Mamma Mia! (musical)

Mamma Mia!

Muzyka	Björn Ulvaeus Benny Andersson
Słowa	Björn Ulvaeus Benny Andersson Stig Anderson Daniel Wyszogrodzki
Scenariusz	Catherine Johnson
Na podstawie	piosenek zespołu ABBA
Data premiery	6 kwietnia 1999

Mamma Mia! – musical autorstwa Catherine Johnson (scenariusz i dialogi) oraz Björna Ulvaeusa i Benny’ego Anderssona (piosenki), oparty na przebojach z repertuaru szwedzkiego zespołu muzycznego ABBA.

Światowa prapremiera musicalu odbyła się 6 kwietnia 1999 w Prince Edward Theatre na londyńskim West Endzie. Reżyserem pierwszej inscenizacji była Phyllida Lloyd.

W 2008 do kin weszła ekranizacja musicalu, również wyreżyserowana przez Lloyd.

Fabuła

20-letnia Sophie mieszka na greckiej wyspie ze swoją matką Donną oraz narzeczonym Sky’em, z którym szykuje się do ślubu^[1]. Chce, by do ołtarza poprowadził ją ojciec, ale nie wie, kto nim jest^[2]. Ze starych listów matki dowiaduje się, że ta w okresie poczęcia córki miała przelotne romanse z trzema mężczyznami – Harrym, Billem i Samem^[1]. Dziewczyna potajemnie zaprasza ich na ślub, a wkrótce wszyscy trzej pojawiają się na wyspie^[2]. Sophie jest przekonana, że jej ojcem jest Bill, ponieważ od Sophie wie, iż prowadzona przez nią tawerna została zbudowana za pieniądze pochodzące ze spadku po ciotce Billa, po której 20-latka dostała imię^[1]. Pozostali mężczyźni także mają nadzieję, że to oni są ojcami dziewczyny^[1]. Ostatecznie nie wiadomo, kto nim jest, jednak wszystkim trzem zależy, by pozostać w życiu Sophie^[1].

W tym samym czasie Donna zaprasza na wesele swoje przyjaciółki – Rosie i Tanyę, z którymi dawniej tworzyła wokalne trio „Donna and the Dynamos”^[1].

Sophie decyduje, że do ołtarza poprowadzi ją Donna^[1]. W dniu ślubu wraz ze Sky’em niespodziewanie ogłaszają, że jeszcze nie chcą się pobierać, a zamiast tego wolą wyruszyć w podróż dookoła świata^[1]. Ślub biorą za to Donna i Sam, którzy w trakcie kłótni o ojcostwo Sophie odkrywają, że wciąż się kochają^[1]. Poza tym zawiązuje się romans między Billem i Rosie, a Harry ujawnia się jako gej^[1].

Produkcja

Pomysłodawczynią wykorzystania muzyki zespołu ABBA w musicalu jest Judy Craymer, która od 1996 współpracowała z Björnem Ulvaeusem i Bennym Anderssonem przy firmie producenckiej „Littlestar Services”, a także współtworzyła z nimi program dokumentalny The Winner Takes It All i film Super Trouper: A Celebratory Film from „Waterloo” to „Mamma Mia!”^[3]. Została główną producentką musicalu, za co w 2002 otrzymała nagrodę od brytyjskiej organizacji Kobieta Roku^[4].

Scenariusz spektaklu, w tym fabułę, stworzyła Catherine Johnson^[3]. Główny motyw fabuły – trzej mężczyźni potencjalnie mogący być ojcami tego samego dziecka – został zaczerpnięty przez autorkę z filmu Buona Sera, Mrs. Campbell (1968).

Światowa prapremiera musicalu miała miejsce 6 kwietnia 1999 w Prince Edward Theatre na West Endzie w Londynie^[1]. Wyreżyserowała go Phyllyda Lloyd, a za choreografię odpowiadał Anthony Van Laast^[5].

