Marek Niedźwiecki

Marek Niedźwiecki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1954
Sieradz

Zawód, zajęcie

dziennikarz muzyczny

Alma Mater

Politechnika Łódzka

Pracodawca

Polskie Radio Program III (1982–2007, 2010–2020)
Radio 357 (2020-)

Krewni i powinowaci

Piotr Niedźwiecki

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Strona internetowa
Głos Marka Niedźwieckiego

Marek Wojciech Niedźwiecki (ur. 24 marca 1954 w Sieradzu[1]) – polski dziennikarz muzyczny, najbardziej znany jako redaktor w Programie III Polskiego Radia w latach 1982–2007 i 2010–2020.

Życiorys

Urodził się 24 marca 1954[2]. Jego matka była nauczycielką historii[3], a ojciec – rzeźnikiem[4] i kierownikiem masarni[5]. Ma trójkę rodzeństwa: starszą siostrę Małgorzatę i młodszych braci-bliźniaków, Piotra i Wojciecha[6]. Dzieciństwo spędził w Szadku[7]. We wczesnej młodości grał w szkolnej orkiestrze akordeonistów i brał udział w konkursach recytatorskich[2], poza tym należał do drużyny harcerskiej[8]. W 1973 ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Zduńskiej Woli, a w 1979 – Wydział Budownictwa Politechniki Łódzkiej ze specjalnością w zakresie technologii i organizacji budownictwa[9][10]. Od 1976 w okresie wakacyjnym jeździł w celach zarobkowych do Holandii, gdzie pracował w fabryce dywanów[11][12].

Tuż po rozpoczęciu studiów w 1973 rozpoczął karierę radiową jako redaktor Studenckiego Radia „Żak”[9], w którym działał do 1981. 1 maja 1978 rozpoczął pracę jako spiker w Radiu Łódź[13], wkrótce został redaktorem Programu I Polskiego Radia, dla którego współprowadził Listę przebojów Studia Gama[14].

5 kwietnia 1982 rozpoczął stałą pracę w Trójce[10]. 17 kwietnia 1982 zadebiutował jako prowadzący Listy Przebojów Programu Trzeciego[15]. Był pomysłodawcą audycji Top wszech czasów oraz serii płytowej Smooth Jazz Cafe, jak też gospodarzem audycji: Zapraszamy do Trójki, W tonacji Trójki, Markomanię, Trzeci do pary, Pół perfekcyjnej płyty, Frutti di Marek i Chillout Cafe. W 1985 i 1986 współprowadził Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie. W 1987 występował w programie Magazyn 102. Od 1988 do 1996 prowadził w TVP2 Wzrockową Listę Przebojów. W 1992, 1994 i 1999 ponownie współprowadził MFP w Sopocie, a w 1995 i 1996 współprowadził galę rozdania Fryderyków[16]. W 1998 prowadził program Ulubione kawałki w RTL 7[10]. W późniejszych latach prowadził Listę wszech czasów w MTV Classic, W tonacji Premium na kanale nPremium HD i W tonacji+ w Canal+.

31 lipca 2007 odszedł z Trójki[17], a w styczniu 2008 rozpoczął pracę w Radiu Złote Przeboje[12], dla którego prowadził Listę Przebojów Marka Niedźwieckiego, audycję Złote, słodsze, najsłodsze oraz Top Wszech Czasów. 1 kwietnia 2010 wrócił do pracy w Trójce, ponownie podejmując się prowadzenia Listy Przebojów Programu Trzeciego, tym razem na zmianę z Piotrem Baronem, a także audycji: Markomania, LP Trójka, W tonacji Trójki, Do południa i ABC Listy. W 2010 prowadził także cotygodniową audycję Muzyczna Jedynka w Programie I. 1 kwietnia 2012 z okazji 50-lecia Trójki współprowadził główne wydanie Wiadomości. Jest jednym z bohaterów „Ballady o Baronie, Niedźwiedziu i Czarnej Helenie” nagranej przez Artura Andrusa z okazji 1500. wydania Listy Przebojów Programu Trzeciego jako prezent dla prowadzących audycję.

Po odejściu z Trójki w maju 2020 został jednym z założycieli i dziennikarzy internetowego Radia 357.

Był konferansjerem Festiwalu w Sopocie (kilkakrotnie), a także prowadzącym Festiwal w Jarocinie.

Okazjonalnie współpracuje z prasą jako autor artykułów w „Non Stop”, „Tylko Rock”, „Playboyu”, „Machinie” i innych czasopismach[10].

