Kazimierz Wichniarz

Kazimierz Wichniarz

Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1915 Poznań
Data i miejsce śmierci	26 czerwca 1995 Warszawa
Zawód	aktor
Współmałżonek	Mieczysława Wichniarz
Lata aktywności	ok. 1931–1990
Odznaczenia

Grób Kazimierza Wichniarza na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Kazimierz Wichniarz (ur. 18 stycznia 1915 w Poznaniu, zm. 26 czerwca 1995 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy.

Życiorys

Pochodził z poznańskiego Górczyna. W latach 1931–1934 uczył się w studium aktorskim przy poznańskim Teatrze Polskim i występował na scenie tego teatru. W 1934 roku zdał aktorski egzamin eksternistyczny i został przyjęty do Związku Artystów Scen Polskich. Do II wojny światowej grał w Łucku i Łodzi. W 1939 roku wziął udział w kampanii wrześniowej i dostał się do niewoli, z której zbiegł^[1] i do końca okupacji mieszkał w Mielcu. W latach 1944–1946 był aktorem Teatru Wojska Polskiego (zaangażował się w Lublinie), następnie występował w Katowicach, Bydgoszczy, Toruniu oraz ponownie w Poznaniu i Łodzi. Ostatecznie zamieszkał w Warszawie. Od 1957 roku^[1] do przejścia na emeryturę z końcem 1988 roku był aktorem Teatru Narodowego w Warszawie.

Był żonaty z Mieczysławą; nie mieli dzieci^[1]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 3 Tuje rz. 2 m. 38)^[2].

Filmografia (wybór)

Aktor

• 1954: Uczta Baltazara w reż. Jerzego Zarzyckiego – Zbigniew Haza, wspólnik Uriaszewicza
• 1954: Pokolenie w reż. Andrzeja Wajdy – oficer niemiecki
• 1960: Szatan z siódmej klasy w reż. Marii Kaniewskiej – Iwo Gąsowski, konserwator zabytków, ojciec Wandy
• 1963: Godzina pąsowej róży w reż. Haliny Bielińskiej – mecenas Kępski, przyjaciel domu
• 1966: Małżeństwo z rozsądku w reż. Stanisława Barei – ojciec Magdy
• 1969: Gniewko, syn rybaka – Sulisław
• 1970: Pierścień księżnej Anny – kucharz na dworze księcia Janusza
• 1970: Prawdzie w oczy – majster Kliś
• 1971: Złote Koło w reż. Stanisław Wohl – badylarz Jan Butyrak
• 1972: Chłopi w reż. Jana Rybkowskiego – młynarz (serial telewizyjny)
• 1973: Chłopi w reż. Jana Rybkowskiego – młynarz
• 1973: Hubal w reż. Bohdana Poręby – ksiądz Edward Ptaszyński
• 1974:
  • Potop w reż. Jerzego Hoffmana – Jan Onufry Zagłoba
  • Ziemia obiecana w reż. Andrzeja Wajdy – Zajączkowski
  • Karino w reż. Jana Batorego – dyrektor departamentu hodowli
• 1978: Zielona miłość w reż. Stanisława Jędryki – zielarz Jonasz Kopałko
• 1981: Zamach stanu w reż. Ryszarda Filipskiego – Kazimierz Stamirowski, wiceminister spraw wewnętrznych, świadek oskarżenia w procesie brzeskim
• 1981: Rodzina Leśniewskich – aktor grający króla (odc. 3)
• 1982: Przygrywka – przeor
• 1984: Kobieta z prowincji w reż. Andrzeja Barańskiego – Felek Solski, drugi mąż Andzi

Polski dubbing

• 1955: Zakochany kundel – Lord
• 1953: Piotruś Pan – Wielki Wódz
• 1962: Wielka, większa i największa – głos samolotu „Jak”
• 1964: Dwaj Muszkieterowie – oficer Maciej z Babic

Użyczył głosu

• Ogniem i mieczem (Teatr Polskiego Radia) – Onufry Zagłoba
• 1985: Kubuś Puchatek (bajka muzyczna wydana przez Polskie Nagrania na kasecie; CK 415) – Słoń

Odznaczenia i nagrody

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1984)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1975)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1967)
• Złoty Krzyż Zasługi (1956)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
• Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984)
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1975)
• Złota Odznaka Związków Zawodowych (1975)
• Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1967)
• Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (1980)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Kazimierz Wichniarz w bazie filmpolski.pl
• Kazimierz Wichniarz w bazie Filmweb
• Kazimierz Wichniarz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-10] .
• Kazimierz Wichniarz w bazie IMDb (ang.)