Karina Pētersone

Karina Pētersone
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia19 września 1954
Ryga
Zawód, zajęciepolityk, filolog
Alma MaterUniwersytet Łotwy
Stanowiskominister kultury (1998–2002), minister ds. integracji społecznej (2006)

Karina Pētersone (ur. 19 września 1954 w Rydze[1]) – łotewska polityk i filolog, minister kultury (1998–2002), minister ds. integracji społecznej (2006), w latach 2006–2009 i w 2010 wiceprzewodnicząca Sejmu, dyrektor Instytutu Łotewskiego.

Życiorys

W 1978 ukończyła studia z filologii angielskiej na Uniwersytecie Łotwy. Pracowała jako nauczycielka akademicka w katedrze języków obcych Ryskiego Instytutu Politechnicznego oraz na macierzystej uczelni[1]. Zajęła się również tłumaczeniami z języka angielskiego[2].

Zaangażowała się w działalność polityczną. W 1991 została asystentką Anatolijsa Gorbunovsa, a w 1993 objęła tożsamą funkcję przy przewodniczącym parlamentu. W 1995 została doradczynią przewodniczącego sejmowej komisji ds. europejskich, a rok później doradczynią ministra ochrony środowiska i rozwoju regionalnego. W 1997 uzyskała mandat radnej Rygi[1]. W 1998 wybrano ją do Sejmu z listy Łotewskiej Drogi. W listopadzie tego samego roku powołana na urząd ministra kultury[1]. Sprawowała go do listopada 2002 w trzech kolejnych gabinetach. W tym samym roku jej ugrupowanie znalazło się poza parlamentem. W latach 2003–2006 była dyrektorem towarzystwa wsparcia Biblioteki Narodowej Łotwy (LNB)[2].

W 2006 po raz drugi uzyskała mandat deputowanej[3]. Od kwietnia do listopada 2006 była ministrem bez teki do spraw integracji społecznej w rządzie Aigarsa Kalvītisa[4]. W latach 2006–2009 i w 2010 zajmowała stanowisko wiceprzewodniczącej Sejmu IX kadencji[3].

W maju 2007 została oficjalną kandydatką LPP/LC na urząd prezydenta[5], jednak ostatecznie wycofała swoją kandydaturę na rzecz wspieranego przez koalicję rządzącą Valdisa Zatlersa. W wyborach w 2009 bez powodzenia kandydowała do Parlamentu Europejskiego z listy LPP/LC[6]. W 2010 bezskutecznie ubiegała się o reelekcję w wyborach parlamentarnych z ramienia ruchu O lepszą Łotwę.

Również w 2010 mianowana dyrektorem Instytutu Łotewskiego[7][8]. Instytucją tą zarządzała do 2015. W tymże roku została sekretarzem generalnym Sejmu[9], kończąc urzędowanie w 2017[10]. Również w 2017 ponownie została dyrektorem towarzystwa wsparcia LNB[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Karina Pētersone (łot.). km.gov.lv. [dostęp 2021-05-09].
  2. ↑ a b c Kārina Pētersone (łot.). literatura.lv. [dostęp 2021-05-09].
  3. ↑ a b 9.Saeima: Karina Pētersone (łot.). saeima.lv. [dostęp 2021-05-09].
  4. ↑ Latvijas Republikas valdības sastāvs 2004.gada 2.decembris – 2006.gada 7.novembris (łot.). mk.gov.lv. [dostęp 2021-05-08].
  5. ↑ LPP/LC Valsts prezidenta amatam izvirza Karinu Pētersoni (łot.). delfi.lv, 12 maja 2007. [dostęp 2021-05-09].
  6. ↑ Serwis CVK – Wybory 2009 (łot.). [dostęp 2021-05-09].
  7. ↑ Latvijas Institūtu vadīs Karina Pētersone (łot.). apollo.lv, 17 grudnia 2010. [dostęp 2021-05-09].
  8. ↑ Pētersone: ekonomiskā lejupslīde radījusi vairāk ieguvumu nekā zaudējumu (łot.). diena.lv, 25 marca 2011. [dostęp 2021-05-09].
  9. ↑ Darbu Saeimas administrācijā ģenerālsekretāra amatā sāks Karina Pētersone (łot.). saeima.lv, 11 października 2015. [dostęp 2021-05-09].
  10. ↑ Saeimas ģenerālsekretāre Pētersone atstās amatu (łot.). lsm.lv, 19 stycznia 2017. [dostęp 2021-05-09].

Media użyte na tej stronie