Jest członkiem Akademii Fonograficznej ZPAV[18] i członkiem Akademii Muzycznej Trójki[19].

Kontrowersje

Oskarżenia o domniemaną współpracę z SB

Między 1979 a 1981 rokiem Niedźwiecki został wezwany na przesłuchanie prowadzone przez Służbę Bezpieczeństwa, podczas którego polecono mu zbierać informacje o pracownikach Radia Żak, grożąc, że dostanie zakaz pracy w radiu. Po podpisaniu protokołu przesłuchania został zarejestrowany jako kontakt operacyjny o kryptonimie „Bera”. Według Niedźwieckiego, po tym przesłuchaniu nikt więcej się z nim nie skontaktował[20].

Okoliczności odejścia z Trójki w 2020

Do maja 2020 pracował w Polskim Radiu, z którego odszedł na znak protestu po oskarżeniach ze strony dyrekcji Trójki, że wyniki notowania nr 1998. Listy przebojów Programu Trzeciego z 15 maja, w którym wygrała – krytyczna wobec polityka Jarosława Kaczyńskiego – piosenka Kazika „Twój ból jest lepszy niż mój”, zostały zmanipulowane[21][22]. Następnego dnia po emisji audycji ówczesny redaktor naczelny Trójki Tomasz Kowalczewski ogłosił, że redakcja unieważniła głosowanie[23], oświadczenie zawierało też imienne oskarżenia wobec Niedźwieckiego[24][25]. Kowalczewski jednak nie podał, których piosenek to dotyczyło, nie wyjaśnił też, czy inne głosowania też zostaną zweryfikowane oraz dlaczego kontroli informatycznej i zawieszania audycji i jej strony internetowej dokonano dopiero po 15 maja. Zażądano podpisania oświadczenia od pozostałych dziennikarzy muzycznych Trójki, że wedle swej wiedzy potwierdzają wyniki powyższej kontroli informatycznej. Za odmowę podpisania takiego oświadczenia zawieszony został Bartosz Gil, prowadzący audycję „Radio Teheran”[26][27], współodpowiedzialny za liczenie głosów oddanych w Liście przebojów, który publicznie zaprzeczył wszelkim oskarżeniom kierowanym wobec Niedźwieckiego[28].

W czerwcu 2020 r. pełnomocnicy Marka Niedźwieckiego poinformowali o złożeniu do sądu pozwu o ochronę dóbr osobistych w którym domagał się przeprosin od Polskiego Radia(PR), byłego już wtedy dyrektora radiowej Trójki Tomasza Kowalczewskiego[29], prezes PR Agnieszki Kamińskiej oraz Telewizji Polskiej[30][31]. Wcześniej nowy dyrektor radiowej Trójki Kuba Strzyczkowski przeprosił na antenie Niedźwieckiego i powiedział, że jego zdaniem dobra osobiste Niedźwieckiego zostały naruszone[31].

W 2020 roku nabył uprawnienia emerytalne[32].

W czerwcu 2021 r. media przekazały informacje, że Marek Niedźwiecki wycofał pozew sądowy przeciwko Polskiemu Radiu. Obie strony zawarły ugodę pozasądową i w oświadczeniach przesłanych mediom przekazały, że spór sądowy nie będzie kontynuowany, obie strony postanowiły nie podtrzymywać wzajemnych zarzutów i uważają sprawę za zakończoną. Oświadczyły także, że nie będą jej więcej komentować[30][33].

Życie prywatne

Jest kawalerem[20]. Zajmuje się zbieraniem albumów muzycznych, swoją kolekcję płyt ocenia na ponad 15 tys. egzemplarzy[5].

Twórczość

Wybrane publikacje

  • Lista Przebojów Programu Trzeciego: 1982–1994 (Wyd. Wacław Bagiński, Wrocław 1996, ISBN 83-86237-75-9)
  • Lista Przebojów Trójki 1994–2006 (Prószyński i S-ka, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7469-498-8)
  • Nie wierzę w życie pozaradiowe (Agora, Warszawa 2011, ISBN 978-83-268-0642-1)[34]
  • Radiota, czyli skąd się biorą Niedźwiedzie (Wielka Litera, Warszawa 2014, ISBN 978-83-64142-67-3)
  • Australijczyk (Wielka Litera, Warszawa, 4 listopada 2015, ISBN 978-83-8032-056-7)
  • DyrdyMarki (premiera 2 września 2020)

