Luís Cabral

Luís Cabral

(c) Bundesarchiv, Bild 183-R1116-0047 / Spremberg, Joachim / CC-BY-SA
Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1931 Bissau
Data i miejsce śmierci	30 maja 2009 Torres Vedras
Prezydent Gwinei Bissau
Okres	od 1974 do 1980
Przynależność polityczna	Afrykańska Partia Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka
Następca	João Bernardo Vieira

Luís Cabral (ur. 10 kwietnia 1931 w Bissau, zm. 30 maja 2009 w Torres Vedras (Portugalia)^[1]) – pierwszy prezydent Gwinei Bissau. Funkcję swoją sprawował od ogłoszenia niepodległości 24 września 1973 do 14 listopada 1980, kiedy został obalony przez pucz wojskowy. Był członkiem Afrykańskiej Partii Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka.

Życiorys

Urodził się w 1931 roku w ówczesnej kolonialnej Gwinei Portugalskiej. Pochodził z rodziny Kabowerdyjczyków. W 1956 roku znalazł się w gronie pięciu współzałożycieli Afrykańskiej Partii Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka (PAIGC). Innym z założycieli partii był jego brat Amílcar^[2]. Po śmierci Amílcara w 1973 roku, stanął na czele gwinejskiej frakcji PAIGC. Konkurował z frakcją kabowerdyjską Aristidesa Pereiry. Spór dotyczył tego kto miał pełnić w ugrupowaniu większą rolę^[3].

Gdy w 1974 roku w Portugalii doszło do militarnego puczu (rewolucja goździków), nowy rząd nadał niepodległość koloniom w Afryce. Cabral jako lider frakcji kabowerdyjskiej PAIGC został wybrany pierwszym prezydentem nowo powstałego państwa, Gwinei Bissau. W polityce wewnętrznej próbował utworzyć państwo o modelu socjalistycznym, na arenie międzynarodowej dążył do zjednoczenia Gwinei Bissau i Wysp Zielonego Przylądka^[1]. Uzyskał wsparcie finansowe USA (kraj ten jako pierwszy utworzył ambasadę w Bissau) ale także Chin i Związku Radzieckiego. Na skutek wewnątrzpartyjnych intryg, Cabral przez cały okres swoich rządów zmagał się z brakiem zaufania względem własnej partii^[3].

W czasie pełnienia swojej funkcji wprowadził wiele reform gospodarczych i społecznych^[1]. Jako że Gwinea nie posiadała cennych surowców naturalnych, przestawił on kraj na produkcję rolniczą. Utworzył rząd jednopartyjny. W dziedzinie społecznej tworzył organizacje społeczne młodzieżowe i kobiece. Z jego inicjatywy powstała organizacja młodzieżowa partii, Juventude Africana Amilcar Cabral (JAAC) i organizacja kobiet União Democrática das Mulheres da Guiné (UDMG)^[3].

Po obalenia jego rządu w 1980 roku w wyniku zamachu stanu (spowodowanego niechęcią do Kabowerdyjczyków) został na 13 miesięcy uwięziony przez João Bernardo Vieira - nowego prezydenta^[1]. Po uwolnieniu przeprowadził się na Kubę, a następnie zamieszkał w Portugalii^[1]. Pod koniec życia powrócił do kraju^[3].

Był przyrodnim bratem przywódcy PAIGC, Amilcara Cabrala^[1].

Przypisy