Kurier Warszawski (dziennik)
 Pierwsza strona Kuriera Warszawskiego z 7 maja 1926 | |
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres | Warszawa, ul. Krakowskie Przedmieście 40 |
| Organ prasowy | |
| Pierwszy numer | 1 stycznia 1821 |
| Ostatni numer | 9 października 1939 |
| Średni nakład | ok. 50 tys. (1918–1939) egz. |
| OCLC | |
Kurier Warszawski – gazeta codzienna wydawana w Warszawie od roku 1821 do 1939, związana ze Stronnictwem Chrześcijańsko-Narodowym. Była popularna wśród urzędników państwowych i warstwy inteligenckiej stolicy w okresie dwudziestolecia międzywojennego[1].
Opis
Kurier Warszawski założył (oraz został pierwszym redaktorem) w 1821 Bruno Kiciński. Był on uważany za twórcę pierwszego koncernu prasowego, wydającego wiele tytułów literackich i politycznych.
W latach 40. XIX wieku gazeta stała się najpopularniejszym pismem codziennym w Warszawie[2]. Jej nakład oscylujący wokół liczby 2000 egzemplarzy był znaczny jak na ówczesną wielkość miasta (140 tysięcy). Często była określana jako bulwarówka (w ówczesnym znaczeniu tego słowa), starając się początkowo dotrzeć do każdego. Jednak już w drugiej połowie XIX wieku była zdecydowanie skierowana do czytelnika co najmniej średniozamożnego – stała się pismem mieszczaństwa, stale zyskiwała na popularności. Była również znana z rozbudowanej części ogłoszeniowej. „Kurier” dysponował własną siecią korespondentów zagranicznych[2].
W dwudziestoleciu międzywojennym średni nakład gazety wynosił ok. 50 tysięcy egzemplarzy[2].
Władysław Reymont powiedział że bez nocnika i Kuriera Warszawskiego zasnąć nie może. W latach 1875–1882 i 1883–1887 na jego łamach Bolesław Prus drukował „Kroniki tygodniowe”. Z Kurierem współpracowała Lucyna Ćwierczakiewiczowa, najbardziej poczytna autorka swoich czasów (jej książki „365 obiadów za pięć złotych” czy „Poradnik porządku i różnych nowości gospodarczych” sprzedawały się znacznie lepiej niż dzieła Sienkiewicza czy Prusa). Swoje teksty w różnych okresach publikowali tam m.in. Henryk Sienkiewicz, Aleksander Świętochowski, Władysław Umiński, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Aleksander Michaux i Stanisław Stroński.
Po 1918 gazeta nabrała orientacji prawicowej[2]. Kurier Warszawski wychodził nieprzerwanie przez 118 lat, do 9 października 1939 roku. W trakcie okupacji, próbując kontynuować tradycję gazety, wydawano gadzinówkę „Nowy Kurier Warszawski”. W roku 2006 nawiązując do dziennika stworzono nowy miesięcznik, o tej samej nazwie „Kurier Warszawski”, traktujący o sprawach Warszawy.
Od tytułu tego dziennika pochodzi nazwa najstarszego programu informacyjnego w Polsce nadawanego do dziś, pod tą samą nazwą od przeszło 55 lat – Telewizyjnego Kuriera Warszawskiego (emisja TVP3 Warszawa codziennie godz. 18:30).
Redaktorzy naczelni
Od początku istnienia czasopisma stanowisko redaktora naczelnego pełnili: Bruno Kiciński, Ludwik Adam Dmuszewski, Ludwik de Vidal, Karol Kucz, Zygmunt Zaborowski, Antoni Edward Odyniec, Stanisław Bogusławski, Wacław Szymanowski, Józef Wolf, Franciszek Olszewski, Franciszek Nowodworski, Władysław Korotyński, Jan Brzeziński, Konrad Olchowicz (od stycznia 1906)[3], Konrad Olchowicz (1924–1939).
Przypisy
- ↑ Twórczość prasowa Stanisława Cata-Mackiewicza na łamach wileńskiego „Słowa” w latach 1922–1926.
- ↑ a b c d Wielka Encyklopedia PWN. Tom 15. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 217. ISBN 83-01-13794-0.
- ↑ Nowy redaktor „Kuryera Warszawskiego”. „Nowości Illustrowane”. Nr 4, s. 18, 27 stycznia 1906.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Kamienica przy ul. Krakowskie Przedmieście 40, siedziba "Kuriera Warszawskiego"
.svg)
Autor: Malarz pl, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flaga Króla Polski (jednocześnie Cara Rosji) w latach 1815-1830
"Kurjer Warszawski" z 7 maja 1926.