Dyskografia

Kolekcje
  • Kolekcja 18 płyt: Lista Przebojów Programu III 1982–1998 (1998–2001)
  • Kolekcja 18 płyt: Marek Niedźwiecki zaprasza do... Smooth Jazz Cafe 1–18 (1999–2018)
  • Kolekcja 25 płyt: 25 lat Listy Przebojów Trójki 1982–2006 (2006–2007)
  • Kolekcja 5 płyt: Złota Trójka 1982–2006 (2007)
  • Kolekcja 13 płyt: 30 lat Listy Przebojów Trójki 2007–2011 (2012)
Albumy
  • 5-ka Listy Przebojów Trójki (1987)
  • Top Rock – przeboje Trójki (1990)
  • Moja lista marzeń (1992)
  • Chillout Cafe (2004)
  • Piosenki z dzwoneczkami poleca Marek Niedźwiecki (2007)
  • Marek Niedźwiecki przedstawia – The Best of Smooth Jazz Cafe (2008)
  • Marek Niedźwiecki prezentuje – Smooth Festival „Złote Przeboje” Bydgoszcz 2009 (2009)
  • Perły z Listy Przebojów Programu Trzeciego (2012)
  • Moja lista marzeń 2 (2012)
  • Z archiwum polskiego Big Beatu (2012)
  • Muzyka ciszy (2013)
  • Muzyka ciszy 2 (2014)
  • Muzyka ciszy 3 (2015)
  • Muzyka ciszy 4 (2016)
  • Radio California (2016)
  • Muzyka ciszy 5 (2017)
  • Marek i Marek Niedźwiecki Sierocki (z Markiem Sierockim, 2018)[35]
  • Muzyka ciszy 6 (2019)[36]

