Kometa Hyakutake

C/1996 B2 (Hyakutake)
Ilustracja
Kometa Hyakutake, zdjęcie z teleskopu naziemnego
Odkrywca

Yūji Hyakutake

Data odkrycia

30 stycznia 1996

Nazwy alternatywne

Wielka Kometa 1996, C/1996 B2

Elementy orbity
Półoś wielka

2272 ± 21[1] au

Mimośród

0,9998987[1]

Peryhelium

0,230229[1] au

Aphelium

4544 ± 42[1] au

Okres orbitalny

108 304 ± 1486[1] lat

Nachylenie orbity względem ekliptyki

124,9227[1]°

Długość węzła wstępującego

188,0452[1]°

Argument peryhelium

130,1740[1]°

Moment przejścia przez peryhelium

1 maja 1996[1]

Charakterystyka fizyczna jądra
Średnica

ok. 4,2[1] km

Okres obrotu wokół własnej osi

6,23 h

Kometa Hyakutake (również C/1996 B2) – kometa długookresowa, którą można było obserwować gołym okiem w 1996 roku.

Odkrycie i obserwacje komety

Kometa została odkryta 30 stycznia 1996 r. przez japońskiego astronoma amatora Yūji Hyakutakego przy użyciu silnej lornetki. Znajdowała się wtedy w odległości 2 j.a. od Słońca i miała jasność widomą 11m. Później zidentyfikowano ją na fotografiach 1 stycznia 1996 r.[1]

1 maja 1996 roku kometa przeszła przez peryhelium[1].

Orbita komety

Kometa Hyakutake porusza się po orbicie w kształcie bardzo wydłużonej elipsy o mimośrodzie 0,999899. Peryhelium znajduje się w odległości 0,230229 j.a. od Słońca, aphelium zaś aż ok. 4540 j.a. Na jeden obieg potrzebuje ok. 108 tys. lat. Nachylenie orbity do ekliptyki wynosi 124,9°.

25 marca 1996 roku zbliżyła się na najmniejszą odległość od Ziemi – 0,10174 j.a.[1]

Właściwości fizyczne

Mimo niedużego jądra (średnica ok. 4 km) kometa wykazywała bardzo dużą aktywność. Ze względu na nazwano ją Wielką Kometą 1996 roku. Nie była jednak tak spektakularnym wydarzeniem, jak kometa Hale’a-Boppa z 1997 r. Liczne obserwacje dokonane za pomocą teleskopów naziemnych i instrumentów w przestrzeni kosmicznej pozwoliły wyznaczyć czas rotacji jej jądra na 6,23 h.

W składzie chemicznym komety Hyakutake wykryto obecność etanu i metanu. Analizy zawartości związków chemicznych w komie dały podstawy do przypuszczeń, że jądro komety ukształtowało się w chmurze międzygwiazdowej w temperaturze ok. 20 K. Zawartość deuteru w lodzie wodnym komety była zdecydowanie większa, niż w wodach ziemskich oceanów. Wysnuto stąd przypuszczenie, że nie można upatrywać w kometach, które uderzały w naszą planetę, jedynego źródła wody na Ziemi. W toku badań kolejnych komet okazało się, że wniosek ten nie jest tak pewny, gdyż różnią się one zawartością deuteru[2].

Obraz komety Hyakutake w promieniach rentgenowskich

Kometa Hyakutake emitowała promieniowanie rentgenowskie, wcześniej nie obserwowane, odkryte przez satelitę ROSAT. Było ono wynikiem zderzań jonów azotu i tlenu obecnych w wietrze słonecznym z neutralnymi atomami wodoru w komie. 1 maja 1996 r. sonda Ulysses odkryła warkocz gazowy komety w odległości około 500 mln km od jej jądra. Był to najdłuższy do tamtego czasu stwierdzony warkocz kometarny[3]. Był on jednak porozrywany na osobne odcinki na skutek oddziaływania z polem magnetycznym wiatru słonecznego.

Comet Hyakutake by Bill Ingalls.jpg

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m C/1996 B2 w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.) [data dostępu: 2016-03-25]
  2. Did Earth's oceans come from comets?. ESA, 2011-10-05. [dostęp 2013-09-05].
  3. Comet Hyakutake makes a mark on Ulysses. Physics World, 2000-04-06. [dostęp 2017-07-30].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

HyakutakeXRay.jpg
Obraz Komety Hyakutake w promieniach rentgenowskich
Hyakutake Color.jpg
Autor: E. Kolmhofer, H. Raab; Johannes-Kepler-Observatory, Linz, Austria (http://www.sternwarte.at), Licencja: CC BY-SA 3.0
Image of comet C/1996 B2 (Hyakutake), taken on 1996 March 25, with a 225mm f/2.0 Schmidt Camera (focal length 450mm) on Kodak Panther 400 color slide film. Exposure 0:56 to 1:06 UT (10 minutes). The field shown is about 6.5°x4.8°. Note the prominent disconnection event in the comet's ion tail. Stars in the image appear trailed, as the camera tracked the comet during the exposure.
Comet Hyakutake by Bill Ingalls.jpg
Image of Comet Hyakutake by NASA photographer Bill Ingalls.