkcji, gdyż wcześniej czy później siły człowieka zaczynają się wyczerpywać i nie mogę wykonywać swojej pracy tak jak dawniej”.

Podobnie jak matka, Wilhelmina, Juliana zrezygnowała z tytułu „królowej matki”, by powrócić do dawnego tytułu księżniczki Holandii. Wybiera dzień swoich siedemdziesiątych pierwszych urodzin i święto narodowe, by podpisać akt abdykacji i wygłosić z królewskiego balkonu swe ostatnie przemówienie: „Zrezygnowałam właśnie z tronu. Przedstawiam wam Beatrix, waszą nową królową. Jestem szczęśliwa, że mogę przekazać jej władzę, gdyż wiem, że znajdzie się w dobrych rękach”.

W 1937 odznaczona Orderem Orła Białego^[2].

Genealogia

Przypisy