Konduktancja
Konduktancja, przewodność elektryczna czynna – miara podatności elementu na przepływ prądu elektrycznego, odwrotność rezystancji.
Jednostką konduktancji w układzie SI jest simens (S).
Dla znanych wymiarów geometrycznych przewodnika i konduktywności materiału (miary podatności materiału na przepływ prądu), z jakiego został wykonany, jego konduktancję określa wzór:
gdzie:
- l – długość przewodnika
- S – pole przekroju poprzecznego elementu
- σ (ro) – konduktywność (przewodność elektryczna właściwa) materiału.
Powyższy wzór określony jest tylko dla układów makroskopowych. W przypadku układów mezoskopowych wielkość ta wyraża się inaczej. Dla idealnego drutu kwantowego wyraża się ona wzorem:
gdzie:
- e – ładunek elementarny
- h – stała Plancka
- N – liczba otwartych kanałów.
W tym przypadku nie ma zależności wprost od geometrii układu, jedynie od liczby otwartych kanałów przewodności. Liczba ta z kolei zależy skokowo od rozmiarów poprzecznych przewodnika. Teorię opisującą to zjawisko podał Rolf Landauer (w roku 1957).