Lorens

Lorens

nobel ← lorens → rutherford
Lu ↑ Lr ↓ Upt 103 Lr
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.	lorens, Lr, 103 (łac. lawrencium)
Grupa, okres, blok	–, 7, d
Stopień utlenienia	III
Właściwości metaliczne	aktynowiec
Masa atomowa	[262][1][a]
Numer CAS	22537-19-5
PubChem	31192
Właściwości atomowe Konfiguracja elektronowa [Rn]5f147s27p1 (przewidywana) Zapełnienie powłok 2, 8, 18, 32, 32, 8, 3 (wizualizacja powłok) Elektroujemność • w skali Paulinga 1,3 Potencjały jonizacyjne I 443,8 kJ/mol II 1428 kJ/mol III 2219,1 kJ/mol
Najbardziej stabilne izotopy izotop wyst. o.p.r. s.r. e.r. MeV p.r. 255Lr {syn.} 21,5 s α 8,37 251Md 256Lr {syn.} 27 s α 8,32 252Md 260Lr {syn.} 2,7 min α 8,04 256Md 261Lr {syn.} 44 min SF 262Lr {syn.} 3,6 h w.e. 262No 266Lr {syn.} ~11 h SF
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne.

Ernest O. Lawrence

Lorens (Lr, łac. lawrencium), dawniej oznaczany także Lw – syntetyczny pierwiastek chemiczny, nieposiadający stabilnych izotopów i niewystępujący w przyrodzie. Nazwa pochodzi od nazwiska fizyka Ernesta O. Lawrence’a.

Zgodnie z terminologią IUPAC lorens jest zaliczany do aktynowców. Także zgodnie z terminologią IUPAC należy on do bloku d^[2], przez co jest jedynym aktynowcem z okresu 7, który nie należy do bloku f. Poprzez przynależność do bloku d, należy on do grupy skandowców.

Według reguły Madelunga, konfiguracja elektronowa lorensu w stanie podstawowym powinna posiadać jeden elektron na podpowłoce 6d. Jednakże ze względu na efekty relatywistyczne przewiduje się, że w stanie podstawowym lorens posiada jeden elektron na podpowłoce 7p^[3]. Rzeczywista konfiguracja nie została dotąd zbadana, ze względu na krótki czas życia znanych izotopów.

Historia odkrycia

Pierwiastek ten został otrzymany przez Alberta Ghiorso, Torbjørna Sikkelanda, Almona Larsha i Roberta M. Latimera 14 lutego 1961 r. w Berkeley Radiation Laboratory, na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Został otrzymany przez bombardowanie próbki 3 miligramów mieszaniny 3 izotopów kalifornu jonami ¹⁰B i ¹¹B z użyciem akceleratora HILAC^[4]. Otrzymana próbka pierwiastka pozwoliła na detekcję jego istnienia, ale nie było możliwości zbadania jego własności chemicznych.

Zobacz też

• Klasyfikacja lantanowców i aktynowców

Uwagi

Przypisy