Filmografia

Odznaczenia i wyróżnienia

Przypisy

  1. ↑ Marek Niedźwiecki. proszynski.pl. [dostęp 2015-05-02].
  2. ↑ a b Niedźwiecki 2011 ↓, s. 10
  3. ↑ Niedźwiecki 2011 ↓, s. 9.
  4. ↑ Dorota Kowalska: Niedźwiecki: U nas zawsze grało radio. polskatimes.pl, 7 maja 2017. [dostęp 2017-10-17].
  5. ↑ a b Danuta Nowicka: Po moich siwych włosach widać, że ten zawód to nie jest bułka z masłem. gazetalubuska.pl, 14 października 2017. [dostęp 2017-10-27].
  6. ↑ https://www.proszynski.pl/Marek_Niedzwiecki-mfc-17127-.html.
  7. ↑ Szadek.... marekniedzwiecki.pl, 8 lipca 2013. [dostęp 2015-05-02].
  8. ↑ Niedźwiecki 2011 ↓, s. 21.
  9. ↑ a b Niedźwiecki 2011 ↓, s. 26, 72
  10. ↑ a b c d e Who is who w Polsce. Wyd. I. Zug: Hübners blaues Who is who, 2002, s. 1378. ISBN 3-7290-0034-9.
  11. ↑ Niedźwiecki 2011 ↓, s. 92–93.
  12. ↑ a b Sylwia Milan: Wszystko na jedną kartę. Poznań: Publicat, 2008, s. 65–66. ISBN 978-83-245-1503-5.Sprawdź autora:1.
  13. ↑ Niedźwiecki 2011 ↓, s. 53, 73.
  14. ↑ Niedźwiecki 2011 ↓, s. 41.
  15. ↑ Tytuł audycji: Lista Przebojów Programu Trzeciego: Propozycje. lp3.pl. [dostęp 2015-05-02].
  16. ↑ Niedźwiecki 2011 ↓, s. 76.
  17. ↑ Niedźwiecki 2011 ↓, s. 71.
  18. ↑ ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej). zpav.pl. [dostęp 2015-05-02].
  19. ↑ Akademia Muzyczna Trójki. mediafm.net, 16 listopada 2006. [dostęp 2015-05-02].
  20. ↑ a b Magdalena Rigamonti. Samotnik z wyboru. „Wprost”. 2014 (22), s. 26, 26 maja 2014. [dostęp 2017-01-01]. 
  21. ↑ Marek Niedźwiecki po 35 latach pracy odchodzi z Trójki, stację krytykują muzycy. Wirtualne Media, 2020-05-16. [dostęp 2020-05-17].
  22. ↑ Trójka. Marek Niedźwiecki odchodzi z radia. „W związku z posądzeniem mnie o nieuczciwość w przygotowywaniu audycji”. Gazeta.pl. [dostęp 2020-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-17)].
  23. ↑ „W końcu”. Ostra reakcja wiceministra na odejście z Trójki Niedźwieckiego. „Do Rzeczy”. [dostęp 2020-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-17)].
  24. ↑ Dyrektor PR3: dokonano manipulacji, zmieniono kolejność piosenek, na które głosowali słuchacze Trójki, PolskieRadio.pl [dostęp 2020-05-18].
  25. ↑ Oliwia Kopcik, Burza w Trójce. Tomasz Kowalczewski oskarża Marka Niedźwieckiego o oszustwo, muzyka.interia.pl, 18 maja 2020 [dostęp 2020-05-19], Cytat: „W niedzielę (17 maja) Kowalczewski stwierdził, że prowadzący audycję Marek Niedźwiecki zmanipulował głosowanie. Jak czytamy na stronie tvp.info, redaktor naczelny oświadczył, że dziennikarz zdecydował o przesunięciu piosenki Kazika na pierwsze miejsce” (pol.).
  26. ↑ Bartosz Gil z radiowej Trójki zawieszony, kultura.onet.pl [dostęp 2020-05-18].
  27. ↑ Trójka miała zawiesić dziennikarza, bo nie podpisał oświadczenia o pomyłce. „Gorzej niż dyktatura”, gazetapl [dostęp 2020-05-18] (pol.).
  28. ↑ Jacek Cieślak: Nocna zmiana dyrektora Kowalczewskiego po zwycięstwie Kazika. Rzeczpospolita, 2020-05-18. [dostęp 2020-05-18]. (pol.).
  29. ↑ Wywołał skandal z piosenką Kazika. Co robi dziś były dyrektor Trójki?, Onet Kultura, 17 września 2020 [dostęp 2021-11-21] (pol.).
  30. ↑ a b Marek Niedźwiecki o wycofaniu pozwu przeciwko Polskiemu Radiu. "Teraz jestem już w innym miejscu i czasie", Onet Kultura, 30 czerwca 2021 [dostęp 2021-11-21] (pol.).
  31. ↑ a b Marek Niedźwiecki nie doczekał się przeprosin i pozwał Polskie Radio, Onet Wiadomości, 10 czerwca 2020 [dostęp 2021-11-21] (pol.).
  32. ↑ Anna Sańczuk: Marek Niedźwiecki: Muszę robić coś radiowego. vogue.pl, 03-09-2020. [dostęp 2022-08-31]. (pol.).
  33. ↑ Marek Niedźwiecki wycofuje pozew przeciwko Polskiemu Radiu. Zawarto ugodę, Onet Kultura, 29 czerwca 2021 [dostęp 2021-11-21] (pol.).
  34. ↑ „Nie wierzę w życie pozaradiowe” – Marek Niedźwiecki o sobie. polskieradio.pl, 23 listopada 2011. [dostęp 2015-05-02].
  35. ↑ Wyjątkowi goście podczas Audio Video Show. pgenarodowy.pl, 15 listopada 2018. [dostęp 2018-10-19].
  36. ↑ Muzyka ciszy. Volume 6 – kolejna część albumu Marka Niedźwieckiego. Polska Płyta / Polska Muzyka, 30 października 2019. [dostęp 2019-12-08].
  37. ↑ Marek Niedźwiecki w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2019-01-01].
  38. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 września 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 81).
  39. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 września 2005 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 83, poz. 1174).
  40. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 listopada 2000 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2001 r. nr 4, poz. 78).
  41. ↑ Dziennikarze Polskiego Radia odznaczeni. polskieradio.pl, 16 listopada 2012. [dostęp 2016-08-19].
  42. ↑ Rozdanie Dorocznych Nagród Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. mkidn.gov.pl, 27 września 2012. [dostęp 2015-05-02].
  43. ↑ Złoty artKciuk. miastogwiazd.pl, 22 stycznia 2015. [dostęp 2017-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-01)].

Bibliografia

  • Marek Niedźwiecki: Nie wierzę w życie pozaradiowe. Agora, 2011. ISBN 978-83-268-0642-1.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
VIP-Marek-Niedzwiedzki.ogg
Autor: Borys Kozielski, Licencja: CC BY 4.0
Nagranie wykonane na obchody 10 lecia polskiej Wikipedii