Kongres w Albany

Uczestnicy konferencji w Albany

Ten artykuł od 2012-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kongres w Albany, inaczej Konferencja w Albany – spotkanie przedstawicieli siedmiu spośród trzynastu północnoamerykańskich kolonii brytyjskich latem 1754 roku wobec zagrożenia spodziewanym wybuchem konfliktu z Francją. Reprezentanci spotykali się codziennie, od 19 czerwca do 11 lipca w Albany w prowincji Nowy Jork, aby dyskutować o stosunkach z plemionami indiańskimi oraz o wspólnych środkach obronnych przeciw Francuzom. Mieli nadzieję zawrzeć traktaty z tymi plemionami, które przysłały do Albany swoich reprezentantów na rozmowy z dowódcami British Army, lecz Indianie nie przyjęli zwyczajowych podarków i zerwali rokowania. Część z nich – w czasie wojny o kolonie – miała opowiedzieć się po stronie Francuzów.

Negocjacje indiańskie

Do Albany, gdzie stacjonowało dowództwo armii brytyjskiej przygotowującej się do ataku na forty francuskie na pograniczu w dolinie rzeki Ohio, przybyło około czterdziestu przedstawicieli Konfederacji Irokezów. Ich głównym rzecznikiem był wódz Hendrick z plemienia Mohawków. Rokowania – wbrew oczekiwaniom strony brytyjskiej – zakończyły się fiaskiem. Indianie odmówili przyjęcia zwyczajowych podarunków (ich zdaniem zbyt skromnych) i nie zawarli umowy gwarantującej wspólne uderzenie na przeciwnika. Podczas wojny 1754–1763 Irokezi byli podzieleni – podczas gdy Mohawkowie trzymali z Brytyjczykami, plemię Onondagów stanęło po stronie Francji. Wobec zerwania rokowań poczucie zagrożenia mieszkańców kolonii, zwłaszcza terenów graniczących z doliną Ohio, wyraźnie wzrosło.

Plan utworzenia unii

Reprezentujący Pensylwanię Benjamin Franklin przedłożył – znacznie przekraczającą cel zwołania kongresu – propozycję planu zjednoczenia kolonii, która jednakże, po długiej debacie i przyjęciu zmian zaproponowanych przez gubernatora Hutchinsona z Massachusetts, nie została przegłosowana. Plan ten został poddany pod rozwagę jako rekomendacja, lecz został odrzucony zarówno przez króla Jerzego II, jak i legislatury poszczególnych kolonii, ponieważ odbierał im część posiadanych uprawnień.

Unia obejmowałaby kolonie północnoamerykańskie oprócz Nowej Szkocji i Georgii. Plan zakładał powołanie urzędu władzy wykonawczej w postaci jednoosobowego Prezydenta-Generała (ang. President-General), który byłby wyznaczany przez Króla i odpowiadałby za stosunki z Indianami, gotowość wojskową oraz egzekwowanie praw regulujących różnorodne dziedziny handlu i działalności finansowej. Zakładał on też powołanie Wielkiej Rady (ang. Grand Council), wybieranej przez legislatury kolonialne; podział głosów między delegatów z poszczególnych kolonii miał być oparty na wysokości podatków płaconych przez każdą z nich. Mimo że plan ten został odrzucony, niektóre z jego założeń zostały później zapisane w Artykułach konfederacji (ang. Articles of Confederation) oraz konstytucji USA.

Uczestnicy

W Kongresie wzięło udział dwudziestu jeden przedstawicieli kolonii Nowy Jork, Pensylwania, Maryland, Massachusetts, Rhode Island, Connecticut oraz New Hampshire. Funkcję Przewodniczącego pełnił William DeLancey, urzędujący gubernator Nowego Jorku i gubernator-gospodarz Kongresu. Rolę Sekretarza Kongresu (ang. Secretary to the Congress) pełnił Peter Wraxall.

Lista delegatów obejmowała następujące osoby:

• Connecticut: William Pitkin, Roger Wolcott, Elisha Williams, John Lydius
• Prowincja Maryland: Abraham Barnes, Benjamin Tasker
• Prowincja Massachusetts Bay: Thomas Hutchinson
• Prowincja New Hampshire: Mesheck Ware, Theodore Atkinson
• Prowincja Nowy Jork: James Delancey, William Johnson
• Pensylwania: Benjamin Franklin, William Franklin, Conrad Weiser
• Rhode Island: Stephen Hopkins.

Kolejny kongres zwołano w 1765 roku, protestując przeciw ustawie stemplowej. Następnym był I Kongres Kontynentalny w roku 1774.

Bibliografia

• Alan Axelrod: The American Revolution: What Really Happened. New York: Fall River Press, 2007. ISBN 978-1-4351-4072-1.
• Walter R. Borneman: The French and Indian War: Deciding the Fate of North America. New York: Harper-Collins Publishers, 2006. ISBN 978-0-06-076185-1.
• Tony Hayter: The Army and the First British Empire 1714-1783. W: The Oxford Illustrated History of the British Army. David Chandler (red.). Oxford / New York: Oxford University Press, 1994. ISBN 0-19-869178-5.
• Philip Jenkins: Historia Stanów Zjednoczonych. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009. ISBN 978-83-233-2830-8.
• N.A.M. Rodger: The Command of the Ocean: A Naval History of Britain 1649-1815. New York / London: W.W. Norton & Co, 2006. ISBN 978-0-393-32847-9.
• Martin W. Sandler: Atlantic Ocean: The Illustrated History of the Ocean that Changed the World. New York / London: Sterling, 2008. ISBN 978-1-4027-4724-3.