23 maja 2000 musical został premierowo wystawiony w Royal Alexandra Theatre w Toronto^[1], gdzie grany był do maja 2005^[6]. 17 listopada 2000 miał swoją premierę w USA, najpierw w Orpheum Theatre w San Francisco, a trzy miesiące później – w Los Angeles, gdzie początkowo wystawiany był w Schubert Theatre, a w maju 2001 trafił na scenę Cadillac Palace w Chicago^[6]. 18 października 2001 zadebiutował w repertuarze Winter Garden Theatre na Broadwayu, gdzie także pracują nad nim Lloyd i Van Laast^[6]. Od lutego 2003 do stycznia 2009 grany był w Las Vegas^[6]. Od 2004 spektakl wystawiany jest na scenie Prince of Wales Theatre w Londynie^[3].

Polska wersja musicalu miała premierę w lutym 2015 w Teatrze Muzycznym Roma w Warszawie^[7].

Obsada

Lista utworów

Akt I

• „Uwertura” – Orkiestra
• Prolog/„I Have a Dream” („Marzenie mam”) – Sophie
• „Honey, Honey” – Sophie, Ali i Lisa
• „Money, Money, Money” („Kasa, kasa, kasa”) – Donna, Tanya, Rosie, Pepper i Zespół
• „Thank You for the Music” („Dzięki za muzykę”) – Sophie, Sam, Harry i Bill
• „Mamma Mia” – Donna i Zespół
• „Chiquitita” – Donna, Tanya i Rosie
• „Dancing Queen” – Donna, Tanya i Rosie
• „Lay All Your Love on Me” („Mnie całą miłość daj”) – Sky, Sophie i Zespół
• „Super Trouper” – Donna, Tanya, Rosie i Żeński Zespół
• „Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight)” („Daj mi, daj mi, daj mi!”) – Żeński zespół
• „The Name of the Game” („Jaka to gra”) – Sophie i Bill
• „Voulez-Vous” – Zespół

Akt II

• „Entr’acte” – Orkiestra
• „Under Attack” („To atak jest”) – Sophie i zespół
• „One of Us” („Jedno z nas”) – Donna
• „S.O.S” – Donna i Sam
• „Does Your Mother Know” („Czy mamusia wie?”) – Tanya, Pepper i zespół
• „Knowing Me, Knowing You” („Ja to wiem, ty to znasz”) – Sam
• „Our Last Summer” („Nasze lato”) – Harry i Donna
• „Slipping Through My Fingers” („Tak mi się wymyka”) – Donna i Sophie
• „The Winner Takes It All” („Wygrany liczy zysk”) – Donna
• „Take a Chance on Me” („Zaryzykuj mnie”) – Rosie i Bill
• „I Do, I Do, I Do, I Do, I Do” („O tak, o tak, o tak”) – Sam, Donna i zespół
• „I Have a Dream” („Marzenie mam”) – Sophie

Bis

• „Mamma Mia” – zespół
• „Dancing Queen” – Donna, Tanya, Rosie i zespół
• „Waterloo” – Donna, Tanya, Rosie i zespół

Odbiór

Reklamy musicalu na budynku Prince of Wales Theatre w Londynie

Musical wystawiony na West Endzie został ciepło przyjęty przez krytyków^[5]. Do 15 maja 2005 wystawiono go ponad 1,5 tys. razy na scenie Prince of Wales Theatre w Londynie, co stanowi rekord tego teatru^[3].

Po sukcesie w Wielkiej Brytanii musical w 2000 trafił do USA^[6], później także m.in. do Australii^[5]. Od 2001 wystawiany jest na Broadwayu^[1], gdzie we wrześniu 2006 stał się najdłużej granym musicalem na scenie Winter Garden Theatre^[3].

Musical został przetłumaczony na kilka języków (m.in. na chiński, duński, hiszpański, holenderski, flamandzki, francuski, niemiecki, indonezyjski, japoński, koreański, niemiecki, norweski, portugalski, rosyjski, szwedzki oraz włoski) i został wystawiony w kilkunastu krajach^[6]. Szacuje się, że do 2007 jego różne wersje obejrzało łącznie ok. 30 mln osób, zaś łączny dochód z biletów przekroczył 2 mld dol., co daje mu tytuł najbardziej kasowego musicalu w historii^[8].

Przypisy