Maria Honowska

Maria Honowska
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1924
Warszawa

Data śmierci

7 stycznia 2009

Zawód, zajęcie

językoznawca

Maria Honowska z domu Brodowska (ur. 8 grudnia 1924 w Warszawie, zm. 7 stycznia 2009) – polski językoznawca, polonistka i slawistka, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek PAN i PAU.

W czasie powstania warszawskiego była sanitariuszką. Studia rozpoczęła na tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego, magisterium uzyskała w roku 1947. Uczennica prof. Witolda Doroszewskiego. Od 1947 roku związana z Uniwersytetem Jagiellońskim. W dorobku prof. Marii Honowskiej można wyodrębnić kilka wątków. Pierwszy to wybitne osiągnięcia w zakresie słowotwórstwa, zwłaszcza synchronicznego. Drugi - szeroko pojęta morfologia języków słowiańskich, zarówno w aspekcie synchronicznym, jak i diachronicznym. Trzecią dziedzinę badań stanowi węzeł, którego ośrodkiem jest składnia zdania i tekstu, powiązana z morfologią, a także z semantyką i pragmalingwistyką. Badania naukowe prowadziła równolegle z intensywną pracą dydaktyczną. Wykształciła liczną grupę magistrów slawistyki i polonistyki nie tylko w Krakowie, ale i w ówczesnej katowickiej WSP (obecnie Uniwersytet Śląski), gdzie przez kilka lat wykładała. Przez dwa lata wykładała także we Francji. Pod jej kierunkiem napisano także szereg prac doktorskich, opiniowała doktoraty, habilitacje, profesury w prawie wszystkich ośrodkach językoznawczych Polski. Jest pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 105, rząd 5, grób 25-26)[1].

Grób Marii Honowskiej na cmentarzu Powązkowskim

Jej ojcem był Władysław Brodowski[2]. Wyszła za mąż za Jerzego Honowskiego, mieli pięcioro dzieci[3].

Bibliografia autorska

  • ”Ewolucja metod polskiego słowotwórstwa synchronicznego : (w dziesięcioleciu 1967-1977)” (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1979 r., ISBN 83-04-00452-6)
  • ”Problemy historii fleksji słowiańskiej na tle nowszych ujęć synchronicznych” (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, 1975 r.)
  • ”Słowotwórstwo przymiotnika w języku staro-cerkiewno-słowiańskim” (Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo PAN, Wrocław, 1960 r.)
  • ”Zarys klasyfikacji polskich derywatów” (Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo PAN, Wrocław, 1967 r.)

Przypisy

  1. ↑ Cmentarz Stare Powązki: LUDWIK SZPERL, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-04-23].
  2. ↑ R. Grzegorczykowa, Profesor Maria Honowska (24 grudnia 1924 – 7 stycznia 2009), „Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej“, 44, 2009, s. 13.
  3. ↑ Maria Brodowska, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-09-27].

Bibliografia

  • red. Franciszek Sławski i Halina Mieczkowska: Studia z językoznawstwa słowiańskiego. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1995. ISSN 0860-2387.
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, tom II: H–Ł (redaktor naukowy Janusz Kapuścik), Warszawa 1999, s. 75 (z fotografią)
  • Nekrologi w „Gazecie Wyborczej” z 10-11.01.2009 r.

Media użyte na tej stronie

Maria Honowska - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Marii Honowskiej na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 105, rząd 5, grób 25, 26)